ماهنامه آمریکایی: کرونا معادلات آخرالزمانی هالیوود را تغییر داد
یک ماهنامه آمریکایی نوشت که فرهنگ پاپ دهه هاست با فاجعه پورنو غرق شده است. هیچ کدام از اینها ما را برای واقعیت جدید ما آماده نکرده اند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، از گفتمان‌هایی که به فراخور شیوع ویروس کرونا در جهان شکل گرفت، طرح مباحثی از جمله آخرالزمان و یا به تعبیر غربی آن، پایان دنیا (end time) یا (Apocalypse) از سوی اندیشمندان و رسانه‌های جهان است. این گفتمان از آنجا شکل می‌گیرد که بر اساس آموزه‌های ادیان آسمانی یکی از گزاره‌های آخرالزمانی، شیوع بیماری‌های فراگیر و در عین حال کشنده است.
این مسئله به ویژه در جهان غرب توسط هالیوود و با ساخت فیلم‌هایی با مضامین آخرالزمانی بسیار نمود دارد؛ اما تصویری که در اینگونه فیلم‌ها از آخرالزمان و پایان دنیا به ذهن مخاطبان مخابره می‌شود، پایانی تلخ همراه با حوادث بسیار هولناک است که نتیجه‌ای جز ناامیدی نسبت به آینده عالم ندارد. واقعیت این است که سینمای هالیوود که روزگاری به منجی در سینمای خود اعتقاد داشت و از رهگذر سینمای آخرالزمان برای تبلیغات کلیسایی بهره‌های زیادی برده است، مدت زمان زیادی است که دیگر سینمای پایان دنیا و نهیلیستی را جایگزین منجی و بشارت صبح کرده است که آورده چنین خوانشی از پایان جهان، جز انحطاط فرهنگ و تمدن غرب را در پی نداشته است؛ حال که جهان خود را در عرصه نبرد یک‌جانبه با کرونا و پساکرونا می‌بیند، ثمره منفیِ بافته‌های آخرالزمانی غرب و هالیوود به خوبی در بین مردم این جوامع و به ویژه در بین نخبگان غربی نمایان شده است.
طی روزهای اخیر، ماهنامه آمریکایی (wired) که با سیاست «چگونگی تأثیر فناوری‌های جدید و در حال رشد بر فرهنگ، اقتصاد و سیاست» منتشر می‌شود، سر مقاله‌ای را با عنوان «این آخرالزمانی نیست که به دنبال آن هستید» (This Is Not the Apocalypse You Were Looking For) منتشر کرد.
این مقاله به افول نظام سرمایه‌داری و تمدن غرب در مواجهه با چالش کرونا پرداخته شده است، در واقع آن فرهنگ غنی و تمدن آرمانی که غرب ترسیم کرده بود به اذعان این ماهنامه فقط در هالیوود و رمان‌ها یافت می‌شود. نویسنده این مقاله با طرح این سؤال که آیا نباید در مواجهه با چالش‌ها آمادگی بیشتری داشته باشیم، می‌نویسد «فرهنگ پاپ دهه‌هاست که با فاجعه پورنو غرق شده است. هیچ کدام از اینها ما را برای واقعیت جدید آماده نکرده‌اند.»
در ادامه این مقاله، درباره تفاوت آنچه درباره آخرالزمان از طریق هالیوود به جامعه آمریکا ارائه شده بود با حقیقتی که در حال تحقق است بحث می‌شود، حقیقتی تلخ که جامعه را آماده رویارویی با پایانی سخت و سهمگین می‌کند.
بخش‌هایی از این مقاله را در ادامه می‌خوانید:
بیش از یک دهه است که جوانان و نوجوانان به خاطر همه چیزهایی که می‌دانیم در غم و اندوه پیش‌بینی شده زندگی می‌کنند؛ بمت (The bomb)1 ، شکست (The breakdown)2، پیامد (The fallout)3، بخشی از ناخودآگاه جمعی بوده است تا زمانی که ما یک مورد داشته ایم. از تاریخ پایان تقویم مایاها گرفته تا حماسه گیلگمش، از سیل "کتاب پیدایش" تا کتاب مکاشفه(یوحنا)، انسان‌ها برای مدت زمان بسیار طولانی ، به وسیله ایده پایان دنیا (آخرالزمان) غافل شده‌اند.
فیلم‌های همچون پس فردا (The Day After Tomorrow)، زامبیلند ( Zombieland)، مرده متحرک (The Walking Dead)، فرزندان انسان (Children of Men)، آخرین ما (The Last of Us) همان داستان‌های تکراری؛ ما را به این عقیده عطف می‌کند که آینده نابود می‌شود و زمانی به زودی همه چیز به هم می‌ریزد و چیزی نخواهد ماند و کاری نمی‌توانیم در مورد آن انجام دهیم!
کرونا ویروس ناگهان همه چیز را تغییر داد. خیزش عظیم و هراسناک به راه افتاد؛ این مسئله به این معناست که هیچ چیز نمی‌تواند به حالت عادی برگردد؛ با آنچه تصور می‌کردیم بسیار متفاوت است. من انتظار (جنگ جهانی Z ) World War Z داشتم. من از سال 2003 در لباس ماتریکس Matrix هستم. مثل سالهای قبل در ماتریکس لباس پوشیده‌ام. من انتظار نداشتم که با جوراب‌های زیبا و لباس راحتی، هزاران مایل از خانه فاصله داشته باشم و با هراس و هوس یک فنجان چای بنوشم. این آخرالزمان کمترِ دنی بویل (Danny Boyle) و بیشترِ داگلاس آدامز (Douglas Adams) است.
تفاوت مهمی بین آخرالزمان و فاجعه وجود دارد. فاجعه ویرانی کاملی است و چیزی از آن نمانده است. "آخرالزمان" - به ویژه در معنای کتاب مقدس - به معنای زمان بحران و تغییر است؛ از حقایق پنهان آشکار.
وقتی در مورد پایان هر رویدادی صحبت کردیم، انتظار هیچ مکاشفه‌ای را نداشتیم. ما انتظار نداشتیم آن قدر احمقانه، شیرین و بسیار غم انگیز باشد. دلیلش آن است که سرمایه‌داری دیرینه همیشه فرقه مرگ بوده است. سرمایه‌داری هرگز فضایی برای تصور آینده‌ای که شامل چندین دهه تلاش برای خدمت به بدهی‌های مادام العمر نیست، نداشت. سرمایه‌داری این را از ما می‌خواهد. سرمایه‌داری نمی‌تواند آینده‌ای فراتر از خود تصور کند. ناتوانایی‌های ذهنی کوچک نمی‌توانند با قربانی کردن افراد فقیر و آسیب پذیر مشکلی را حل کنند. آنها در مواجهه با یک بحران، با خشونت نمی‌توانند آن را حل کنند.
از نظر ثروتمندان، بسیاری از اقدامات اقتصادی لازم برای جلوگیری از این ویروس به قدری غیرقابل تصور است که ترجیح می‌دهد میلیون‌ها نفر از دنیا بروند. این مسئله فراتر از اخلاق و بیش از حد غیرقانونی و اشتباه است؛ وادار کردن افراد بیمار و مسری به کار برای نجات وال استریت، همه ما را در معرض خطر قرار می دهد.
--------
پانوشت:
1ـ The Bomb: یک فیلم مستند آمریکایی ساخته 2015 در مورد تاریخ تسلیحات هسته‌ای تا پیامدهای سیاسی جهانی آنها در عصر حاضر است.
2ـ The breakdown: رمانی عاشقانه و ترسناک
3ـ The fallout: مجموعه‌ای از بازی‌های ویدیویی درباره نقش‌آفرینی پس از آخرالزمانی است که توسط Interplay Entertainment تولیدکننده بازی‌های ویدیویی مستقر در لس آنجلس مستقر ساخته شده است.
انتهای‌پیام/
