به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسن نورانی پژوهشگر ادبی در مصاحبه با برنامه "گفتوگوی فرهنگی" درباره ادبیات در موسیقی امروزی گفت: معتقدم که همه نوع موسیقی و شعر با هر سلیقهای باید شکل بگیرد زیرا الزاماً قرار نیست که همه از یک نوع موسیقی لذت ببرند.
وی افزود: ملتهای آسیایی و به ویژه جامعه ایران، ادب محورند و خیلی از واژهها و نوع ارائه آن واژهها برای ما خط قرمز محسوب میشوند اما در شرایط کنونی با وجود ابزارهای متنوع و تکنولوژی روز، نمیتوان جلوی خلق اثر انواع موسیقیها را گرفت. سؤال اینجاست که چرا ما مدارس و رسانهها را از چیزهای ارزشمند خالی میکنیم و جا را برای مسائل بیارزش باز میکنیم؟!
نورانی با انتقاد از سختگیریها و ممیزیها برای آثار خوب موسیقایی گفت: در عین این سختگیری برای آثار خوب اما متأسفانه کارهای با مجوز بسیار زیادی پخش میشود که گویا ممیزی در این ممکلت وجود ندارد.
وی با بیان اینکه توصیفات شاعران امروزی از معشوق نسبت به گذشته کاملاً متفاوت شده است افزود: به عنوان مثال در شعرهای امروز، چشم معشوق با صفت لعنتی توصیف میشود در صورتی که ما لعنت را برای مسائلی که دوست نداریم به کار میبریم.
این پژوهشگر ادبی اظهار کرد: فرهنگستان برای واژه "پروتکل"، واژه "شیوهنامه" را معادلسازی کرد اما هیچ ناظری وجود ندارد که به مجریان تلویزیون و رادیو تذکر دهد که تا این حد از واژه خارجی "پروتکل" استفاده نکنند.
نورانی با اظهار اینکه استفاده از زبان محاوره در موسیقی ایرادی ندارد یادآور شد: در دوران مشروطه هم شاعرانی مانند عارف قزوینی و فرخی یزدی از زبان محاوره استفاده میکردند اما نوع استفاده و جاگرفتن زبان محاوره مهم است.
وی افزود: موسیقی مبتذل و بیمعنا را حتی دانشآموز هم میداند اما تکلیف این موسیقیهایی که رسماً و با مجوز ارشاد در رسانه و صدا و سیمای خودمان پخش میشود چیست؟!
پژوهشگر ادبی واکاوی اثرات آهنگسازی و تنظیمات و صداها و تیپخوانیها در حوزه موسیقی بر روان جامعه را ضروری خواند و گفت: در حال حاضر ذائقهسازی در زمینه شعر و موسیقی منجر به بازارسازی شده و دیگر مانند گذشته نیست که شاعر برای تکتک واژهها عرق بریزد و خواننده بر موسیقی سوار شود.
نورانی بر این باور است که قرار نیست موسیقی کلاس ادب و اخلاق باشد و معیار یک موسیقی یا شعر خوب هم الزاماً نصیحت کردن مردم نیست و متناسب با وضعیت هر دورهای متفاوت است اما نباید به خاطر سلیقه امروزیها سعدی را تا حد کف بازار پایین بیاوریم تا مخاطب آن را درک کند بلکه باید مخاطب را طوری پرورش دهیم که از خواندن گلستان لذت ببرد.
انتهای پیام/