به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمود حبیبی کسبی از شاعران کشورمان در این روزهای قرنطینگی غزلی جدید را سروده است که در ادامه میخوانید:
پی پیدایی یک لحظه ثباتی که ندارم
رفتم از شهر شلوغت به دهاتی که ندارم
مثل یک مِلک کلنگی که بکوبند و بسازند
زندهام بعد تو با شوق حیاتی که ندارم
دیدنت روزهٔ من، بردن نام تو نمازم
به چه دل خوش کنم؟ این صوم و صلاتی که ندارم؟
در خیال شب آشفتهٔ موی تو شدم گم
در پی یافتن راه نجاتی که ندارم
حاجتی دارم و حیران قنوتی که نبستم
تشنهٔ اشکم و دنبال قناتی که ندارم
واژهها کوچک و دلتنگی من سخت بزرگ است
حرفها دارم و گنگ کلماتی که ندارم
من اگر باز کنم سفرهٔ دل را پُر زخم است
قانعم با نمک و نان بیاتی که ندارم
این همه تلخی تنهایی و تنهایی تلخم
اجر صبریست ازآن شاخ نباتی که ندارم
انتهای پیام/