به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حضرت معصومه سلامالله علیها یک سال پس از حرکت امام رضا(ع) به سمت طوس (خراسان فعلی) به سوی برادر و امام خویش هجرت کرد. اشتهاردی مینویسد: «پس از اینکه مأمورین حکومت عباسی در ساوه جلوی کاروان حضرت معصومه(س) را گرفتند حدود 23 نفر از آن ها کشته شدند، گروهی اسیر و گروهی نیز متواری شدند. نقل شده که حضرت معصومه(س) را عمال بنیعباس در ساوه مسموم کردند. آن حضرت در حال بیماری، قم را اختیار کرد، زیرا این مکان، مرکز شیعیان بود از این رو رهسپار آنجا شد.» آن بانوی گرامی پس از آنکه مدت کوتاهی در قم ساکن شد، در همان مکان رحلت یافت.
ماجرای هجرت حضرت معصومه سلامالله علیها به سوی امام رضا(ع)، حکایت مهاجری است که برای رسیدن به لقای خداوند از تمام هستی خود گذشت و تن به حوادث روزگار سپرد، چرا که او لقای خداوند را در گروی همراهی با امام عصر خویش میداند، اما دست تقدیر بر آن شد که در بین راه به مقام رفیع شهادت دست یابد، اما مصداق بارز این آیه از قرآن شود که خداوند فرمود: «... وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ؛ هر گاه کسی از خانه خویش برای هجرت به سوی خدا و رسول بیرون آید و در سفر، مرگ وی فرا رسد اجر و ثواب چنین کسی بر خداست» (100 نساء)
حضرت معصومه سلامالله علیها به واسطه معرفتی که به امام خویش داشت، به چنان جایگاهی دست یافت که مقبره ایشان، زیارتگاه برترین خوبانِ از شیعیان شد. زیارتنامه حضرت معصومه سلامالله علیها که از سوی امام رضا علیهالسلام صادر شده، یکی از منابع مهم جهت درک عظمت معرفتی این بانوی بزرگوار است. در بخشهایی از این زیارتنامه میخوانیم: «أَتَقَرَّبُ إِلَى اللهِ بِحُبِّکُمْ وَ الْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ التَّسْلِیمِ إِلَى الله؛ به درگاه خدا به سبب دوستى شما و بیزارى از دشمنانتان و تسلیم بودن به خدا تقرب میجویم.»
در این فراز از زیارتنامه، حبّ نسبت به حضرت معصومه سلامالله و برائت از دشمنان ایشان واسطه قرب خداوند معرفی شده که این خود گویای عظمت شأن این بانوی گرامی است. همچنین در فراز دیگری از زیارتنامه، ایشان شفیع مؤمنان برای ورود به بهشت است آنجا که فرمود: «یَا فَاطِمَهُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّهِ، فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ؛ اى فاطمه درباره بهشت برایم شفاعت کن؛ به درستى که براى تو نزد خدا مقامى از مقامات بلند است.»
انتهایپیام/