به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، امسال متفاوتترین روز معلم را تجربه میکنیم، تبریکهایی که حالا از سوی دانشآموزان در فضای مجازی به معلمان گفته میشود و معلمانی که با تمام مشکلات و کاستیها، جریان آموزش را متوقف نکردند.
امسال کرونا آمد، دانشآموزان از اول اسفند خانهنشین هستند اما کلاس درس در هر شرایطی تعطیل نشد، معلمان بار آموزش را به دوش کشیدند و گوشی هر معلم کلاس درس او شد.
کلاس درس در هر شرایطی تعطیل نشد حتی از روی تخت بیمارستان، حتی درفراق از دست دادن فرزند، حتی با تدریس روی در یخچال با کمترین امکانات و حتی شده خریداری تلویزیون برای دانشآموزی تا از تدریس باز نماند، معلمان پای عهد خود با شاگردانشان ایستادند تا آموزش تعطیل نشود.
در این میان معلمان مناطق روستایی و عشایری نیز برای جانماندن دانشآموزان از درسها، مدارس را باز کردند و حالا کلاسهای درس در جریان است تا مبادا دانشآموزی آموختههای خود را فراموش کند.
در این گزارش سه روایت از معلمان مناطق مختلف کشور و تجارب آنها از روز معلم متفاوت امسال و مشکلات و سختیهای این روزها برای تدریس مجازی بیان میکنیم.
روایت اول معلمی از تهران
کتایون خزعلی معلمی از شهر تهران است که درباره روز معلم متفاوت امسال و تجربههای تدریس مجازی میگوید: در این دو ماه تعطیلی مدارس، تدریس و آموزش تعطیل نشد، میتوان گفت که کار معلمان در این دو ماه، بیشتر هم شد. آنها در فضای مجازی به هر شکل ممکن با تهیه محتوای آموزشی، فیلم و ویس، مطالب را برای دانشآموزان ارسال کردند و در همه ساعات روز در فضای مجازی پاسخگوی سوالات و اشکالات درسی دانش آموزان بودند، که هنوز هم ادامه دارد و با وجود اتمام کتب درسی، معلمان مشغول دوره کردن و مرور دروس هستند.
تلاش برای آنکه دانشآموزی از آموزش جانماند
او معتقد است آموزش مجازی تجربه جدیدی بود که البته همه را غافلگیر کرد از وزارت آموزش و پرورش گرفته تا معلم و دانش آموز. چرا که تدریس در فضای مجازی به بسترسازی نیاز دارد ولی با وجود کمبودها و کاستیهایی که وجود دارد هیچ معلمی بیکار نیست و همه با تلاشی مضاعف مشغول انجام وظیفه هستند تا هیچ دانش آموزی از آموزش جا نماند تا جاییکه در مدارس مناطق محروم که دسترسی به اینترنت وجود ندارد معلمان با رعایت پروتکلهای بهداشتی کلاسها را دایر کردهاند و در دیگر مناطق کشور تدریس از طریق پیامرسانها انجام میشود.
این معلم درباره تجربه تدریس در پیامرسان شاد هم عنوان میکند: شاد با وجود مشکلات فراوانی که دارد از جمله برنامههایی است که در حال حاضر معلمان و دانش آموزان از آن استفاده میکنند، مشکلات مختلفی متوجه این پیامرسان است از جمله سرعت بسیار کُند، ارسال نشدن مطالب، فیلمها و ویس ها و رد و بدل نشدن پیامها بین معلم و دانشآموز و مهمتر اینکه بسیاری از معلمان و دانش آموزان هنوز موفق به ورود به این پیامرسان نشداند.
خزعلی معتقد است با وجود مشکلات فراوان فضای مجازی، معلمان وظیفه خود را انجام دادهاند و همچنان مشغول تدریس هستند اما با توجه به اینکه طبق گفتههای مسئولان آموزش و پرورش حدود 40 درصد دانشآموزان به شاد و عملا آموزشهای مجازی دسترسی ندارند باید
به نکته مهم تأمین زیرساخت و امکانات لازم برای این سامانه متمرکز شد، چند میلیون کاربر با یکدیگر در این برنامه محتواهای آموزشی را تبادل میکنند و باید در تامین پهنای باند و سرور محدودیتی وجود نداشته باشد.
ولی متاسفانه هنوز مشکلات برطرف نشده و همچنان معلمان و خانوادهها درگیر هستند.سامانه شاد و دیگر پیام رسانهای داخلی بستر مناسب برای تدریس ندارند، امکان بارگزاری فایلها در این فضا موجود نیست، سرعت بسیار پایین است . در حال حاضر حتی افرادی که در شاد حضور دارند تدریس اصلی را در پیام رسانهای دیگر انجام میدهند چون واقعا زیر ساخت ضعیف شاد ، امکان تدریس خوب را به معلم نمیدهد. استفاده از فضای مجازی راهکار خوبی برای جبران تعطیلات تحمیلی است اما به نظر باید آموزش و پرورش انتخاب و اختیار را بر عهده معلم میگذاشت تا خود معلم بهترین روش را برای تدریس در فضای مجازی انتخاب میکرد.
او به این مسئله اشاره دارد که بسیاری از خانوادهها کامپیوتر و گوشی هوشمند ندارند بهترین روش برای آموزش غیرحضوری، شبکههای آموزشی رسانه ملی است که همه خانوادهها با هر توان مالی بتوانند از آن استفاده کنند.
هر چند بعضی از دانش آموزان در شهرستانها گله مند هستند که بعضی از مدارس در فضای مجازی آموزش را به خوبی ارائه نکردهاند و دانشآموزان سرگردان هستند بخصوص پایه دوازدهمیها که هم امتحان نهایی دارند و هم دغدغه ی کنکور. همه این مشکلات به ضعف در مدیریت فضای مجازی برمیگردد و عدم اعتماد به معلمان و مدیران مدارس، اگر مدرسه خودش تصمیم گیرنده بود این مشکلات پیش نمیآمد.
کار معلمان چند برابر شد
خزعلی معتقد است معلمی که در طول هفته 24 ساعت تدریس داشت الان کل روزهای هفته درگیر آموزش است . مدرسه مجازی تمام وقت معلم را گرفته است ولی باز همه ما معلمان نگران دانشآموزانی هستیم که دسترسی به اینترنت ندارند یا نیاز به تدریس رو در رو دارند همه نگرانیم که مبادا دانش آموزی نتواند آنلاین شود و از مطالب و تدریس استفاده کند.
حس ناامنی وجود معلم را فرامیگیرد وقتی...
او میگوید: ما از همان روزهای اول تعطیلی مدارس، به اختیار خود با ایجاد گروههای مجازی بلافاصله کار را آغاز کردیم و آموزش را ادامه دادیم بدون اینکه کسی از ما بخواهد وظیفه خود را انجام دادیم. ولی بنا به دلایلی بعضی از معلمان نتوانستند وارد شاد شوند و تدریس را در پیامرسانهای دیگر انجام میدهند این مسئله نباید باعث آزار آنان شود چرا که وقتی مسئولی عدم حضورِ معلمان به شبکه شاد را کمکاریِ معلم عنوان و آن را بهانه تلقی میکند یا موضوعِ اجباری بودن حضور در شبکه شاد را بیان میکند، خستگی بر تن معلمان مانده و حس ناامنی وجودِ معلم را فرا میگیرد.
روایت دوم معلمی از مناطق روستایی دزفول
محسن رضایی احمدفداله آموزگار مناطق روستایی احمد فداله از شهر سردشت دزفول است که چند وقتی است آموزش حضوری دانشآموزانش را آغاز کرده است.
او میگوید: به دلیل اینکه جاده رفت و آمد به مدرسه صعبالعبور است و باید سوار بر نیسان شوم که اگر جا نداشته باشد در قسمت بار آن سوار میشوم حتی اگر بار داشته باشد مجبورم روی بارها بنشینم، ترجیح میدهم در مدرسه بیتوته کنم و هر 25 روز یکبار به خانه بروم.
این معلم ادامه میدهد: با آمدن کرونا کلاسهای درس تعطیل شد و دروس دانشآموزان را به صورت تلفنی پیگیری میکردم که فایدهای نداشت همچنین به دلیل فقر بیشتر خانوادهها به تلویزیون دسترسی ندارند، مدرسه ما 40 دانشآموز دارد با دو معلم که من پایههای اول، سوم، چهارم و پنجم را تدریس میکنم.
معلمی که شبها در مدرسه میماند
رضایی میگوید: با تعطیلات طولانی مدت مدارس بسیار نگران وضعیت تحصیل دانشآموزان کلاس اول بودم چون هنوز 10 حروف الفبا باقی مانده و یاد نگرفته بودند و اگر امسال را به خوبی طی نکنند در پایههای بعد دچار مشکل میشوند به همین دلیل با رعایت نکات بهداشتی و تهیه ماسک و مواد ضدعفونی کننده کار آموزش حضوری دانشآموزان کلاس اول را پیگیری کردم و برای سایر پایهها به صورت حضوری تکالیف و اشکالات را رفع میکردم، خودم هم در مدرسه سکونت میکنم و شبها در مدرسه میخوابم.
این معلم معتقد است که دانشآموزان مناطق محروم و روستایی به اینترنت و تلویزیون دسترسی ندارند و تنها راه آموزش آنها، برگزاری کلاسهای درس به صورت حضوری البته با رعایت فاصله گذاری اجتماعی است.
روایت سوم معلمی حقالتدریس از مناطق حاشیهای شهر
خانم عنصری معلم حقالتدریس در مناطق حاشیهای شهر حمیدیه است، همان معلمی که در نبود امکانات یخچال خانهاش را تخته وایتبردی برای تدریس به دانشآموزانش کرد.
او میگوید: 12 نفر از دانش آموزانم از کلاس درس آنلاین جا ماندهاند چون گوشی هوشمند ندارند و تنها راه ارتباط با آنها تماس تلفنی و تدریس برخی دروس مانند ریاضی است که حداقل نیم ساعت زمان احتیاج دارد.
این معلم درسنامههایی را برای دانشآموزانش که از کلاس درس مجازی جاماندهاند تهیه کرده است و آنها را اواخر شب به در خانه دانشآموزان میبرد همچنین از والدین سایر دانشآموزان که سواد دارند و در همسایگی آنها هستند میخواهد به آموزش آنها کمک کنند.
او میگوید که تدریس مجازی بسیار زمانبر است و کار کند پیش میرود به ویژه در درس ریاضی از سوی دیگر در زمان مشخص همه دانشآموزان آنلاین نیستند در نهایت میتواند روزی یک یا دو صفحه از کتاب را تدریس کند.
کلاس درس مجازی این معلم از ساعت 9 صبح تا 12 ظهر است که در این زمان باید حواسش به دانشآموزانش و فرزند کوچکش هم باشد که سبب اخلال در آموزش مجازی نشود حتی کار در شاد هم آسان نیست ودر ساعتی که کلاس درسش برگزار میشود، امکان ارسال فایل دشوار است.