به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، شهید «طالب محمودی» یکی از یازده شهیدی است که سیام تیرماه سال 97 در حادثه تروریستی «روستای دری» مریوان جان خود را از دست داد؛ خبرنگار ما بر اساس رسالت ذاتی خود به سراغ این خانواده رفته و از نزدیک پای دردودل این عزیزان نشسته است؛ وقتی که وارد خانه شدیم مادری مهربان با لهجه شیرین کُردی از ما به گرمی استقبال کرد.
مادر شهید «طالب محمودی» از شهدای حادثه تروریستی مریوان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم ابتدا با گریه و دلتنگی از لحظهای که خبر شهادت فرزندش را شنید، سخن به زبان آورد و گفت: از خداوند میخواهم هیچ مادر و خانوادهای چنین لحظات سختی را تجربه نکرده و داغ فرزند نبینند چراکه تحملش بسیار سخت است.
وی از غم و اندوه فراق طالبش میگوید: فرزندم همیشه آرزوی شهادت را داشت و همیشه میگفت شربت شهادت را مینوشم، از یک سو خیلی دلتنگم و حسرت یک دیدار به دلم مانده و از سوی دیگر از اینکه پسرم به آرزویش رسید، خوشحالم و این سختی را به جان خریدهام.
مادر شهید محمودی با بغض نفسگیری که همراهش میشود، به آخرین دیدار خود با فرزندش اشاره و اظهار کرد: پسرم آخرین بار که به مریوان میرفت، خیلی گریه و دلتنگی کردم اما در جلوی در منزل نگاهم کرد و گفت مادر «منتظر ماندهام تا گریهات تمام بشود بعد خداحافظی کنم تحمل اشکهایت را ندارم...».
وی به ویژگیهای شخصیتی و رفتاری فرزند شهیدش اشاره و بیان کرد: طالب همیشه متعهد، متدین، با حجب و حیا، اهل نماز، قرآن، مسجد و با مردم خوش برخورد و به فکر نیازمندان بود. از حقوق ماهیانهاش به بچههای فامیل و اقوام، پول و هدیه میداد و آنان را به حفظ کردن آیات و تلاوت قرآن تشویق میکرد؛ همرزمان پسرم همیشه میگفتند طالب شبها و هر موقع که زمان استراحتمان باشد، در پایگاه روستای دری قرآن به ما یاد میداد،
مادر شهید محمودی با بیان اینکه فرزندم رفت و غمی بزرگ به نام دلتنگی بر دل خودم و خانوادهام بهجای گذاشت، عنوان کرد: هیچوقت محبتهای طالب را فراموش نمیکنم، روز مادر برایم گل آورد الان همیشه گلش را بو میکنم و درددلهایم را با یادگاریش در میان میگذارم، او را به دست خدا سپرده و امروز به وجود مبارک و جایگاهش افتخار میکنم.
وی گفت: تنها آرزویم این است که به زیارت خانه خدا بروم و در آن مکان مبارک برای پسرم طالب دعای خیر کنم.
همسرم جانش را برای امنیت کردستان فدا کرد
همسر شهید طالب محمودی از شهدای حادثه تروریستی مریوان نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با بیان اینکه از مسئولان انتظار حمایت مالی و معنوی داریم، اظهار داشت: با وجود گذشت دو سال از رفتن همسرم، با خاطرات او تنها پسرم را بزرگ و برایش پدری و مادری میکنم.
وی با بیان اینکه حسرت یک دیدار با همسرم بر دلم مانده است، از حال این روزهایش بعد از گذشت دو سال از نبود همسر شهیدش گفت: شاید برای مردم دو سال مثل برق و باد سپری شود اما برای من بسیار سخت. گرچه دیگر سرپناه و ستون زندگیم را از دست داده اما هنوز نبود همسرم را باور نمیکنم.
همسر شهید طالب محمودی بیان کرد: چند بار به همسرم پیشنهاد کار اداری دادند اما هر بار آنها را رد کرد و وارد سپاه شد، خیلی عاشق کارش بود و در آن شرایط سخت در مریوان با جان و دل از امنیت و آسایش مردم پاسداری میکرد.
وی با بیان اینکه همسرم عاشق شهادت بود و جانش را برای امنیت کشور، استان، ملت، انقلاب و رهبر عزیزمان فدا کرد؛ تصریح کرد: از مسئولان انتظار میرود که همیشه از خانوادههای شهدا سرکشی و اجازه ندهند احساس تنهایی کرده و مشکلاتمان را پیگیری و حل و فصل کنند.
امید است که مسئولان و افرادی که خود را در قبال خانوادههای شهدا متعهد دانسته، به یاری این خانوادههای گرانقدر بشتابند تا درد دوری و ضایعه فقدان فرزند و همسر، برایشان قابل تحملتر شود.
انتهای پیام/481/ش