به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از اویل پرایس، پس از یک سال پر حادثه در 2019 که طی آن رشد تقاضا به پایینترین حد طی سال ها رسید و سرمایهگذاران عملکرد ذخایر نفت و گاز را زیر سوال بردند، بخش انرژی 2020 را با خطراتی آغاز می کند که می تواند دورنمای این صنعت را برای سرمایه گذاران تیره و تار کند.
کاهش رشد تقاضای نفت، تغییر احتمالی سیاستهای داخلی و خارجی آمریکا پس از انتخابات ریاست جمهوری، ادامه فشار بر صنعت نفت و گاز برای توجه به تغییرات جوی، عدم اطمینان بازارهای سهام به سهام انرژی و سطح مناسبی از تامین مالی برای پروژه های گاز طبیعی، پنج خطر پیش روی بخش انرژی در سال آینده هستند.
1- رشد ضعیف تقاضای نفت
رشد تقاضای نفت در سال جاری میلادی ضعیف ترین حد از 2011 بود. رشد اقتصاد جهان و جنگ تجاری چین و آمریکا بر تمام اقتصادها در جهان تاثیر گذاشت که شامل بازارهای رو به رشد واردات نفت در آسیا یعنی چین و هند هم می شد.
مرحله اول قرارداد تجاری که هفته گذشته بسته شد، میتواند به رشد تقاضای نفت در 2020 کمک کند. تقریبا تمام تحلیلگران انتظار دارند تقاضا در سال آینده رشد داشته باشد. ولی علیرغم تعهد ائتلاف اوپک+ به قرارداد کاهش تولید در سال آینده میلادی، آژانس بینالمللی انرژی همچنان عرضه مازاد نفت را به بازار برای سال آینده پیش بینی می کند، مخصوصاً در نیمه اول 2020.
2- انتخابات و سیاست های انرژی
اگر کاندیدای دموکرات آمریکا دونالد ترامپ را در انتخابات 2020 شکست دهد، نه تنها اکتشاف و تولید نفت آمریکا کاهش می یابد، بلکه سیاستهای جهانی این کشور هم تغییر خواهد کرد که تاثیر قابل توجهی بر صنعت و بازار های انرژی می گذارد.
برای مثال، تحریمهای فعلی آمریکا علیه ایران و ونزوئلا حدود 2 میلیون بشکه نفت را از بازارها خارج کرده است، اگر یک رئیس جمهور دموکرات سیاستهای فعلی آمریکا در مورد تحریمها و قرارداد اتمی ایران را تغییر دهد، ناگهان بازار شاهد عرضه بالای نفت خواهد بود.
3- سیاستهای مبارزه با تغییرات جوی
«قرارداد جدید سبز» اتحادیه اروپا می تواند باعث مقبولیت جهانی وضع مالیات و عوارض بر کربن شود تا جلوی واردات محصولات دارای آلایندگی بالای کربن گرفته شود.
طبق این قرارداد سبز، اتحادیه اروپا متعهد شده تا 2030 میزان آلایندگی را حداقل 50 درصد کاهش دهد. هدف فعلی کاهش آلایندگی 40 درصد است. این تعهد تأثیر قابل توجهی بر شرکتهای انرژی خواهد داشت.
تولید کنندگان نفت و گاز اروپا باید تولید کربن خود را به صفر برسانند.به این ترتیب، صادر کنندگان نفت و گاز به اروپا مثل روسیه و آمریکا با کاهش تقاضا مواجه خواهند شد که بر درآمدهای آنها از مالیات های کربن تاثیر می گذارد.
4- اعتبار بخش نفت و گاز در انتقال انرژی
بخش نفت و گاز نتوانسته این ایده را به بازار بقبولاند که میتواند بخشی از راه حل باشد نه خود مشکل. سرمایه گذاران در بحبوحه نگرانی در مورد تقاضای نفت در آینده از سهام انرژی دوری می کنند. شرکت های ملی نفت باید تا 2050 آلایندگی کربن خود را به صفر برسانند.
5- تامین مالی تغییر سوخت
و بالاخره این که دنیا به سطحی متناسب از سرمایه گذاری برای پروژه های گاز و گاز طبیعی مایع نیاز دارد. در حال حاضر گاز طبیعی نقش اصلی را در تغییر سوخت مصرفی برعهده دارد و در این بین ترکیب انرژی خورشیدی و باد رو به گسترش است.
این صنعت باید در 2020 سختتر کار کند تا بتواند مزایای محیط زیستی گاز را نشان دهد تا مطمئن شود تامین مالی این پروژه ها متوقف نمی شود.
انتهای پیام/53