به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سپهبد احمد قاید صالح فرمانده فقید ارتش الجزایر روز دوشنبه (دوم دیماه )بر اثر سکته قلبی ناگهانی درگذشت. صالح 80 ساله از نسل افسران دوران انقلاب الجزایر علیه استعمار فرانسه بود و با رفتن وی معدود افسرانی از این نسل در قید حیات ماندهاند. صالح 60 سال لباس نظامی به تن داشت و غیر از مشارکت در انقلاب آزادیبخش در جنگ شش روزه عربی اسرائیلی در سال 1967 و جنگ اکتبر مصر و اسرائیل در سال 1973 شرکت کرد.
یک سال آخر عمر صالح سال سرنوشتساز الجزایر بود. این کشور از فوریه گذشته درگیر اعتراضات سراسری شد و معترضان خواستار برچیده شدن نظام عبدالعزیز بوتفلیقه شدند که با وجود بیماری و به نوعی از کارافتادگی سیاسی باز برای چهارمین و پنجمین بار کاندید انتخابات ریاست جمهوری شد؛ چیزی که مردم نمیخواستند. صالح به بوتفلیقه وفادار بود و از نامزدی وی هم حمایت میکرد؛ احتمالا دلیل آن هم احساس دین به رئیس جمهور بود که در سال 2004 با بازنشسته کردن وی به درخواست رئیس وقت ستاد ارتش مخالفت و بعدا او را به سمت وزیر دفاع و رئیس ستاد ارتش منصوب کرد. از مارس گذشته پس از بالا گرفتن اعتراضات و تلاش سعید برادر بوتفلیقه برای به دست گرفتن قدرت، صالح با اجرای ماده 102 قانون اساسی موجب استعفای بوتفلیقه و کناره گیری وی شد. اینجا کنار مردم ایستاد.
صالح با وجود این که با درخواست معترضان برای یک دوره انتقالی و انتخاب هیئت ریاستی مخالفت کرد، اما در طول 10 ماه اعتراضات دستور قاطعی به تمام نیروهای ارتش، امینتی و پلیس داد که حتی یک گلوله به سمت مردم شلیک نشود؛ به گونهای که در این مدت حتی خون از دماغ معترضی نریخت و این گونه به شکلی روابط میان ارتش و مردم را بهبودی عملی بخشید؛ روابطی که از دهه هشتاد تا سال 2001 به ویژه در دهه نود خونین بود و اکنون پس از مرگش باید دید این رفتار صالح به شکل سیستماتیک در درون ارتش الجزایر در سالها و دهههای آتی پیگیری خواهد شد.
در کنار آن هم، صالح بر خلاف دیگر همتایان نظامی خود در کشورهای عربی عطای قدرت را به لقایش بخشید و پس از کناره گیری بوتفلیقه کوچکترین تلاشی برای تصاحب قدرت نکرد. کاملا به قانون اساسی پایبند و معتقد بود که نباید کشور دچار خلأ قدرت شود و از این رو، 12 دسامبر را برای انتخابات ریاست جمهوری تعیین کرد که در آن عبدالمجید تبون پیروز شد.
در واقع، سپهبد صالح از ارکان نظام سابق الجزایر بود، اما وقتی مردم این کشور علیه این نظام شوریدند و قیام کردند، در دفاع از آن دست به سلاح نبرد و ارتش را مامور تامین امنیت تظاهرات کرد. هر چند معترضان الجزایری به ویژه جامعه آمازیغی انتقاداتی به او تا آخرین روز زندگیاش داشتند و تمام خواستههای این معترضان را برآورده نکرد؛ اما همین که با صدور دستوری نظامی نگذاشت قطره خونی از معترضی ریخته شود، همه امروز به نیکی از او یاد میکنند و تصویر دیگری از ارتش الجزایر در اذهان مردم سرزمینِ یک میلیون شهید نقش بسته است (مردم الجزایر در جریان مبارزات خود با نیروهای فرانسوی که 132 سال کشورشان را تحت اشغال و استعمار خود داشتند، بیش از یک میلیون شهید دادند و به همین جهت الجزایر به سرزمین یک میلیون شهید معروف است). این گونه شد که سپهبد صالح عاقبت بخیر و نیک فرجام از این دنیا رفت.
نویسنده: صابر گل عنبری
انتهای پیام/