به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از دیدبان حقوق بشر کوردستان ایران، آلیزا مارکوس خبرنگار سابق رویترز در ترکیه علاوه بر مطالعات کتابخانهای، بر اساس مصاحبه با صدها عضو پ ک ک اعم از جدا شده، مخالف، موافق و همچنین با حضور در بین اعضای این گروه در کوهستان کتاب، "خون و باور: پ ک ک و جنگ کردها برای استقلال" را نوشته است.
پس از انتشار کتاب، پ ک ک از آن استقبال نکرد چون خانم مارکوس عبدالله اوجالان را فردی بسیار خشن و دیکتاتور معرفی میکند.
نویسنده با اشاره به تحولات سیاسی و به ویژه چپ ترکیه در دهه هفتاد میلادی در صفحه 24 نسخه انگلیسی کتاب مینویسد: عبدالله اوجالان نیز از جمله کسانی بود که به مدت هفت ماه به خاطر شرکت در تظاهرات زندانی شد اما ابراهیم آیدین یک دانشجوی رشته تربیت بدنی که هم خوابگاه اوجالان در زندان بود میگوید همه ما به اوجالان مشکوک بودیم و با این که وی فردی شناخته شده در جنبش انقلابی چپها نبود اما در زندان او را به صورت ویژه و با نوعی احترام بردند و این سبب شد تا او را عامل دولت بدانیم.
در صفحه 34 نیز به نقل از عبدالله اوجالان، ملامصطفی بارزانی فردی فئودال و وابسته به آمریکا و شاه ایران توصیف میشود که سبب شده کردها صدها سال عقب بمانند و اولین گام را مبارزه با تفکر فئودالی از نوع بارزانی میداند.
وی تفکر بارزانی را ایدئولوژی ابتدایی و عقبمانده میداند.
در همان آغاز، اوجالان رقیبان و مخالفان خود را افرادی فرصتطلب، جاسوس و دشمن کردها معرفی میکند و آنها را به خاطر عدم اعتقاد به استقلال کردستان به باد انتقاد میگیرد.
نویسنده، این استدلالهای اوجالان را غیرمنطقی و بیاساس میداند چون خود اوجالان در دهه 90 از استقلال عقب نشینی و به خودمختاری بسنده کرد و پس از دستگیری در سال 1999 نیز با هر گونه وضعیت رسمی اعم از استقلال، خودمختاری/ فدرالیسم برای کردها مخالفت کرده و اکنون نیز هدف خود را دموکراتیک کرد ترکیه اعلام میکند یعنی مسئله کرد در ترکیه را به حد مشکلات صنفی بازار تقلیل داد.
آلیزا مارکوس در صفحه 36 از ویژگیهای شخصیتی عبدالله اوجالان از همان آغاز و از زبان صلاح الدین چلیک از اعضای اولیه و بنیانگذار پ ک ک مینویسد: اوجالان فردی متکبر است. مثلاً وقتی هنوز همگی دانشجو بودیم و فقط بحث میکردیم، برایش چایی میآوردیم. وی حتی یکبار هم برای دوستانش چایی نیاورد یعنی همه را به عنوان خدمتکار خود میدید! عضویت من در پ ک ک نیز نه به خاطر هنر اوجالان بلکه به خاطر ظلم و ستم ترکیه بود که از کودکی در روستا به چشم خود دیده بودم.
در ادامه در صفحه 37 مینویسد: افراد تحصیلکرده جذب پ ک ک نشدند و اوجالان فقط موفق شد افراد لمپن و سطح پایین را فریب دهد. این افراد نیز تصور میکردند اگر از روستا بروند زندگی بهتری خواهند داشت. دیدگاه اوجالان مبنی بر اصرار بر تکیه به اسلحه و خشونت مورد استقبال گروهها و روشنفکران کرد قرار نگرفت و کمال بورکای رئیس حزب سوسیالیست کردستان از جمله مخالفان اصلی این رویکرد بود اما افراد لمپن تحت تاثیر این رویکرد اوجالان قرار گرفتند.
انتهای پیام/