به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمود حبیبی کسبی از شاعران کشورمان در این روزهای قرنطینگی غزلی جدید را سروده‌ است که در ادامه می‌خوانید:

پی پیدایی یک لحظه ثباتی که ندارم
رفتم از شهر شلوغت به دهاتی که ندارم

مثل یک مِلک کلنگی که بکوبند و بسازند
زنده‌ام بعد تو با شوق حیاتی که ندارم

دیدنت روز‌هٔ من، بردن نام تو نمازم
به چه دل خوش کنم؟ این صوم و صلاتی که ندارم؟

در خیال شب آشفتهٔ موی تو شدم گم
در پی یافتن راه نجاتی که ندارم

حاجتی دارم و حیران قنوتی که نبستم
تشنهٔ اشکم و دنبال قناتی که ندارم

واژه‌ها کوچک و دلتنگی من سخت بزرگ است
حرف‌ها دارم و گنگ کلماتی که ندارم

من اگر باز کنم سفرهٔ دل را پُر زخم است
قانعم با نمک و نان بیاتی که ندارم

این همه تلخی تنهایی و تنهایی تلخم
اجر صبری‌ست ازآن شاخ نباتی که ندارم

انتهای پیام/