به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، علی رغبتی مدیرکل دفتر برنامهریزی و نظارت ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان روز گذشته (یکشنبه) اعلام کرد در جلسهای که علینژاد معاون وزیر ورزش، خسرویوفا رئیس کمیته پارالمپیک، مظلومی رئیس فدراسیون نابینایان، اسبقیان رئیس فدراسیون جانبازان و معلولین و خودش حضور داشتند، مقرر شد رشتههای تنیس، تنیس روی میز، تکواندو، قایقرانی، تیراندازی با کمان، دوچرخهسواری، بدمینتون و سوارکاری همچون گذشته در فدراسیونهای ملی مرتبط به فعالیت خود ادامه دهند.
این تصمیم در حالی گرفته شد که به نظر میرسید این رشتهها قرار است پس از یک تجربه ناموفق، باز هم فعالیت خود را زیر نظر فدراسیون جانبازان و معلولین و البته با همکاری فدراسیونهای مربوط انجام دهند.
ماجرای جدایی 8 رشته از فدراسیون جانبازان و معلولین و انتقال به فدراسیونهای همان رشتهها در سال 97 کلید خورد و در جلسهای که اواسط آبان ماه در محل وزارت ورزش برگزار شد، به تصویب رسید. در این جلسه مقرر شد این 8 رشته از ابتدای سال 98 فعالیت خود را زیر نظر فدراسیون همان رشته انجام بدهند و در واقع فدراسیون جانبازان مسئولیتی در قبال آنها ندارد.
مسئولان وزارت ورزش و کمیته پارالمپیک، این انتقال را در راستای قوانین جهانی و همچنین ارتقای آن رشتهها مفید عنوان کردند، اما در عمل شرایط به شکل دیگری رقم خورد. نبود زیرساختهای مناسب، عدم برخورد و مواجهه درست با ورزشکاران جانبازان و معلولین در فدراسیونها و ... شرایط را به جایی رساند که صدای اعتراضها خیلی زود بلند شد.
یکی از اعتراضها مربوط به حمید علیصمیمی رئیس سابق فدراسیون جانبازان و معلولین بود که البته بعد از جداییاش از فدراسیون صورت گرفت. علیصمیمی با اشاره به اینکه از همان ابتدا که مخالف این انتقال بود، بیگانگی فدراسیونها با ورزش جانبازان و معلولین، عدم شناخت از نیازهای این حوزه و عدم فرهنگسازی و بسترسازی لازم را از دلایل مخالفتش اعلام کرد.
درخصوص عدم بسترسازی لازم پیمان حسنی دبیر فدراسیون تنیس روی نیز به نوعی موافق این بازگشت بود. وی در مصاحبه روز 14 اردیبهشت با خبرگزاری تسنیم با اشاره به اینکه بودجه و زیرساخت لازم برای رشد تنیس روی میز معلولان در اختیار فدراسیون متبوعش وجود دارد، عنوان کرد: «اگر این رشته بخواهد به فدراسیون جانبازان بازگردد، به نوعی یک دوگانگی در کارها در عرصه بینالمللی به وجود میآید، اما موضوع مهمتر این است که فدراسیون جانبازان و هیئتهای استانیاش امکاناتی دارند که ما در طول یکی دو سال گذشته آنها را نداشتیم. هماهنگی برای برگزاری یک مسابقه در سال گذشته نزدیک به 3 ماه طول کشید و هزینهاش نیز تقریباً 3 برابر یک مسابقه در بخش افراد سالم شد. نکته دیگر اینکه با توجه به برگزاری اردوهای رشتههای پارالمپیکی، امکاناتی هم در اختیارمان قرار نگرفت. ما هیچ امکاناتی برای برگزاری مسابقات بخش معلولان را نداریم و فراهم کردن این شرایط بودجه زیادی را میطلبد. سالنهای مربوط به مسابقات این قشر امکاناتی همچون رمپ، آسانسور و ... دارد که سالنهای ما از آنها بی بهره هستند. باید در زمان انتقال رشته به فدراسیون ، حداقل زیرساختهای مدنظر در اختیار ما قرار میگرفت و حداقل در 4 استان این امکانات اولیه فراهم میشد. تنیس روی میز در بین رشتههای جانبازان و معلولین بیشترین ورزشکار ثبت شده را دارد، بهطوریکه 800 بازیکن در این رشته به طور رسمی فعالیت دارند که 300 نفر از آنها سال گذشته در مسابقات قهرمانی کشور شرکت کردند. فراهم کردن امکانات برای این تعداد بسیار سخت است و بخشی از آن باید در اختیارمان قرار بگیرد.»
این وضعیت ادامه داشت، تا اینکه نوبت به برگزاری انتخابات فدراسیون جانبازان و معلولین در 21 اسفند 98 رسید. سید شروین اسبقیان رئیس کنونی فدراسیون یکی از برنامههایش را بازگرداندن این رشتهها به فدراسیون اعلام کرد و در این باره قول داد که ظرف 6 ماه این اتفاق محقق خواهد شد. وی در این باره جلساتی را نیز در سال جاری با مسئولان سایر فدراسیونها برگزار کرد تا به نوعی شرایط را برای بازگشت رشتهها فراهم کند.
نکته جالب توجه در این میان موافقت کمیته ملی پارالمپیک با بازگشت رشتهها به فدراسیون جانبازان بود. هادی رضایی دبیر اجرایی کمیته ملی پارالمپیک در مصاحبه روز 18 فروردین با خبرگزاری تسنیم در این باره گفته بود: «برای تحقق این موضوع که قانونی نیز است، باید یک تفاهمنامه بین فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولین و فدراسیون رشته موردنظر منعقد شود. ما هم موافق این مسئله هستیم و فقط باید بین دو فدراسیون تفاهمنامه نوشته شود.»
وی با بیان اینکه این اقدام به دلیل مسائل مربوط به زیرساختها و فراهم کردن آنها در استانهای مختلف برای ورزش جانبازان و معلولین است، ادامه داد: «این فرصت به واسطه این تفاهمنامه فراهم میشود که در یک بازه زمانی اقدامات مربوطه صورت بگیرد و زیرساختها مناسبسازی شود.»
همه شواهد، قولها، جلسات اقدامات و البته عدم هماهنگی در فدراسیونها نشان میداد که مشکلی در بازگشت 8 رشته مورد نظر به فدراسیون جانبازان و معلولین وجود ندارد، اما به یکباره اتفاقی جز این رقم خورد تا همه ورزشکاران این حوزه را شوکه کند. روند منفی حرکتی در یک سال گذشته به خوبی نشان میداد که تصمیم مسئولان با شکست مواجه شده، اما مشخص نیست که چرا بر تداوم آن اصرار شده است. شاید در این خصوص، شرایط و مقررات فدراسیونهای جهانی مدنظر قرار بگیرد، اما زمانی که زیرساختها مناسب نیست و فدراسیونها شناخت چندانی از وضعیت ورزش جانبازان و معلولین ندارند، گاهی اوقات اهمیتی برایش قائل نمیشود و حتی شنیده شده که بودجه این حوزه را صرف موارد دیگر میکنند، بنابراین نباید یک پروژه شکست خورده را ادامه داد.
باید منتظر پاسخگویی مسئولان تصمیمگیرنده در این باره بمانیم تا ببینیم آیا قرار است تصمیم خود را توجیه کنند یا اینکه حرف دیگری خواهند زد.
انتهای پیام/