به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، قرار است از او بگوییم دلاوری که شیخ فرماندهان لشگر 32 انصارالحسین(ع) استان همدان بود در سالهای خون و حماسه، همان فرمانده خط شکنی که جلوتر از نیروهای خود به دل دشمن میزد وقتیکه بر زبان ذکر با عباس(ع) داشت.
راستش نمره 20 گرفتن از دست فرمانده آنهم در بحرانیترین شرایط، یا اینکه به گونهای عمل کنی که در اوج سختیها و شدائد پشت و پناه فرماندهانت باشی اصلا کار راحتی نیست و این از تو بر میآید که سالها زانوی ادب در محضر قمر منیر بنی هاشم بر زمین زده بودی و مشق جوانمردی میکردی.
روایت کردند از تو همانهایی که شانه به شانهات در خاکریزها رد گلوله بر پیکر شهدا و جانبازان را نظاره کرده بودند. متحیر مانده بودند از اوج روحیهای که داشتی آن زمان که دوپایت قطع شد، آن وقت که همرزمانت گفتند چقدر کوتاه شدهای سردار و تو چیزی جز الحمدالله به زبان نیاوردی.
همرزمانت که خودشان دستی بر آتش در معرکه خون و جنون دارند اوج ایثارگری تو را مرصاد میدانند، آن وقتی که که با دو پای مصنوعی ارتفاعات چهارزبر را بالا و پایین میرفتی تا مبادا منافقی فرصت کند یک وجب نزدیکتر بیاید.
یا آن زمان که به یک از رزمندگان گفتی هرگاه دیده به عقب متمایل شده و یا پشت به دشمن کردهام میتوانی مرا با گلوله بزنی. اما تو ای شهید زنده، روای جاودانه "آب هرگز نمی میرد" من، هم نسلانم، همرزمانت، شهدا و حتی تاریخ گواهی خواهند داد اوج ایثار شما نه فتح قله کدو بود نه وقتی پاهایتان را در جبهههای نبرد حق علیه باطل جا گذاشتید، اوج ایثار شما همین دو روز پیش بود وقتی قرار شد غریبانه مانند مادر شهدا، بدون تشییع جنازه و شب هنگام در کنار دوستان شهیدتان به خاک سپرده شوید.آری؛ انگار مستجاب شده بود دعایی که پیش در سنگرها خوانده بودید.
انتهای پیام/742/ش