به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، ستوننویسهای روزنامههای ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشهنویس" یاد میشود٬ بخشی از فعالان رسانهای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشتهایشان تأثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه میگذارد.
تسنیم تلاش میکند تا با انتخاب گزینههای قابلتوجهی از نوشتههای ستوننویسهای ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیتهای رسانهای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
تصمیم سنا و لابیهای میلیونی ترکیه در آمریکا
فهمی کورو/ پایگاه اینترنتی شخصی
یک هفته پیش در آمریکا بودم و از نزدیک میدیدم که روابط واشنگتن - آنکارا تا چه اندازه پرتنش شده و رو به توقف و انجماد میرود. با این حال فکر نمیکردم تنها یکی دو روز پس از رفتن من از آمریکا٬ همه چیز به سرعت پیش برود و به ضرر ترکیه تمام شود.
آنها دو اقدام مهم انجام دادند٬ اول در کمیته روابط خارجی مجلس سنا٬ تحریم ترکیه را مطرح کردند و مورد تصویب اعضا قرار دادند و سپس در مجلس سنا٬ به رسمیت شناختن نسلکشی ارامنه مطرح شد که حتی یک نماینده حاضر نشد با آن مخالفت کند.
ترکیه٬ هر سال بودجه کلانی را به لابی در آمریکا اختصاص میدهد و بر اساس اطلاعاتی که از منابع آمریکایی به دست آوردم تنها در سال 2018 میلادی ترکیه به چند شرکت آمریکایی مبلغی معادل 6میلیون دلار داده تا برای حفاظت از منافع آنکارا لابی کنند، اما این اقدام اثر نکرده و در مجلس سنا٬ رویکرد سختی در قبال ترکیه نشان داده شد.
نکته عجیب این است که چرا ترکیه نتوانسته در واشنگتن٬ برای حفظ منافع خود لابی کند. ما همیشه تیمی از سیاستمداران قدرتمند و متنفذ آمریکایی را در یک لابی گرد هم میآوردیم تا از منافع ما حمایت کنند؛ به عنوان مثال در رویدادی مشابه٬ سناتور جمهوریخواه آمریکایی رابرت برد در سال 1990 میلادی٬ سه روز پشت سر هم بهمدت چندین ساعت در سنا سخنرانی کرد تا مجلس را از به رسمیت شناختن نسلکشی ارامنه منصرف کند. تلاشهای او نتیجه داد و توانست با سخنان خود نمایندگان را اقناع کند، اما این بار از این خبرها نبود.
لازم است ترکیه اقداماتی همچون فراخواندن سفیر خود از آمریکا و اخراج سفیر آمریکا از آنکارا را در دستور کار قرار دهد و در مورد فرودگاه و پایگاه نظامی هوایی اینجرلیک نیز تجدیدنظر کند. بعید نیست گام بعدی آمریکاییها٬ تلاش برای اخراج یا تعلیق عضویت ترکیه از ناتو باشد.
(فهمی کورو نویسنده و روزنامهنگار مشهور٬ از دوستان قدیمی عبدالله گل و دیگر سیاستمداران اسلامگرا در حزب رفاه نجمالدین اربکان و حزب عدالت و توسعه است. او تحصیلات خود را در هاروارد آمریکا به پایان رسانده و برای یادگیری زبان عربی به سوریه رفته و پس از بازگشت٬ به مدت بیش از 12 سال٬ سردبیر مشهورترین رسانههای وابسته به آکپارتی و یاران اردوغان بوده و در روزنامههای ینی شفق٬ استار٬ خبر ترک و چندین شبکه تلویزیونی٬ مدیر و نویسنده بوده است. او نیز پس از فاصله گرفتن عبدالله گل از حزب عدالت و توسعه٬ به یکی از مخالفین اردوغان و حزب او تبدیل شده است).
مهمترین سخنان داوود اوغلو
یلدیرای اوغور/ روزنامه قرار
احمد داوود اوغلو حزب خود را در سال 2019 میلادی تاسیس کرد که تفاوت زیادی با شرایط تاسیس حزب عدالت و توسعه در سال 2001 میلادی دارد.
روزی که در سال 2001 میلادی٬ رجب طیب اردوغان حزب خود را تاسیس کرد٬ یک دولت ضعیف ائتلافی بر سر کار بود و شرایط برای اردوغان و رفقای او دشوار نبود. از این گذشته٬ حتی شبکههای تلویزیونی و گروههایی که از اردوغان خوششان نمیآمد٬ حاضر شدند به او بها دهند٬ در تمام شبکهها خبر تاسیس حزب را پخش کردند٬ اردوغان در اغلب شبکههای تلویزیونی مصاحبه زنده داشت و تمام روزنامهها در صفحه نخست به او پرداختند.
اما دیروز٬ برای داوود اوغلو٬ چنین شرایطی فراهم نبود. او در شرایطی به دنبال تاسیس حزب افتاده که در این کشور٬ نه تنها یک اقدام سیاسی همچون تاسیس حزب٬ بلکه حرف زدن و مخالفت در برابر حزب حاکم٬ هزینههای بالایی دارد. همان کانالهایی که تا دیروز دنبال نخست وزیر داوود اوغلو میدویدند٬ حتی حاضر نشدند خبر تاسیس حزب او را پخش کنند و اغلب روزنامهها و پایگاههای خبری نیز به سادگی از کنار این موضوع گذشتند.
داوود اوغلو میتوانست به عنوان یک نخست وزیر بازنشسته٬ زندگی تحقیقاتی و دانشگاهی خوب و شیکی داشته باشد و از دنیای حزب و سیاست دور بماند. اما چنین نکرد.
مهمترین بخش از سخنان داوود اوغلو این بود که او نه تنها در سخنان خود به مشروعیت مطالبه علویان ترکیه اشاره کرد٬ بلکه به شکل رسمی در سند حزب از آنها یاد کرده و علاوه بر این٬ در زمانهای که حتی حرف زدن در مورد کردها دشوار و پرهزینه شده٬ او حاضر شد درباره کردها و حقوق آنها و حق تدریس به زبان مادری صحبت کرده و در اساسنامه حزب نیز از آنان نام ببرد.
اگر آمریکا دوست باشد٬ نیازی به دشمن نیست
بارش دوست ار / روزنامه جمهوریت
بارها گفتهام و حالا لازم است یک بار دیگر تکرار کنم: از منظر واشنگتن٬ ترکیه نه یک دوست است و نه متفق و همراه و همکار. بلکه٬ آمریکا ترکیه را به عنوان یک دشمن میبیند و در بهترین حال٬ فقط به دنبال آن است تا در خاورمیانه و آسیای میانه٬ از ظرفیتهای ترکیه استفاده کند.
اگر نه، آمریکا نه آتاتورک را پذیرش کرده و نه جنگ رهایی بخش و استقلال ترکیه را قبول کرده است و اتفاقاً همیشه مشتاق بوده از اتفاقاتی طرفداری کند که تجزیه ترکیه در آن به عنوان یک هدف پنهانی جای گرفته باشد.
تنها چرخی در خبرهای این چند روز بزنید تا ببینید آمریکا تا چه اندازه علیه ما اقدام میکند: در کمیته روابط خارجی سنا ترکیه را تحریم میکنند٬ در مجلس سنا نسلکشی ارامنه را به رسمیت میشناسند٬ علیه همکاری روسیه و ترکیه در ماجرای ترک استریم اقدام میکنند٬ ترکیه را از تولید هواپیمای اف 35 بیرون میگذارند٬ در شرق مدیترانه موی دماغ ترکیه میشوند و پیش از آن که ما اقدامی انجام دهیم٬ پیشاپیش اعلام میکنند که اگر ترکیه دو پایگاه نظامی اینجرلیک و کورهجیک را از ما بگیرد به یونان میرویم.
ترکیه باید اعتماد به نفس داشته باشد و از یاد نبرد که یک جمهوری است که بر اساس ایده ضدامپریالیسم تاسیس شده و نباید به عنوان یک دوست بر روی آمریکا حساب باز کند.
انتهای پیام/