به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از المیادین، همراهی «یوسی کوهین» رئیس موساد با «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر رژیم صهیونیستی در «اوگاندا» برای دیدار با «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان ٬ اتفاقی نبود. اسرائیل سودان را جدا از سایر کشورهای آفریقایی و حوزه خلیج فارس که به عادی سازی روابطشان با رژیم صهیونیستی پرداختهاند٬ نمیبیند.
دفتر نخستوزیر رژیم صهیونیستی افشا کرد که رئیس شورای حاکمیتی سودان با تحریک امارات و هماهنگی «یووری موسونی» رئیس جمهور اوگاندا درخواست دیدار با نتانیاهو را داده بود تا میان سودان و کاخ سفید واسطه شود؛ اما نتیجه حرکت شورای انتقالی سودان به سمت تسلیم این کشور به محور آمریکا و بانک جهانی٬ عادیسازی با اسرائیل است.
ایالات متحده تحریمهای سودان را برنداشته و همچنان از سال 1993 تاکنون این کشور را در لیست حامیان تروریسم قرار داده است.
جدا از آنچه که درباره شرایط میان رژیم صهیونیستی و سودان گفته شد و اینکه رئیس شورای حاکمیتی سودان با دیدار با نتنیاهو٬ از او در توطئه «معامله قرن» آمریکا حمایت و اسرائیل در ازای میانجیگری میان سودان و ایالات متحده٬ اجازه عبور از آسمان سودان را پیدا کرده٬ نقض حریم عربی محسوب میشود؛ این اقدام به بهانه حل بحران اقتصادی٬ سودان را برای رژیم صهیونیستی و امارات و محور آمریکایی خالی میکند.
در واقع رژیم اسرائیل٬ سودان را نیز مانند سایر کشورهای آفریقایی و حوزه خالیج فارس که با حمایت آمریکا و غرب برای چنگاندازی بر این کشورها و غارت ثروتهایشان شروع به عادیسازی روابط با آنها کرده است٬ میبیند.
این چشمانداز قدیمی رژیم صهیونیستی در آفریقاست که با تقویت روابط با اتیوپی و تلاش بیامان برای جداکردن جنوب سودان از دورههای گذشته ضد «جمال عبدالناصر» رهبر انقلاب مصر و ضد وحدت آفریقایی آغاز شد.
اما بعد از جمال عبدالناصر٬ «انور سادات» رئیس جمهور اسبق مصر با امضای «معاهده کمپ دیوید» با رژیم صهیونیستی و صلح با آن٬ آفریقا را رها کرده و از نفوذ و منافع آمریکا و اسرائیل در مصر و قاره آفریقا حمایت کرد و به این ترتیب 99 درصد از برگ برندهها را به دست واشنگتن سپرد. به این ترتیب درحال حاضر٬ اتیوپی در کنار آمریکا و رژیم صهیونیستی ملت مصر و سودان را گرسنه نگه داشته و آنها را از دسترسی به آبهای نیل محروم کردهاند.
اکنون اتیوپی در کنار اسرائیل تبدیل به قدرت اصلی آفریقا شده و نتانیاهو پس از دیدار با عبدالفتاح البرهان اظهار داشت که آفریقا به آغوش اسرائیل بازگشت تا از جمال عبدالناصر و تاثیر عربی در آفریقا انتقام بگیرد. «مایک پامپئو» وزیرخارجه آمریکا نیز از البرهان تشکر کرده و او را با توهم پاداش دادن به واشنگتن دعوت کرد؛ همانطور که پیش از این با تبدیل مصر به یک کشور ورشکسته و قرار دادن آن زیر سلطه و یوغ اتیوپی و رژیم صهیونیستی٬ به این کشور پاداش داد!
البرهان نیز با امید به مثلا میانجیگری اسرائیل میان سودان و کاخ سفید و تکیه بر توهمی که انور سادات٬ آن را «صلح برای رفاه و شکوفایی» مینامید٬ سیاست وی را در عادیسازی با رژیم صهیونیستی در پیش گرفته است.
در راستای عادیسازی روابط سودان با رژیم صهیونیستی٬ شورای نظامی سودان در دوره حکومت «عمر حسن البشیر» رئیس جمهور سابق این کشور٬ در تلاش برای ارتباط با سازمان اطلاعات اسرائیل بود و «صلاح عبدالله قوش» رئیس سابق دستگاه اطلاعاتی سودان بعد از فاش شدن خبر دیدارش با رئیس «موساد» در آلمان٬ این رابطه را تکذیب کرد.
دولت «عبدالله حمدوک» (نخست وزیر سودان) نیز در این رویکرد به علت توهم خود مبنی بر اینکه برای حل بحران اقتصادی مجبور به پیروی از دیکتههای آمریکا و غرب است٬ خیلی دور از البرهان نیست.
اما «اسماء محمد عبدالله» وزیر خارجه سودان در کنفرانس مطبوعاتی خود با رئیس جمهور فرانسه در پاریس٬ در گفتگو با روزنامه صهیونیستی معاریف اعلام کرد که عادیسازی با اسرائیل در برنامه کاری این دولت نیست و از دیدار البرهان با نتانیاهو خبر نداشت.
منابع نزدیک به «نیروهای آزادی و تغییر» در سودان اعلام کردند که این کشور دیگر یک حیات خلوت نیست و خودش در مرحله انتقالی تصمیم میگیرد با چه کشورهایی همکاری کند.
ملت سودان از تقویت وابستگی به امارات و عربستان و قرار گرفتن سودان تحت قیمومیت بانک جهانی به بهانه تشویق سرمایهداران به سرمایهگذاری در این کشور و قرار گرفتن در مسیری که منجر به فروپاشی کشورها و گرسنگی مردم و وابستگی به آمریکا و غرب و رژیم صهیونیستی میشود٬ خشمگین هستند.
این کشورها حدود 2604 پروژه کشاورزی و خدماتی دارند که 114 مورد از آنها در مالکیت امارات است. این پروژهها از سال 2019 تا 2020 در کمبود مواد غذایی به نسبت 34 درصد و محرومیت کشاورزان از کار در زمین هایشان نقش داشتهاند.
دولت کنونی سودان وعده داده تا همه انرژی خود را برای حل بحران اقتصادی این کشور به کار ببندد؛ درحالی که این انرژی را تنها صرف انتقال سودان به یک دولت مدنی کرده است.
این مرحله از دولت سودان نیز سیاست خارجی و یا اجتماعی مستقل از قیمومیت و سیطره سرمایهداران خارجی نداشته و عادیسازی با رژیم صهیونیستی٬ قیام ملت سودان به برپایی یک دولت مدنی با هدف تغییر و آزادی و بهبود وضعیت معیشتی را در برابر یک امتحان بزرگ برای مقابله با از دست رفتن سودان و از دست رفتن فلسطین قرار داده است.
انتهای پیام/