به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم روزنامه "تاگس شاو" آلمان در مطلبی نوشت: "توماس من"، نویسنده معروف آلمانی در سال 1953 در سخنرانی معروف خود در هامبورگ از آلمانی ها خواست که از گذشته درس بگیرند و هرگز دوباره برای یک اروپای آلمانی تلاش نکنند.
او آلمانی ها را تشویق کرد که به جای آن با قدرت و شجاعت یک آلمانی اروپایی بسازند. آلمان در حدود 70 سال گذشته بسیار به این هدف نزدیک شده است. اما در 10 سال اخیر اروپا در معرض برخی بحران ها به صورت روزافزون در مسیر جدایی قرار گرفت.
در ادامه این مطلب آمده است: تهدیدات موجودیتی تنها از داخل اروپا را تهدید نمی کرد. تشدید رقابت های بین ایالات متحده و چین ، وحدت، آزادی، ارزش های مشترک و رفاه اقتصادی در این اتحادیه را در معرض تهدید جدی قرار داده است.
بعد از اتحاد مجدد آلمان، گسترش اتحادیه اروپا به شرق و همچنین اجرای اتحادیه اقتصادی و پولی اتحادیه اروپا به نظر می رسید اروپا در سال های 1990 و 2000 در مسیر امیدوار کننده ای قرار گرفت است.
اما این روند با بحران جهانی سال 2008 به پایان رسید. سال های 2010 همراه با بحران ها و شکست هایی بود که امروزه اروپا را دچار از هم گسیختگی و جدایی روزافزونی کرده است.
بحران مالی جهانی به یک بحران اقتصادی اروپایی تبدیل شد که به جدایی عمیق شمال و جنوب اروپا و همچنین جدایی های اقتصادی و اجتماعی در این اتحادیه منجر شد. پس از آن در سال 2015 بحران پناهندگان به سراغ اتحادیه اروپا آمد و دوباره تقریباً همه جای اروپا تک روی های ملی حاکم شد. جدایی انگلیس از اتحادیه اروپا تنها نقطه اوج یک ملی گرایی و تشدید ناسیونالیسم در همه جای اروپا بود.
نویسنده در ادامه این مطلب نوشت: حالا اروپا گرفتار بحران کرونا شده و کشورها هم در جریان مبارزه با این بحران به نوبه خود یک جریان عمدتاً ملی گرایانه را دنبال می کنند. مرزها بسته شده اند، ممنوعیت صادرات تجهیزات حفاظتی، دارو و مواد غذایی در برخی کشورها در نظر گرفته شده است. در حالی که در ایتالیا و اسپانیا بسیاری شهروندان در بیمارستان ها به دلیل کمبود دستگاه های تنفسی مردند برخی کشورهای دیگر از جمله آلمان در شرایط بهتری از این بحران عبور کردند. بسیاری از ایتالیایی ها تصاویر تیم های پزشکی از چین و کوبا و کامیون های کمک های روسی را بیشتر از کمک های آلمان به خاطر سپرده اند.
این روند جدایی اروپا نه تنها در بخش سلامت بلکه همچنین در بخش های اقتصاد و سیاست هم ادامه پیدا کرد. به ندرت در گذشته این تعداد زیاد از شهروندان در اروپا نسبت به نهادهای اروپایی و همسایگان خود تا این حد تردید داشتند. بخصوص در جنوب اروپا تردیدها نسبت به آلمان افزایش پیدا کرده است. در حالی که آلمان در سال های بعد از 2010 سال های اقتصادی طلایی را تجربه کرد اقتصادهای ملی در کشورهای جنوب اروپا رکود را تجربه کردند.
یک نسل کامل از جوانان در ایتالیا و اسپانیا در معرض این تهدید قرار گرفتند که بعد از 12 سال بیکاری چشم انداز نسبت به آینده را از دست بدهند.
خلاصه اینکه یک دهه بحران، اروپا را عمیقاً گرفتار جدایی کرده و به افزایش ناسیونالیسم، پوپولیسم ، فقدان همبستگی و اعتماد به اروپا، نیروهای گریز از مرکز سیاسی و یک واگرایی اقتصادی منجر شده است که امروز یک تهدید اساسی برای اتحادیه اروپا محسوب می شود.
نویسنده در ادامه سیاست های آلمان را در به وجود آمدن چنین شرایطی موثر دانسته و نوشت: آلمان روی این بحران جدایی در اروپا به صورت ملی گرایانه و خودخواهانه واکنش نشان داد. در بحران مالی اروپا، آلمان البته با یک بسته نجات و کمک موافقت کرد اما عمداً با گام های ضروری برای تکمیل اتحادیه اقتصادی و پولی مخالفت کرد. در زمینه سیاست پناهندگان و آب و هوا و انرژی هم آلمان بیشتر بر تکروی های ملی تأکید داشت.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب نوشت: البته بحران کرونا شانسی برای شروع جدید در این اتحادیه را ارائه داده است. یک واکنش قانع کننده اروپایی به بحران کرونا برای حیات آینده این اتحادیه بسیار اهمیت دارد.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: برای اینکه بتوانیم یک اروپای متحد و قدرتمند ایجاد کنیم آلمان و فرانسه باید بیشتر و بیشتر مسئولیتی مشترک را بر عهده گیرند.
انتهای پیام/