مظلومیت ۱۴ساله ۸ شهید گمنام در یاسوج؛ بی‌مسئولیتی مدیران جوانان را پای کار آورد
۱۴سال پیش تپه‌ای در پارک جنگلی یاسوج مشرف بر شهر میزبان ۸ شهید گمنام دفاع مقدس شد ولی بعد از این همه سال مظلومیت این شهدا بر دل جوانان و مردم انقلابی این دیار سنگینی می‌کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، تابستان سال 82 مردم شهیدپرور و ولایتمدار یاسوج میزبان 8 شهید گلگون‌کفن بی‌نام‌ونشان بودند ولی از آن تاریخ تاکنون تنها بارگاهی ساده بر مزار آنها ساخته شده و خبری از ساماندهی و بهسازی محوطه و یادمان در خور شأن شهدا نیست در حالی که این مکان می‌توانست یک کانون فرهنگی ــ مذهبی برای جوانان و نوجوانان باشد.
جمعی از بسیجیان، طلاب، مردم شهر یاسوج و مجمع خادمین شهدای یادمان تپه نور الشهدای یاسوج بیانیه‌ای در این زمینه صادر کرده‌اند که یک نسخه از آن به دفتر تسنیم ارسال شده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ولاتحسبنّ الذین قتلوا فی سبیل اللّه امواتاً بل احیائٌ عند ربّهم یرزقون.) (آل‌عمران:169)
چه زیبا فرمود آن پیر فرزانه که خدا می‌داند که راه و رسم شهادت کورشدنی نیست و این ملت‌های آینده هستند که به شهیدان اقتدا خواهند کرد.
مراد ما نیز فرمود: زنده نگه‌داشتن یاد شهدا کمتر از خود شهادت نیست.
اما داستان شهدا وقتی زیباتر می‌شود که صفت گمنامی عجین آن شود و عطر دل‌انگیز آن رائحه مهمانی مادری آسمانی است که خود سال‌های سال است قبر ندارد، سند ادعای ما فرموده پیر جماران است که فرمود: سلام و درود ما بر پاره‌های تن ملت که همدمی جز نسیم صحرا و پناهی جز مادرشان حضرت زهرا(ع) ندارند.
مزار شهدای گمنام، محل کسب معرفت و محل نزول ملائکه الهی‌اند و نقطه اتصال بین ارض و سماء و محل تربیت ملت و امتی که می‌خواهد زمینه‌ساز حکومت جهانی اسلام به‌پرچمداری امام شهیدان بشود و راهی جز این نیست.
حال در شهر ولایتمدار و شهیدپرور ما یعنی یاسوج، محلی است که به‌گفته اهل معرفت ، قدمگاه زهرای مرضیه(ع) است و 14 سال است که مردم این شهر مهمان این میزبانان عشقند و بر درب خانه آنان شفا می‌گیرند.
یادمان تپه نور الشهدای یاسوج، میعادگاه هشت شهید گلگون‌کفن جاوید‌الاثر، مردم یاسوج به‌خوبی تیرماه سال 1383 را به‌یاد دارند که چطور با شکوه این عزیزکرده‌های حضرت زهرا(ع) را تا خانه‌شان بدرقه کردند.
حال در این برهه از زمان کم‌لطفی‌ها و عمل نکردن‌ها و عدم رسیدگی به این نقطه نور، سبب بروز مشکلات اسفباری شده است که قلب هر دلداده به این انقلاب را به‌درد می‌آورد.
فلذا بسیجیان مؤمن انقلابی شهر یاسوج بر آن شدند تا پویشی راه‌اندازی نمایند جهت مطالبه از مسئولین عزیز که چراهای زیر را پاسخ درخور بفرمایند:
1) چرا بعد از گذشت 14 سال از تدفین هشت شهید، هنوز جاده دسترسی به یادمان شهدا خاکی است که زائران باید خود را در تابستان و زمستان با مشقت به آنجا برسانند؟
2) چرا بعد از 14 سال هنوز روشنایی مناسب و درخور شأن والای شهدای عزیز و جهت برگزاری مراسم و... در یادمان وجود ندارد؟ چرا به درخواست‌های مکرر و پی‌درپی و کتبی و شفاهی مردم و برخی عزیزان پاسخ مناسب نمی‌دهند؟
3) چرا باید بعد از 14 سال این یادمان حتی آب شرب نداشته باشد؟ چرا نباید سرویس بهداشتی مجزا و مجهز داشته باشد حال آنکه یکی از منابع بزرگ آب شهر یاسوج در کمتر از 700متری آن است؟ چرا به درخواست‌ها جواب نمی‌دهید؟ چرا توجیه کرده و به اداره دیگر پاس می‌دهید؟
4) چرا بعد از 14 سال هنوز محوطه یادمان و دیواره‌های اطراف آن، ورودی و... به حالت اولیه و بکر مانده است؟ آیا مسطح کردن و زیباسازی آن امر شاقی است؟
5) چرا بعد از 14 سال نباید یک حسینیه مجهز جهت اقامه نمازهای روزانه و زیارت‌ها و مراسمات و نمایشگاه شهدا آنجا باشد؟ چرا نباید خانه و اتاقی مجهز جهت اسکان خادمین شهدای یادمان و امور آن علی‌رغم وسعت زمین باشد؟ چرا نباید پارکینگ داشته باشد؟
6) چرا بعد از 14 سال فضا‌سازی معنوی و مادی آن تقریباً صفر است؟ چرا تقریباً هیچ‌گونه زیرساختی بعد از 14 سال آنجا وجود ندارد؟
7) امنیت شبانه‌روزی آن مکان مقدس، با چه‌کسی است؟ آیا برخی از مسئولان محترم حتی برای یک‌بار با خانواده جهت زیارت به یادمان آمده‌اند، آن هم درشب؟ خیلی چیزها را نمی‌شود گفت... .
8) بی‌احترامی به ساحت مقدس شهدای عزیز و کثیف بودن محوطه و نبود برنامه‌های معنوی و فکری در این نقطه اتصال نور را چه‌کسی جواب می‌دهد؟
9) چرا درخواست‌های مکرر شفاهی، کتبی و حضوری مردم و پیگیران این امر را پاسخ درخور نمی‌دهند؟
حال چند معمای ساده:
چرا بناهای میلیاردی و مجموعه‌های تفریحی و پول خرج‌های بیش از حد و آسفالت کردن جاده مکان‌هایی که جز فساد و عیش‌ونوش و لکه‌دار کردن شرافت این استان است اشکال ندارد ولی 14 سال است جاده این یادمان به‌بهانه‌های واهی مثل: شیب زیاد(!) یا بهانه مضحک مفسده‌دار بودن این کار(!!) عقب افتاده؟ چرا دامنه شعار: نهضت بزرگ آسفالت شهر یاسوج به آنجا نرسید؟ چرا پیگیری و مطالبه بحق مردم درباره این یادمان شهدا از مسئولین را تهدید شمردند و پیامد آن را بار حقوقی می‌دانند؟!
بار حقوقی را کسانی باید تحمل کنند که 14 سال است فقط گل و گلاب و دوربین آوردند و در هفته دفاع مقدس عکس‌شان را گرفتند و رفتند، بار حقوقی را مسئولی باید تحمل کند که جواب مطالبه ملت داغدیده و شهیدپرور را نمی‌دهد یا توجیه می‌کند. شاید یکی از بزرگترین توجیه‌های تاریخ باشد این چهارده سال... .
مردم شریف‌مان بدانند بسیجیان مؤمن شهر یاسوج، مستندات این یادمان و مشکلات آن را کاملاً به کمیته جست‌وجوی مفقودین ستادکل نیروهای مسلح ارسال کرده‌اند. همه ما مطالبه‌مان دو چیز است: ساخت بنای باشکوه و باکیفیت البته در خور شأن والای شهدای عزیز و دوم پاسخ این سؤال که؛ این چهارده سال چه می‌کردید؟ بودجه کم بود؟ آسفالت نبود؟ مدیر نداشتید؟
وقت نداشتید؟ لودر کم آمده بود؟ شیب جاده بالا بود؟ آسفالت کردن جاده یادمان شهدا مفسده داشت؟!
مسئولان باید در مجامع عمومی شهر و استان به این سؤالات پاسخ قانع‌کننده دهند، در صورت عدم اقدام انقلابی و مسئولانه، مراتب به دستگاه‌های نظارتی نظیر قوه محترم قضائیه، از طرف تمام مردم شریف شهر یاسوج، اطلاع داده خواهد شد.
انتهای پیام/ع+
