به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در این روزها شاهد بروز پدیده جدیدی که به عنوان آنفولانزا از نوع ویروس کرونا در کشور ما در حال انتشار است و البته با توجه به شیوه تکثیر آن، اکنون بعد از چین بیشترین میزان مرگ و میر ناشی از آن را داریم این موضوع باتوجه به اهمیت آن، تأکید مجدد توجه همه جانبه در این زمینه و پرهیز از خطرات ناشی از بی توجهی به ارائه اطلاعات درست و کافی به عموم مردم علی الخصوص افراد آسیب پذیرتر جامعه که کانون اصلی تأثیر این غفلت خواهند بود را یادآوری میکند.
اقدام عملی و علمی در این راستا ارائه اطلاعات کافی و آگاهی دهنده باید از جانب مسئولان و دستگاههای زیربط صورت بگیرد تا به آحاد جامعه منابع کافی هشدار دهنده با مکانیسم حفظ آرامش عمومی گسترش پیدا کند و سازمانها و ارگانهای دیگر همسو با متولی اصلی این قدام یعنی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به کمک هم باید در رسیدن به هدف نهایی، یعنی ریشه کنی این بلای ناخواسته و مخرب از هیچ کمکی دریغ نکرده و غفلت نکنند.
نگران کننده ترین موضوع در این زمینه این نکته است که ما با یک قشر عظیم و یک اقلیت بزرگی در جامعه مواجه هستیم به نام افراد دارای معلولیت، خانواده، مراقبین و تیمهای درمان و توانبخشی آنهاست که به علتهایی که بیان خواهد شد خطر شیوع بیماری در بین این سه گروه خیلی سریعتر و بیشتر خواهد بود و لزوم توجه بیشتر به آگاه سازی این گروهها را متذکر شده که اگر کوتاهی و بی توجهی شود چه فاجعهای میتواند به دنبال داشته باشد. در درجه اول نسبت به خود افراد دارای معلولیت باید حساس بود چراکه اینان به هر نحوی آسیب پذیرترین افراد در درون جامعه هستند در این گروه با توجه به ساختار زیستی ، بدنی و گاهاً نیازمندی به مواد غذایی ویژه و داروهای خاص مرتبط با نو و شدت معلولیت خویش به نحوی در شرایط حاد بهداشتی و سلامت در جامعه نسبت به عموم مردم خطر پذیرترند و آسیب بیشتری به آنان میرسد کما اینکه ارتباط تنگاتنگ معلولیت و فقر هم دیگر عامل مهمی است در عدم دسترسی آنان به بهداشت و خدمات سلامت متعارف که موجب میشود احتیاطات و توجه لازم را این افراد به علت عدم استطاعت و فقر مالی امکان تغییرات لازم را برای پیشگیری ازاین موارد نداشته باشند.
همچنین عدم دسترسی به امکانات درمانی وپیشگیری از قبیل درمانگاهها، بیمارستانها و کلینیکهای خاص به دلیل مناسب نبودن و دسترس ناپذیری این اماکن برایشان حتی در حد نیاز های پایه انسانی مثل سرویسهای بهداشتی در زمان طولانی انتظار نوبت دهی درمان و...باعث حذف آنان از خدمات اساسی علی الخصوص در این شرایط بحرانی میشود که واقعاً احساس خطر باید کرد.گروه دیگری که در این شرایط باید توجه بیشتری به آنان از سوی متولی سلامت کشور صورت پذیرد خانوادههای افراد دارای معلولیت است. به نحوی باز هم با مشکلات عنوان شده دست به گریبان هستند و اگر این بیماری در یکی از اعضای خانواده حادث بشود به علت نقش مراقبتی و تماس دائمی که با عضو دارای معلولیت خانواده دارند خیلی سریعتر بیماری گسترش پیدا کرده و این خود بر خطرپذیری این افراد میافزاید.
گروه سوم هم تیم توانبخش و مراقبتی هستند که به همان اندازه تیم پزشکی و پرستاری در این بحران با خطر بسیار زیادی مواجه هستند چرا که تماس مستمر این گروه با افراد دارای معلولت در مراحل توانبخشی سرایت بیماری در طرفین بیشتر بوده با این توضیح که معمولاً رشتههای کاردرمانی، گفتاردرمانی و فیزیوتراپی با تداوم بیشتری نسبت به سایر رشتههای توانبخشی با افراد دارای معلولیت در ارتباط هستند و نگرانی در این زمینه وقتی تشدید میشود که این بیماری در خیلی از این موارد نامشخص و بدون علائم بوده بنابراین ، این گروه هم در خطر بیشتری قرار دارند.
همه این دلایل و عوامل موجب میشود تا نسبت به آگاه سازی این سه گروه نسبت به سایر اقشار جامعه به روشهای مختلف و با بهره گیری از همه تخصصها و ابزارهای ارتباطی اهتمام بیشتری ورزید و از بی توجهی خطر ساز و بحران آفرین در این زمینه پرهیز کرد.
محمدرضا اسدی - نایب رئیس انجمن علمی کاردرمانی ایران و عضو هیئت مدیره مجمع انجمنهای گروه پزشکی کشور
انتهای پیام/