به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یکی از جلوههای عبادی مسلمانان زیارت قبور معصومان علیهمالسلام است؛ زیرا این کار از اعمال پسندیده اسلام بوده است و در طول تاریخ، مسلمانان به آن عنایت و اهتمام داشتهاند. این عمل عبادی، نزد شیعیان جایگاهی ویژه و اثرات معنوی و ثواب بسیاری دارد و نیز به دلیل جایگاه مهم زیارت در فرهنگ شیعه، از ویژگیها و نمادهای شیعیان به شمار میرود.
برخی عالمنماهایی که از بستر تفکر آنها گروههای تکفیری و وهابی شکل گرفت، با تمسک به روایاتی، زیارت شرعی را محدود به سلام و دعا بر میت دانسته و سایر کارها از جمله سفر برای زیارت را بدعت و شرک قلمداد کردهاند. از جمله روایتی که به آن متمسک میشوند، روایتی مشهور به "شدّ رحال" است. این روایت که در منابع اهل سنت آمده به این شکل است: «لاتُشَدُّ الرِّحَالُ إِلاَّ إِلَی ثَلاثَةِ مَسَاجِد: المَسْجِدِ الحَرَام وَمَسْجِدِی هَذَا وَالمَسْجِدِ الأَقْصَی»؛ «بار سفر بسته نمیشود مگر به قصد سه مسجد: مسجدالحرام، مسجد من و مسجدالاقصی.» بسیاری از علمای سنی و شیعه، نظریات آنها را در آثار خود ردّ کرده و روایت "شدّ رحال" را به معنای فضیلت فراوان زیارت سه مسجد مذکور در حدیث دانستهاند. مخالفان نیز در مقابل به این بسنده نکردند و ساختن گنبد و ضریح را نماد شرک دانستند.
امام خمینی (ره) در کتاب کشفالاسرار خویش در پاسخ به این مسئله به نکاتی اشاره میفرمایند که در ادامه میخوانید:
الف) اگر ساختن گنبد و بارگاه برای بتپرستی و امامپرستی و پیغمبر پرستی باشد، همان طور که بتپرستها میکردند، شک نیست که شرک است و کسانی که در آنجا برای پرستش و عبادت پیغمبر یا امام یا امامزاده میروند مشرک و کافرند؛ اما اگر برای احترام آنها باشد، یا برای استراحت اشخاصی که آنجا میآیند باشد، یا برای عبادت خدا در آنجا باشد، شرک که نیست هیچ، عین خداپرستی و فرمانبرداری از خدا است.
ب) شما میدانید که در هر سال چند صد هزار جمعیّت شیعه زیارت میکنند قبر پیغمبر و امام و امامزاده و مؤمن را. ما به شما و همۀ عالم اجازه دادیم که از بزرگ و کوچک، مرد و زن، شهری و صحرانشین شیعۀ اثنی عشری (ما ضامن طوایف دیگر شیعه نیستیم) بپرسید و آنها را با هر طوری که میخواهید استنطاق کنید، اگر آنها یا یکی از آنها گفتند که ما برای پرستیدن و عبادت کردن امام و پیغمبر به مدینه یا کربلا میرویم و ما آنها را خدا یا خدای زمین میدانیم، ما گفتههای خود را پس میگیریم.
ج) از همۀ اینها گذشتیم، خانۀ کعبه جز چهار دیوارسنگی، و «حجر الاسود» جز یک سنگ سیاه، و «صفا و مروه» جز دو کوه کوچک نیستند. چه شد که در هر سالی، کم و بیش صدهزار جمعیت مسلمین دور آن سنگها طواف میکنند و آن سنگ سیاه را میبوسند و استلام میکنند و بین صفا و مروه سروپای برهنه می دوند و سعی میکنند و هیچ کس به واسطۀ این اعمال خانهپرست و سنگ و کوهپرست نشد و همه آن را عبادت خدا میدانند؟ آیا مسلمانان خدا را در آن خانه و پیرامون آن سنگها و کوهها پیدا میکنند یا آنکه چون خدا گفته، اطاعت اوست و عین توحید است؟ پس خوب است کار را یک باره کنید و بگویید خانۀ کعبه را هم باید خراب کرد.
انتهایپیام/