خبرگزاری تسنیم-حمید صنیعی منش
فیلم «روز صفر» میتواند نماینده خوبی برای سینمای امنیتی ما باشد. سینمایی که در تمام سالهای اخیر کشور که از نظر امنیتی و اطلاعاتی سالهای پرفراز و نشیبی را پشت سر گذرانده است هیچ واکنش خاصی از خود نشان نداد و تنها یک فیلم ساخته شد که آن هم بیشر از آنکه در چارچوب کشور و در خدمت منافع ملی ما باشد علیه ملت و فیلم ضد امنیتی کشور ما بود.
این بار تیپ و شخصیت مأمور امنیتی سینمای ما دارای ابعادی مانند شجاعت، هوش، برنامهریزی و کار تیمی و جمعی است. البته به نظر میرسد که اگر برخی از وجوه ایدئولوژیک و ارزشی آن پررنگتر بود قطعا در نسبت به کارکاتر ریگی که تماماً در حال تبلیغ تفکر و عقاید خود است بهتر بود. البته برخی نیز معتقدند اینگونه فیلم توانسته برای تمام قشر و سلیقهها جذاب و دلپذیرتر باشد.
مأمور فیلم نه جیمز باند است و نه بورن بلکه خود مأمور ایرانی و انقلاب است که برای اولین بار بعد از سالها نبود، حضورش در سینمای ایران برای خود مؤلفه و تیپ تعریف کرده است. البته شکاندن قلنج گردن در چند سکانس چندان جالب توجه نبود و تاحدودی آن را لوث کرده بود اما در مجموع جسارت و جلوتر از زمان عمل کردن جزو ویژگیهای خاص او بود که در فیلم به خوبی ترسیم شده بود. شاید بتوان تیپ این مأمور را برای همیشه در سینمای ایران الگویی برای ساخت نقش و تیپ مأمورین امنیتی کشور نشان کرد.
پوسرت فیلم هویت بورن
فارغ از این نکته، فیلمنامه فیلم بدون حفره و نقش جدی یک داستان خوش ریتم و پرکشش را برای بیننده روایت میکند. کارگردان عامدانه با توجه به اینکه مخاطب ایرانی ما چندان با فیلمهای این سبکی آشنایی ندارد و امکان دارد در چالشهای پرپیچ و خم ماجرا دچار بدفهمی شود، روایتهای مأمور از عملیات و اینکه چه اتفاقی افتاده است را برای بالادستی های خود بازگو میکند تا بیننده فیلم هرچه بهتر در جریان اتفاقت فیلم قرار بگیرد.
بهترین کاری که کارگردان این فیلم بر خلاف فیلم دیگری که سال قیل تولید شد، این بود که انتهای فیلم را باز نگذاشته است و تعلیق را به خوبی در فرودگاه پایان فیلم نشانده است. در صورتی که دو شخصیت بد و خوب فیلم همدیگر را در لحظات آخر ملاقات نمیکردند واقعا مخاطب فیلم دچار سرخوردگی میشد و فیلم نهایتا به نفع سینمای روشنفکری که یکی از پایههای ثابت آن در نگارش فیلم نیز حضور دارد تمام میشد.
نمایی از فیلم روز صفر
«روز صفر» موسیقیاش گرچه انتخابی بود اما بهترین انتخابها برای آن شده است. ملکان در نشست خبری گفته که موسیقی در حال ساخت است. امیدوار باید بود که موسیقیهای تولیدی فیلم درجه پایینتری نسبت به موسیقیهای فعلی نداشته باشد. موسیقی در فیلمهای اکشن و عملیاتی حرف بسیار مهمی را میزند.
روز صفر در روزهایی اکران دارد که حاج قاسم سلیمانی بین ما نیست و فیلم را ندیده است. ایکاش که او نیز در سینما این فیلم را تماشا میکرد تا نتیجه زحمات نیروهای عملیاتی کشور را در فرامرزهای ایران تماشا کرده باشد. اما در هر حال هالیوود در تمام این سالها علیه ملت ایران و نظام ما فیلم و سریال کم نساخته است. از فیلمهایی مانند بدون دخترم هرگز گرفته تا فیلم 300 و در این سالهای اخیر سریال ضد ایرانی «هوملند».
پوستر فیلم بدون دخترم هرگز
سریالها و فیلمهایی کاملا ضد انقلابی و ایرانی که در تلاش مضاعف برای نابودی ایران و اسلام بود و مأمورین ما را مزدور و ترسو میخواند. حالا روز صفر توانسته به تمام آنها تودهنی محکمی بکوبد. خصوصا رقیب معادل آن که فیلم «ساعت نیمه شب» ساخته کاترین بیگلو بود که ماجرای عملیات دستگیر بن لادن و قتل او بود.
نمایی از فیلم ساعت نیمه شب
فیلمی که به دروغ آمریکا را ناجی ملتهای منطقه و حتی جهان معرفی میکرد و با استفاده از پروپاگاندای خوب خود اینگونه جا انداخت که چنین فرد تروریست و سفاکی که ماحصل سیاستهای خود او است، توسط او کشته شده و لکه ننگش از جهان پاک شده است.
اما ماجرای ریگی چیز نبود که بتوان آن را از دیدگان مردم ایران و جهان انکار کرد. سفاک تروریستی که ایران و ایرانیان را تهدید میکرد و عملا در منطقه عامل شرارت بود. اما ناجی مردم ایران و منطقه، مأمورین نظام بودند که جایشان در سینمای ایران و جهان خالی بود و بنابراین وجود چنین فیلمی مانند نان شب برای فرهنگ و هنر کشور لازم بود.
صحنههای اکشن فیلم با کمک تیم جلوههای ویژه آن البته همراه با مدیریت فیلمبرداری و در نهایت تدوینی که نقصهایی داشت برای مخاطب ایرانی که اکشن را در سینمای خودش فراموش کرده است، جذاب بود البته باید بتواند اکشن سینمای ایران تا حد مأموریت غیر ممکن بروز شود. البته اکشن فیلم نشان داد که سینمای ما اگر بخواهد میتواند با وجود فاصله زمانی زیادی که میان سینمای خود و هالیوود دارد تمام آن را با کوتاهترین زمان ممکن جبران کند. این نکته البته درباره فقط اکشن فیلم نیست بلکه درباره تمام فیلم است.
روز صفر به سینمای افسرده و ضدمخاطب سینمای ایران میگوید که میتواند سینمایی را برای آنها تولید کند که از انتهای دهه 70 به این سو دیگر کمتر آن را تماشا کردهایم. مخاطبینی که عطش خود را با دیدن فیلمهای هالیوودی و شرقی جبران میکند و هر روز در سایتهای دانلود فیلمهای خارجی دنبال فیلمهای اکشن و جذاب میگردد میتواند امیدوار باشد که سینمای ایران پا در مسیر جدیدی برای ساخت فیلمهای تریلر، اکشن و امنیتی دارد و فقر ژانرش میتواند دیگر رو به زوال رود.
امیر جدیدی در روز صفر
در آخر مهمترین نکته درباره این فیلم که نقطه قوت اصلی آن است این است که مخاطب فیلم تمام ماجرا را میداند اما تا آخر بدون خستگی و خمیازه کشیدن آن را تماشا میکند. نامعلوم بودن قصه و کشف آن توسط مخاطب لذت بیننده از دیدن فیلم است اما مخاطب فیلم «روز صفر» با آنکه تمام ماجرا را از چند سال قبل در رسانهها دیده و شنیده است بار دیگر فیلم ساخته شده این ماجرا را تا آخر تماشا میکند و ایستاده آن را تشویق میکند.
این در حالی است که سینمای ایران برای جذب مخاطب خود سالها است که به بیننده رکب میزند تا با سردرگم کردن آن، مخاطب را تا آخر با قصهای درهم و برهم دنبال خود میکشاند.
انتهای پیام/