به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شبکه دولتی دربار انگلیس همواره در تلاش است تا قوه شناخت ملتها را به بازی بگیرد چرا شادمان است و چه چیزی را مخفی میکند؟ از وارونهنگاریهای این رسانه نظام سلطه که به گونهای نقش لیدر سایر شبکههای تلویزیونی غرب را به عهده دارد، میتوان به نقطه ضعفی بزرگ رسید که باید در شبکههای برونمرزی ایران مانند پرستیوی به خوبی مورد استفاده قرار گیرد.
حقیقت این است که انگلیس به دلیل بحرانهای متعدد مالی و اجتماعی مجبور است به سیاست انزواگرایی تن دهد و مانند آمریکا از اتحادیههای بینالمللی و منطقهای خارج شود تا بتواند هر قانونی را که نیاز داشت، تصویب و اجرا کند بدون نیاز به همکاری مشترک با شرکای اروپایی. "جزیره" یکی از برنامه های بسیار ارزشمند پرستیوی دقیقاً به آگاهیبخشی در خصوص وضعیت واقعی مردم انگلیس میپردازد و برای مثال خصوصیسازی نظام سلامت و درمان در این پادشاهی استعمارگر را بررسی میکند.
دولتی که به نوعی برای بسیاری از خودفروختگان کشورهای جهان سوم قبله آمال و اوج رفاه محسوب میشد، اکنون باید در همه زمینهها چه در ابعاد بینالمللی و چه مسائل داخلی دست به عقبنشینی بزند؛ نظام آموزشی، نظام سلامت و هر آنچه که پایههای یک ابرقدرت را تشکیل میدهد درحال ویرانی است. آنچه پرستیوی افشا خواهد کرد همه آن حقایقی است که بیبیسی در پی کتمان و مخفی نمودن آنهاست.
قطعاً بیبیسی و رسانههای وارونهنگار به این مسائل نمیپردازند بلکه دست به مدیریت ادراک مردم میزنند تا شکستهای دولتشان را نوعی موفقیت عامالمنفعه برای مردم انگلیس نشان دهند که از این به بعد روزهای سختی را در پیش خواهند داشت. آیا واگرایی، خصوصیسازی نظام سلامت و ... برای مردم موفقیت و مسرت بخش خواهد بود؟
اهمیت این افشاگری درباره انگلیس در این نکته نهفته است که بیبیسی با سیاست 80 درصد واقعیت بیاهمیت و 20 درصد دروغ راهبردی توانسته بود مخاطبان بسیاری بیابد و آگاه شدن مردم جهان از روشهای فریبندهاش که برای اغفال ملتها به کار گرفته میشد، میتواند مردم را از حقیقت جهان آگاه کند تا بتوانند جدای از مسیرهای القایی غرب، خود زندگی بدون جهان غرب را پایهریزی کنند.
هرچه از قدرت تأثیرگذاری غرب کاسته میشود، رسانههای نظام سلطه یک گام هم جلوتر میآیند و به نوعی قدرت ادراک مخاطب را مدیریت میکنند که گویی اروپا از انگلیس محروم شده است.
در اصل برنامههای شبکه انگلیسیزبان اما ایرانی پرستیوی، میتواند این حقیقت را آشکار سازد که هم انگلیس هم آمریکا به دلیل مشکلات داخلی مجبور به واگرایی شدهاند.
انتهای پیام/