به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سایت خبری آسوشیتد پرس امروز در گزارشی از «سینما ماشین» تلاش کرده است در لایههای خبری خود وضعیت سیاسی و اجتماعی مردم ایران در روزهای شیوع بیماری کوویدــ19 را وخیم ترسیم کند در حالی که آمریکا خود از شرایط بسیار بدی چه از نظر بهداشتی و پزشکی و چه از نظر اقتصادی برخوردار است.
ابتدای این خبر طوری آغاز شده است که با شروع انقلاب موجی از ممنوعیتها و محدودیتها ایجاد شده است و میخواهد بهزور به خواننده تلقین کند که شرایط ایران سیاه است.
«شیوع کرونا باعث شده است تا چیزهایی که از بعد انقلاب اسلامی در ایران دیده نشده است برگردد: سینما درایو (سینما ماشین)، چیزی که انقلابیون بهخاطر حریم خصوصی میان دختران و پسران جوان رد کردند، حالا توسط این طرح در یک پارکینگ زیر برج میلاد تهران عملیاتی شده است و در حال نمایش فیلم در مقابل دیدگان تندروها است.»
طوری عبارات این بخش نوشته شده است که انگار بعد از انقلاب اسلامی سینماها در کشور ممنوع بوده است این در حالی است که از همان ابتدا نهتنها سینما در ایران ادامه حیات داد بلکه پیشرفتهای بسیار زیادی کرد و توانست از نظر کمی و کیفی رشد کند. از سوی دیگر همانطور که میدانیم طرح مذکور توسط «اوج» بهعنوان نهادی انقلابی انجام شده است، پس چگونه میتواند در عین حال علیه روش و منش خود عمل کند؟
«کارگران مواد ضدعفونیکننده را به ماشینهایی میزنند که هر شب بهصف میشوند و بلیطهای خود را بهصورت آنلاین برای طرحی بهنام «سینما ماشین» (بهفارسی) میخرند. آنان صدای فیلم را از طریق رادیو میشوند. با بسته شدن استادیومها و سینماها این طرح تنها روش تماشای جمعی فیلم در میانه کرونا در ایران است که یکی از بدترین کشورها از نظر شیوع بیماری است. ایران گزارش کرده است که 96 هزار و 600 مورد ابتلا به کرونا دارد و از این میان 6هزار و 200 مورد مرگ گزارش شده است... .»
این سایت خبری گویا از وضعیت فوقالعاده مردمی ایران برای مقابله با کرونا و همراهی و همدلی آنان بیخبر است و صفهای مردم کشور خودش را برای گرفتن غذا و همینطور فروشگاههای تخلیهشده را فراموش کرده است. درباره میزان مبتلایان در کشور نیز باید به این سایت یادآوری کرد که سردمداران آن با تحریم دارو و لوازم بهداشتی در ایران زمینهساز شیوع این بیماری بودند و البته آمار ابتلای به این بیماری در آمریکا بهاستناد BBC بیش از یک میلیون نفر و تعداد مرگ آن بیش از 50 هزار نفر است!
در ادامه این خبر، بهگونهای مینویسد که گویا تماشای فیلم و موضوع آن چندان مهم نیست در حالی که بدون شک فیلم «خروج» بهدلیل نگاه خاص و مطالبهگر کارگردان آن برای تماشاگران سینمای ایران اهمیت فروان دارد. فیلمهای حاتمیکیا جزو پرمخاطبترین فیلمهای سینمای ایران است و «آژانس شیشهای» و «از کرخه تا راین» او در حافظه تاریخی مردم ما مانده است. از سوی دیگر بیمبنا و دلیل بازی و نقش اول فیلم را که توسط فرامرز قریبیان استادانه بازی شده است با بازی یک بازیگر دستچندم آمریکایی مقایسه میکند.
«یکی از حاضران در سینما ماشین میگوید که "از اینکه به اینجا آمدهام خیلی خوشحالم، این برای اولین بار است که اتفاق میافتد. خصوصاً برای سن من. اگر بخواهیم صادق باشیم برای هیجانش است که با همسرم آمدهام و اینکه فیلم چیست یا در چه ژانری است و توسط چهکسی ساخته شده خیلی برایم مهم نیست". این فیلم بهنام «خروج» که کارگردان آن «ابراهیم حاتمیکیا» است، روی موضوع زمینهای پنبه کشاورزان که بهخاطر آب شور سدها از بین رفته است متمرکز است. کشاورزان توسط یکی از آنان، که بهنوعی پاسخ (واکنش) جمهوری اسلامی به بازیگر کابوی آمریکایی یعنی «سام الیوت» است، با تراکتورهای خود به تهران میآیند تا به دولت اعتراض کنند.»
بعد از این قسمت نویسنده متن بدون استنادی علمی و منطقی ساخت سدّ در ایران را توسط کارشناسان محیط زیست سرزنش میکند و مینویسد «ایران بعد از انقلاب سدّهای زیادی ساخته است (خصوصاٌ در دولت محمود احمدینژاد رئیس جمهور قبلی) که توسط کارشناسان محیط زیست بهدلیل آسیبهای آن به آبراهها و مزارع سرزنش شده است. اما فیلم بهجای اینکه به این موضوع بپردازد به اعتراض دهقانان علیه قدرت داخلی که بهطور نمادگرایانه دولت حسن روحانی را نشان میدهد پرداخته است.»، گویا ساخت سد در آمریکا و دیگر کشورهای جهان غیر مرسوم است اما در ایران و بعد از انقلاب امری مذموم شمرده شده است. شیوه بچهگانه نگارنده متن واضح است. او چون دستاویزی برای نقد ندارد عجولانه به هرجا که توانسته چنگی زده است.
در قسمت پایانی متن اشاره میکند که فیلم توسط متحدان دولت و رئیس جمهور مورد نقد قرار گرفته است.
انتهای پیام/+