به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، تئاتر ایران در سالهای متمادی بحرانهای مختلفی را، برخی به واسطه شرایط مادی و برخی دیگر به دلیل ناکارآمدیهای مدیریتی پشت سر گذاشته است. اکنون افراد مختلف با سوابق مشخص تئاتر ایران را در دست گرفتهاند. افرادی که به نظر میرسد شرایط را به سمتی سوق میدهند که نه تنها به تئاتر کشور ضربه میزنند بلکه به محدوده منافع ملی و اعتقادات اسلامی و انقلابی مردم ضربه وارد میکنند.
متاسفانه یک موسسه فرهنگی هنری چند منظوره که مدیران آن - خود نیز معترفند - که هیچ جایگاه صنفی ندارند، با چراغ سبز مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هر زمان که علاقه دارد اظهار نظر میکنند. حتی اگر آن اظهارنظر برخلاف سیاستهای کلی نظام جمهوری اسلامی باشد. این موسسه به تازگی در بیانیهای قابل تامل در واکنش به سقوط هواپیمای اوکراینی در ایران نوشته است: «ایکاش و دهها ایکاشِ دیگر... چه غفلت و زیانی بود آنزمان که فرمانِ آتش داده شد.
امروز خانوادهی بزرگِ تئاتر نیز در کنارِ خانوادههای ایرانیان و غیر ایرانیانِ این فاجعهی عظیم، سوگوار است. از دادارِ پاک برای همگان شکیبایی آرزومندیم. باشد که احساسِ مسئولیتِ مسئولان، مانعِ تکرارِ چنین خطاهای جبرانناپذیر از سوی مجریانِ امر در آینده گردد... باشد که دروغ و خشکسالی از این سرزمین رخت بربندد و مسئولان خود را پاسخگو در برابرِ گفتار و کردارِ خویش بدانند. باشد که شعارِ «زندهباد» جایگزینِ شعارِ منحوسِ «مردهباد» گردد تا این نحوستِ مرگ از سرزمینمان دور شود؛ شاید که آرامش یابیم».
این بیانیه موسسه چند منظوره خانه تئاتر، نشانگر عمق نگاه مدیریت آن به منافع ملی است که با یک وندالیسم و البته پشت گرمی سیاسی نامحسوسی آمیخته است.
خانه تئاتر همچنین در واکنش به اعلام انصراف برخی از هنرمندان از شرکت در جشنواره بینالمللی تئاتر نوشته است: « اگر امروز عزیزانی از خانوادهی تئاتر به نشانهی اعتراض از شرکت در جشنوارهی بینالمللیِ تئاتر منصرف شدهاند، باید این اعتراضِ مدنی را برکت قلمداد کرد، نه با واژگانی نظیرِ خودی و غیرخودی، یا اغتشاش و به هم زدنِ نظمِ جامعه بر طبلِ اشتباهات گذشته بکوبیم. اگر هنرمندان به شکلِ مسالمتآمیز مطالباتشان را مطرح نکنند، با کدام امید در عرصهی فرهنگ، ادب و هنر به خلقِ آثار بپردازند؟ هنرمندانِ تئاتر که از جمله حقوق اولیهشان یعنی امنیت و آرامشِ شغلی، آزادی بیان و تشخصِ فردی و جمعیشان در تمام این سالها نادیده گرفته شده، چگونه باید بگویند که هستند و وجود دارند؟ آیا رواست دردِ مشترکشان را در کنارِ مردم به گوش مسؤلان نرسانند؟ آیا مسؤلان خود را تافتهی جدا بافتهای میدانند که فقط انتظارِ کرنش از همگان دارند؟»
این در حالی است که در ماده 2 اساسنامه مؤسسهی فرهنگی – هنری خانهی تئاتر کـه برای اختصار ذیلا خانهی تئاتر نامیده میشود در تعریف نوع موسسه آمده است: «که با هدف فرهنگی و مقاصد غیرتجاری ، غیرسیاسی تأسیس شد، غیر انتفاعی است.» و حال سوال این است که آیا این موسسه در این راستا حرکت میکند؟
از طرف دیگر طبق قانون ضوابط تاسیس این موسسات در تبصره 4 آن هر گونه فعالیت سیاسی مراکز و یا تشکیلات مرکزی آنها منوط به اخذ مجوز رسمی از کمیسیون احزاب وزارت کشور میباشد. حال آن که این موسسه طی چند ماه اخیر اقداماتی سیاسی و در راستای تضعیف مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت داده است.
موسسه چند منظوره خانه تئاتر هر روز به اقدامات ضدملی خود ادامه میدهد، اما هیچ نهاد نظارتی در این باره واکنشی نشان نمیدهد، ظاهرا لابیگری خاصی در پشت پرده این اتفاقات امروز تئاتر در حال انجام است که هیچ نهاد نظارتی و هیچ مقام مسئولی بر عملکرد این خانه توجهی ندارد؟
انتهای پیام/