به گزارش خبرگزاری تسنیم، گائل ژیوه، مدافع فرانسوی سابق تیم فوتبال بلکبرن فاش کرد مضحکترین خاطره دوران بازیگریاش به عنوان یک بازیکن حرفهای را زمانی که در بلکبرن تحت هدایت سم آلاردایس بازی میکرد، تجربه کرد. ژیوه در فاصله سالهای 2009 تا 2013 برای بلکبرن - زمانی که این تیم در لیگ برتر انگلیس حضور داشت - در ایوود پارک زیر نظر آلاردایس بازی میکرد. در واقع این آلاردایس بود که ژیوه را از مارسی به انگلیس برد.
ژیوه اکنون خاطرهای جالب از آن روزها را بازگو کرده است. او فاش کرد که آلاردایس برای بازی شاگردانش مقابل منچستریونایتد از شیوه عجیب و غریب برای انگیزه دادن به بازیکنانش استفاده کرده است؛ پخش کلیپی مونتاژ شده از صحنههای دو فیلم سینمایی «گلادیاتور» و «300».
ژیوه به نشریه اکیپ فرانسه گفت: ما خودمان را برای آن بازی گرم کرده بودیم و بعد به رختکن برگشتیم. وقتی داشتیم ساقبندهایمان را میبستیم، آلاردایس صدایمان زد و گفت: «بچهها، صبر کنید!» او سپس یک پروژکتور آورد و یک کلیپی مونتاژ شده از فیلمهای گلادیاتور و 300 را برایمان پخش کرد. کلیپی از صحنههای جنگجویان شمشیر به دست. همه ما در رختکن یکصدا مانند سربازان شمشیرزن در هنگام حمله فریاد میزدیم. بعد از نیم ساعت 3 - صفر عقب بودیم و در نهایت هم بازی را 7 بر یک باختیم. بعد از بازی همگی فقط میخندیدیم. جنگجویان کاملاً از روی ما رد شده بودند.
ژیوه یکی از اعضای تیم ملی فرانسهای بود که سال 2006 به فینال جام جهانی آلمان رسید و در نهایت به ایتالیا باخت. او اما مانند ویکاش دوراسو، حتی یک دقیقه هم در آن تورنمنت برای خروسها بازی نکرد.
ژیوه درباره آن روزها اعتراف کرد: من هر روز صبح با این سؤال از خواب بیدار میشدم و به تمرینات میرفتم که واقعاً آنجا بین آن همه ستاره چکار میکنم؟ در تیمی که زینالدین زیدان، پاتریک ویهرا، کلود ماکلله و ... را داشت؟ من خیلی خجالتی هستم. برایم حضور در بین آنها سخت بود. با این حال تجربه فوقالعادهای کسب کردم. دو ماه تمام من تلاش کردم که خیلی دهانم را باز نکنم. درست است که من پاداش خوب بازی کردنم در طول فصل را گرفته بودم و به همین دلیل هم به تیم ملی دعوت شده بودم اما قرار گرفتن بین بازیکنانی مانند لیلیان تورام که الگوی من بود و روزمره تمرین کردن در کنار زیدان واقعاً احساس عجیبی داشت.
هافبک سابق تیم ملی فرانسه افزود: یادم است در بازی مقابل اسپانیا در مرحله یک چهارم نهایی بود که ویلیام گالاس مصدوم شد. سرمربیمان ریمون دومنش، سر من فریاد زد و گفت: « بلند شو گائل! برو خودت را گرم کن!» احساس عجیبی داشتم. بازی 2 بر یک به سود ما در جریان بود. قلبم شروع کردن به تند تپیدن. بعد به خودم گفتم؛ «لعنت!» و باید بگویم؛ خودم هم نمیدانستم که میخواهم بروم بازی کنم یا نه. واقعاً احساس عجیبی بود. شما هر روز تمرین میکنید که فرصت بازی در چنین مسابقات را به دست آورید اما زمانی که فرصت برایتان فراهم میشود، دچار هراس میشوید. در نهایت من به زمین بازی نرفتم و ما بازی را 3 بر یک بردیم.
انتهای پیام/