به گزارش خبرگزاری تسنیم از بهبهان، در شرایطی که شیوع ویروس کرونا به ترس و نگرانی جهانی بدل شده و زندگی خانوادگی و اجتماعی مردم را به مخاطره انداخته است، پرستاران در صف اول مقابله با این ویروس، قهرمانانه و با تمام توان در حال خدمت رسانی به مردم هستند.
آنچه که در تب و تاب ترسها و نگرانیها از این ویروس گاهی به فراموشی سپرده میشود، این است که قهرمان سازی از این قشر ممکن است آنها را از بیان رنج ها، مشکلات و حتی ترس خود در این شرایط باز دارد و موجب شود صدمات روحی و روانی جبران ناپذیری به آن ها وارد شود.
در ادامه نشست مجازی خبرگزاری تسنیم با پرستاران نگاشته شده است:
کبری مرضات درباره وضعیت روحی پرستاران اظهار داشت: اوایل شیوع ویروس کرونا شرایط سخت تر بود، هنوز نمیدانستیم دقیقا با چه چیزی مواجه هستیم چون پرستاری از بیماری که علاوه بر بیماری، وحشت و ترس هم دارد سخت تر از شرایط معمول است.
وی افزود: گاهی ترس و نگرانی بر پرستاران هم غلبه میکرد و گاهی برای تقویت روحیه با هم به صحبت میپرداختیم میزدیم، اما تصمیم گرفتیم به خاطر خانواده در بیمارستان بمانیم و به خانه برنگردیم حتی با مسئول بخشها صحبت کردیم، اما امکان حضور فراهم نشد و هر روز علاوه بر خستگی، اضطراب انتقال را هم با خود به خانه میبردیم.
سوپروایزر بیمارستان تامین اجتماعی شهید مصطفی خمینی (ره) بهبهان بیان کرد: نخستین بیمار بدحالی که عملیات احیا برایش انجام شد، تا چهارده روز نگران بودم و با خود میگفتم شرمنده خانوادههای بچههایی که مستقیم با بیمار در ارتباط هستند نشوم و مشکلی برای همکاران پیش نیاید اما الان مدت زیادی است خانه پدرم نرفتهام و امیدواریم که به زودی و با همکاری مردم شرایط بهتر شده و ما هم بتوانیم با خانواده دیدار کنیم.
منور روهنده، دیگر سوپروایزر بیمارستان تامین اجتماعی شهید مصطفی خمینی (ره) گفت: اوایل کمبود تجهیزات حفاظت فردی بسیار زیاد بود اما بعد با همکاری خیرین و تلاش های مردمی و همیاری خود پرسنل، این کمبودها کمتر شد ولی پرستارها همچنان نگران هستنو که اگر روزی به بخش بیایند و تجهیزات نباشد، چه باید کرد.
وی در تشریح وضعیت روحی همکارانش ادامه داد: بعضی از همکارانی که فرزند کوچک دارند، با فشارهای بیشتری رو به رو هستند و چندین ماه است که کودکشان را در آغوش نکشیدهاند و در خانه استرس زیادی دارند، ساعتها کار کردن در لباسهای پلاستیکی گرم، خستگی کار درمان را بیشتر میکند و در خانه پاسخی برای سوالات کودکانه فرزندشان که می پرسد: "مامان چرا نیام پیشت؟" ندارند.
چهرههایشان را به خاطر میآورم، همان کسانی که با لباس مخصوص در راهروهای بخش در رفت و آمد بودند، خستگی و نگرانی بود، اما امید و تلاش بی وقفه را بیشتر از هر چیزی در نگاهشان میدیدم.
روهنده در بخش پایانی صحبتش اظهار داشت: مردم در این مدت به فرزندانشان در کادر درمان خیلی لطف داشتند اما امیدواریم فراموش نکنند که هنوز کادر درحمان در حال مبارزه با این ویروس هستند و هر بیمار مشکوک که به بیمارستان مراجعه کند، برای ما بیماری است با امکان ابتلای مثبت است و همین موجب میشود تا نهایت تلاشمان را برای او تا لحظه رسیدن جواب آزمایش انجام دهیم و امیدواریم مردم با فرهنگ بهبهان خود قرنطینگی را به صورت گذشته ادامه داده و جز در شرایط ضروری از خانه خارج نشوند.
این روزها کادر درمان، به ویژه پرستاران علاوه بر تجهیزات و نیروی انسانی به حمایت های روحی و عاطفی نیز احتیاج دارند.
توجه به بهداشت روانی کادر درمان و حمایتهای عاطفی و مشاورهها می تواند آثار این دوره ی سخت کاری را بعد از پایان مقابله با کرونا در زندگی آن ها کم رنگتر کند، تا سلامت روحی خانواده به خطر نیفتد.
ایجاد کارگاه های آموزشی برای کودکان کادر درمان، ایجاد بستر مناسب برای گرفتن خدمات مشاورهای و همچنین در نظر گرفتن تمهیداتی برای ایجاد نشاط و زدودن خستگی بعد از پایان این دوره، می تواند اقدامات ارزشمندی در این زمینه باشد.
انتهای پیام/332/ش