به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، علی زرافشان معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش در نشست حذف تنوع مدارس درباره مدارس نمونه دولتی، اظهار کرد: تنوع مدارس باید وجود داشته باشد و اصل تنوع باید پذیرفته شود، اما دامنه توسعه و تنوع بخشی باید چگونه باشد و معیار بودن و نبودن مدارس چیست؟
وی افزود: اولین اصل عدالت و فرصت برابری آموزشی است که در سند تحول بنیادین نیز آموزش و پرورش بر اجرای آن مکلف شده است. دوم دسترسی به آموزش از منظر یادگیرنده است که اصلی پذیرفته شده در نظام های تعلیم و تربیت دنیاست. دسترسی برابر به آموزش از اصولی است که باید مورد توجه قرار بگیرند.
معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: از منظر تکالیف آموزش و پرورش، پوشش تحصیلی باید مورد توجه باشد. هدفگذاری برای دوره ابتدایی پوشش صد درصدی و برای متوسطه اول و دوم پوشش نزدیک به صد درصدی است.
زرافشان با بیان اینکه دیگر شاخص رویکرد فراگیر به نظام تعلیم و تربیت است، به چهار ستون یادگیری یونسکو اشاره و اظهار کرد: هدف نظام تعلیم و تربیت یادگیری برای دانستن بود و بعدها یادگیری برای زیستن و با هم زیستن جزو وظایف نظام تعلیم وتربیت مطرح شد.
وی ادامه داد: جداسازی در مدارس استثنایی باید حداقل باشد و رویکرد اصلی فراگیر باشد وقتی درباره دانشآموزان استثنایی رویکرد فراگیر را میپذیریم در سایر گونههای مدرسه این اصل نباید به صورت حداکثری اجرا شود.
معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش تصریح کرد: به خاستگاه نوع مدرسه و نیت ایجادکنندگان هم باید توجه داشت، اگر علت از بین رفته استمرار مدرسه بیمعناست، اگر این اصول را بپذیریم آسانتر میتوان داوری کرد کدام مدارس نباشند.
زرافشان خاطرنشان کرد: اساسنامه مدارس نمونه دولتی سال 65 توسط شورای عالی آموزشوپرورش مصوب شد و یکبار هم مصوبهای در سال 90 داشتیم که در کنار آن باید نگاهی به مدارس نمونه مردمی هم داشته باشیم، مدرسه نمونه دولتی سال 65 به منظور عدالت آموزشی و دسترسی دانشآموزان مستعد مناطق محروم به آموزش با کیفیت ایجاد شد، این مدارس رویکرد فراگیر ندارند و جداسازی اتفاق میافتد.
وی ادامه داد: مدارس نمونه دولتی در مناطقی مجاز به تأسیس بودند که براساس تعیین وزارت کشور جزو مناطق محروم بودند و به محض خروج از جدول مناطق محروم این مدرسه به مدرسه دولتی عادی تبدیل میشد و رویکرد بلند مدت این مدارس فراگیرسازی بود نه جداسازی؛ در دهه 60 فقط در مناطق 15 تا 18 تهران مدرسه نمونه دولتی داشتیم.
معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش اضافه کرد: از سال 68 در بین مسئولان آموزش و پرورش این زمزمه ایجاد شد که آیا از تجربه مدارس نمونه دولتی در شهرها هم استفاده کنیم و دو مدرسه در منطقه 12 جنجال آفرین شده و اولیا تحصن کرده بودند در بین آنها افراد شاخص حضور داشتند و این دو مدرسه مبنای شکلگیری مدارس نمونه مردمی شدند، این مدارس مبنایی بود تا دانشآموزان مستعد از درون مدارس دولتی عادی خارج شوند و این بزرگترین آسیب بود، این مدارس مجاز به دریافت پول از اولیا بودند و مبنایی برای تأمین هزینههای مالی آموزش وپرورش داشتند البته در سال 78 منحل شدند.
توسعه مدارس سمپاد و نمونه دولتی به اقتصاد آموزش و پرورش کمک میکند
زرافشان افزود: با انحلال این مدارس همچنان تمایل برای احیای آنها وجود داشت تا سال 90 که شورای عالی آموزش وپرورش اساسنامه جدید مدارس نمونه دولتی را مصوب کرد و همان مدارس نمونه مردمی هستند، طبق آمار سال 92 توسعه این مدارس در کشور به شکل سرسامآور بود و 4 درصد دانشآموزان متوسطه دوم در این مدارس بودند، مدارس نمونه و سمپاد که خاستگاه اقتصادی دارند هر چقدر توسعه یابند به اقتصاد دولتی آموزشوپرورش کمک میکنند.
وی همچنین گفت: الان اگر بخواهیم درباره مدارس نمونه دولتی تصمیم بگیریم باید بگوییم درباره کدام نوع آن؟ مناطق محروم یا مناطق غیرمحروم؟ اگر درباره مناطق محروم صحبت کنیم با توجه به پوشش تحصیلی، کیفیت آموزش و عملکرد باید بگویم استان سیستان استثنا است و باید همچنان خدمات ویژهای را به دانشآموزان آنها ارائه بدهیم البته مدارس شبانهروزی هم در این منطقه داریم که کیفیت آنها مناسب است و یکی از راهها ادغام آنهاست در بقیه مناطق براساس محرومیت مدارس نمونه را ادامه بدهیم.
معاون سابق آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: درباره مدارس نمونه دولتی شهری با توجه به عدالت آموزشی حتماً این مدارس باید جمع شده و به مدرسه عادی دولتی تبدیل شوند تا یادگیری برای باهم زیستن و بازتولید عدالت را در درون مدرسه و جامعه شاهد باشیم.
انتهای پیام/