به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، حقوق شهروندی یکی از مهمترین مسائلی است که حداقل در بیان بسیاری از مسئولان بهصورت مکرر شنیده میشود و اگر در عمل برای آنها مورد توجه نیست اما به عنوان یک ادعای بزرگ در بسیاری از سخنرانیهای آنها شنیده میشود.
شاید اینکه بگوییم حقوق شهروندی هنوز به دغدغه بسیاری از مسئولان تبدیل نشده کمی تند باشد ولی اگر از این منظر به موضوع نگاه کنیم که حقوق شهروندی باید برای تمام افراد جامعه رعایت شود و اینگونه نیست که ما تنها بخشی از جامعه را در برنامههایمان دخیل کنیم و از قسمت دیگر غافل شویم، کمی از تندی ماجرا کاسته میشود.
این روزها به صورت کاملا عینی، بخشی از حقوق شهروندی بخشی از جامعه ما نادیده گرفته شده و آنها توانایی گرفتن این حق خود را به صورت کامل از دست دادهاند چرا که اصلا در برخی مواقع حقی برای آنها در نظر نگرفتیم که بخواهند آن را به دست آورند.
مقولههای حقوق شهروندی بسیار متعدد و گسترده هستند و در حوصله این گزارش نمیگنجد و موضوع گزارش هم تنها به یکی از این حقوق که اتفاقا پیش پا افتادهترین آن هم به حساب میآید است؛ «حضور در جامعه».
هر شخصی حضور در جامعه را حق خود میداند و هیچ یک از ما نمیتوانیم قبول کنیم که این حق از ما گرفته شود و دیگر نتوانیم در بین مردم حضور داشته باشیم؛ مگر افرادی که بهواسطه جرمی که انجام دادهاند، مدت زمان مشخصی باید در گوشه زندان و به دور از جامعه بمانند تا اصلاح شده و مجددا زمینه حضور آنها در بین مردم فراهم شود.
با این وجود در شهرها، روستاها و محلات ما گروه دیگری بدون اینکه کوچکترین جرمی انجام داده باشند را از این حق طبیعی خود محروم کرده و زندانی را در گوشه منزلشان به آنها تحمیل کردیم؛ گروهی که آنها را معلول مینامیم و شاید بسیاری از افراد جامعه حتی یک مرتبه در ارتباط با این محرومیت آنها فکر نکرده است.
محدودیتهایی که امروز سبب شده این گروه از جامعه در طول زندگی خود خانهنشین شود را اگر به صورت ریز مورد توجه قرار دهیم میبینیم که یکایک اعضای جامعه در بروز آن نقشآفرین و تاثیرگذار بوده و هستند.
خانههایی که هر یک از ما احداث میکنیم، عمدتا نه تنها برای استفاده معلولان مناسب نیست بلکه موانع بسیاری هم برای معلولان به وجود میآورد، ایجاد برآمدگیها در پیادهرو و ساخت غیراصولی نما از جمله مواردی است که سبب ایجاد این موانع میشود؛ از طرف دیگر در بسیاری از پیادهروها که این روزها مسیرهای مناسب برای معلولان در نظر گرفته شده، مغازهدارانی هستند که محصولات خود را در مسیر مخصوص قرار میدهند و به این ترتیب مانعی بر سر راه افراد توانخواه نیازمند این مسیرها میگذارند و همه اینها نشات گرفته از فرهنگی است که در آن نسبت به حقوق همه افراد بهصورت یکسان توجه صورت نگرفته است.
اینکه چنین فرهنگی چرا در بین ما ایرانیان رواج پیدا کرده و من به عنوان یک مسئول یا شهروند چرا به فکر تمام افراد جامعه نیستم موضوعی است که نیاز به ریشهیابی دارد چرا که در دین مبین اسلام چنین بیتوجهی به حقوق افراد جامعه هیچ جایگاه و احترامی ندارد.
هیچ یک از افراد جامعه بهخودی خود قصد محروم کردن فردی از حق حضور در جامعه را ندارند و بسیاری از افرادی که مانعی بر سر راه معلولی قرار میدهند، نسبت به مشکلاتی که این کار به وجود میآورد هیچ اطلاعی ندارند؛ از این رو لازم است مسئولان با کمک و همیاری رسانهها، در راستای فرهنگسازی گسترده در این حوزه قدم بردارند.
به هر صورت چنین مشکلی امروز در فرهنگ ما بهخوبی دیده میشود و وضعیت نامناسب پیادهروها، خیابانها، ابنیه و اماکن عمومی و بازارها همه و همه نشان دهنده این مشکل هستند و نه تنها مدیریت شهری باید در اصلاح و به اصطلاح مناسبسازی شهر قدم بردارد، مردم هم باید بیش از پیش به این قشر از جامعه توجه لازم را داشته باشند.
انتهای پیام/781/ح