به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، بر اساس آیه 184 سوره بقره خداوند تکلیف روزه را از دوش مریضان و مسافران برداشته است. در قسمتی از این آیه میخوانیم: أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ؛ «[روزه در] روزهای معدودی [بر شما مقرر شده است]. [ولی] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، [به همان شماره] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]،» از رو یکی از موضوعات فقهی مربوط به روزهداری، روزهداری در شرایط مسافرت است؛ منتها قبل از آن لازم است بدانیم در شرع مقدس مسافر به چه کسی اطلاق میشود.
در فقه اسلامی به کسی مسافر گفته میشود که دارای این شرایط چندگانه باشد: حداقل هشت فرسخ (بین 40 تا 45 کیلومتر) از وطن خود دور شده باشد، و یا چهار فرسخ برود و چهار فرسخ برگردد بدون اینکه در بین آن، 10 روز جایی بماند، از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد، در بین راه از قصد خود برنگردد، نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا 10 روز یا بیشتر در جایی بماند، برای کار حرام سفر نکند، از صحرانشینهایی نباشد که در بیابانها گردش میکنند و نیز شغل او مسافرت نباشد.
حال کسی که در ماه رمضان قصد سفر دارد باید در برنامهریزی سفر خود به موارد ذیل توجه داشته باشد تا روزهاش صحیح باشد:
* کسی که در ماه رمضان سفر میکند در مواردی که نمازش شکسته میشود، نباید روزه بگیرد.
* مسافر باید سفر خود را در ماه رمضان بعد از ظهر شروع کند، یعنی بعد از ظهر از مبداء خود (وطن- جایی که قصد اقامت 10 روزه در آن جا را دارد) خارج شود
* اگر مسافر قبل از ظهر مسافرت خود را شروع کند، روزهاش باطل است، ولی قبل از رسیدن به حد ترخص نمیتواند افطار کند و اگر قبل از رسیدن به حد ترخص افطار کرد، کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان بر او واجب میشود.
* مسافری که نمازش را تمام میخواند مثل کسی که شغلش مسافرت، یا سفر او سفر معصیت است، میتواند در سفر روزه بگیرد؛ بلکه در مورد روزه واجب معیّن مثل روزه ماه مبارک رمضان باید در سفر روزه بگیرد.
* اگر مسافر، پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایى برسد که مىخواهد 10 روز در آنجا بماند، چنانچه تا آن وقت، کارى که روزه را باطل مىکند انجام نداده است، باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده، باید بعداً قضاى آن را بجا آورد.
انتهایپیام/