به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، تیم فوتبال امید یک ماه دیگر باید در رقابتهای انتخابی المپیک 2020 توکیو شرکت کند. رقابتهایی که از 18 دیماه در تایلند آغاز میشود و با مشخص شدن قهرمان این رقابتها و سه تیم راه یافته به المپیک 6 بهمنماه به پایان میرسد. تیمی که پس از المپیک 1976 مونترال کانادا هر دوره رؤیای حضورش در المپیک و طلسم صعود نکردنش به این رقابتها 4 سال تمدید میشود و حالا دو عدد 4 کنار هم قرار گرفته تا این طلسم را 44 ساله کند.
ملیپوشان زیر 23 سال کشورمان در این دوره از رقابتها باید در گروهی سخت به مصاف ازبکستان، کرهجنوبی و چین بروند. گروهی که شبیه به گروه مرگ و البته زندگی است. گروهی که اگر بتوانیم در آن جان سالم به در ببریم و راهی مرحله یک چهارم نهایی شویم، میتواند گروه زندگی باشد چرا که در صورت صعود در این سوی جدول با تیمهای مدعی کمتری روبهرو خواهیم شد و این میتواند گروه زندگی باشد و صعود به المپیک را در دسترس قرار بدهد.
با این حال، آنچه در این روزها اهمیت بیشتری دارد، مسئله آمادهسازی تیم امید است. تیمی که با چالشهای زیادی مواجه بوده و نیمکت آن چندین بار تغییر کرده است. امیرحسین پیروانی پس از موفقیت با تیم زیر 20 سال، صعود به جام جهانی 2017 کرهجنوبی و نمایش خوب با این تیم به عنوان سرمربی امیدها انتخاب شد. پیروانی با همان تیم زیر 20 سال به صورت مستقیم تیمش را به مسابقات انتخابی قهرمانی زیر 23 سال 2018 برد و عدم راهیابی به این مسابقات، مساوی با اخراج او بود.
فدراسیون فوتبال پس از ناکامی پیروانی با تیم امید، چندماهی وقت را از دست داد و در نهایت حمید استیلی به عنوان مدیر این تیم انتخاب شد. مدیری که اختیار گرفت تا سرمربی انتخاب کند و هرچند همان زمان صحبت از حضور استیلی به عنوان سرمربی بود، اما در نهایت زلاتکو کرانچار هدایت امیدها را به عهده گرفت. آمادهسازی تیمی که در رده زیر 20 سال جام جهانی را تجربه کرده بود، به مرد کروات سپرده شد و در نهایت صعود به عنوان تیم دوم به دور پایانی مسابقات انتخابی المپیک 2020، حکم اخراج کرانچار را هم صادر کرد. حضور کوتاه مدت فرهاد مجیدی و حاشیههای برکناری او هم در نهایت تیم را به حمید استیلی سپرد.
از زمان حضور حمید استیلی روی نیمکت تیم امید زمان زیادی نمیگذرد. این مربی که از دو سال پیش تا الان به عنوان مدیر کنار بازیکنان بوده و حالا سرمربی آنها شده، دغدغه آمادهسازی آنها را برای مسابقات پیشرو دارد. یک دیدار دوستانه با استرالیا که نتیجه آن پیروزی بوده، دو بازی دوستانه با اندونزی با یک مساوی و یک شکست و یک دیدار دوستانه با قطر که نتیجه آن هم شکست بود، نشان میدهد تیم امید به آمادهسازی بهتری برای هماهنگی بیشتر نیاز دارد.
طبق برنامه امیدها باید اواخر آذرماه راهی اردوی قطر شوند و تا 5 روز پیش از شروع مسابقات در دوحه حضور دارند. این در حالی است که کادرفنی تیم امید تلاش میکند بازیکنانی که در باشگاههای خود بازی نمیکنند، از همین روزها در اختیار بگیرد تا با آنها تمرینات بدنسازی را آغاز کند. سایر بازیکنان هم از اردوی قطر باید حضور پیدا کنند، اما آیا برنامه آمادهسازی تیم امید جایی در برنامهریزی سازمان لیگ دارد؟
امیدها در حالی تلاش میکنند از اواخر آذرماه به صورت جدی تمرینات خود را آغاز کنند که سازمان لیگ اعلام کرده بازیهای یک چهارم نهایی جام حذفی دوم دیماه برگزار میشود. بازیهایی که تیمهایی چون استقلال، سپاهان، پرسپولیس، تراکتور و نفت مسجدسلیمان که در تیم امید بازیکن دارند، درگیر آن هستند. امید نورافکن، محمد محبی و علی کیخسروی از سپاهان، مهدی قائدی، عارف غلامی، سینا خادمپور و سجاد آقایی از استقلال، مهدی عبدی و امیر روستایی از پرسپولیس، رضا شکاری از تراکتور و حبیب فرعباسی از نفت مسجد سلیمان بازیکنانی هستند که یا تیم امید را در مسابقات انتخابی المپیک همراهی خواهند کرد یا احتمال همراهی آنها با تیم امید وجود دارد. حالا آیا باشگاهها و به خصوص سپاهان و استقلال که بازیکنان ملیپوش آنها در تیم امید، جزو بازیکنان اصلی آنها هستند قبول خواهند کرد بدون این نفرات در جام حذفی شرکت کنند؟
امید نورافکن و محمد محبی از جمله بازیکنان تأثیرگذار این فصل سپاهان هستند و همین نفش را در استقلال مهدی قائدی و تا حدودی عارف غلامی ایفا میکنند. اگر باشگاهها با حضور آنها در اردوی قطر رضایت ندهند، عملاً این بازیکنان با در نظر گرفتن سفر به قطر و حضور در تمرینات تاکتیکی از 5 دیماه میتوانند امیدها را همراهی کنند. در این حالت یعنی نیمی از اردوی مهم منتهی به مسابقات را از دست میدهند. با این شرایط باید پرسید آیا برنامههای تیم امید جایی در برنامهریزی سازمان لیگ برای برگزاری بازیهای جام حذفی دارد یا نه؟ آیا فدراسیون فوتبال برای حمایت از تیم امید برنامهای دارد یا همه چیز به امان خدا رها شده است؟ آنچه مشخص است اینکه آمادهسازی تیم امید چالشی جدی این روزهاست.
انتهای پیام/