به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمدرضا شرفالدین تهیهکننده باسابقه سینمای ایران ضمن ابراز تسلیت بهمناسبت درگذشت استاد محمدعلی کشاورز به خبرنگار تسنیم گفت: زندهیاد محمدعلی کشاورز یکی از هنرمندان برجسته و شاخص سرزمین هنرپرور اصفهان و یکی از قدیمیترین هنرمندان نسل ما بودند که بسیار در کارشان جدی و توانمند بودند. از ایفای نقشهایی متفاوت و ماندگار در آثار مرحوم علی حاتمی نظیر «مادر» و «هزاردستان» گرفته تا حضور در فیلم سینمایی «فرزند صبح» و خصوصاً نقش بسیار زیبایی که در سریال «پدرسالار» ساخته مرحوم خواجویی ایفا کردند همه و همه نشان از توانمندی و استعداد منحصر مرحوم کشاورز در عالم بازیگری حکایت داشت.
وی افزود: مرحوم کشاورز توانایی بازی در طیف گستردهای از نقشهای متفاوت و حتی متضاد را داشت و قادر بود در تمام تجربههای بازیگری خود به سرحد کاراکتر برسد؛ اکنون شاهدیم که بسیاری از بازیگران سینمای ایران بهویژه نسلهای جوانتر تنها توانایی تبدیل شدن به تیپ را دارند و نمیتوانند به کاراکتر برسند؛ ضمن احترامی که برای تمامی این عزیران قائلم، بسیاری از این دوستان نزد افکار عمومی به عنوان تیپ شناخته میشوند نه به عنوان کاراکتر؛ تا جایی که خود من شاهد بودهام گاهاً برخی نویسندگان سینما گفتهاند که من فلان نقش را برای فلان بازیگر نوشتم؛ این بدین معنا است که نویسنده در ذهن خود آن بازیگر را به عنوان تیپ پذیرفته و حک کرده است. خداوند آقای نصیریان را حفظ کند؛ ایشان نیز مثل مرحوم کشاورز از چنین توانمندی و قابلیتی برخوردارند.
این تهیهکننده سینما ادامه داد: زندهیاد کشاورز در تجارب گوناگون بازیگری خود به یک تیپ یا کاراکتر خاص محدود نبود؛ در حالیکه بسیاری از بازیگران سینما تنها قادر به ایفای یک تیپ معین هستند. به اعتقاد من کسانی که به دنبال درک و کشف بازیهای چشمنواز، تیپولوژیهای مختلف و کاراکترهای ایرانی هستند، باید به تماشای آثار مرحوم کشاورز و بازیگرانی نظیر ایشان بنشینند.
وی تصریح کرد: توصیه من به کلاسهای آموزش بازیگری این است که به جای نمایش فیلمهای خارجی برای هنرجویانشان که با هدف تماشا و درک بازی سوپراستارهای خارجی اتفاق میافتد، فیلمهای خوب ایرانی که با بازی درخشان هنرمندانی چون زندهیاد کشاورز همراه بوده است را به هنرجویان نشان دهند.
شرفالدین افزود: مرحوم کشاورز ازجمله بازیگران مطلع و با دانش سینمای ایران بود؛ بنده به منزلشان تردد داشتم و در بسیاری از مواقع ایشان را در حال مطالعه میدیدم؛ وی ازجمله هنرمندانی بود که وقتی نقشی بهشان پیشنهاد میشد، به کلیت فیلم و ارتقای فضا و حس و حال آن یاری میرساندند؛ فرض کنید اگر مرحوم خواجویی تصمیم میگرفت بازیگر دیگری بهجز زندهیاد کشاورز را در نقش «اسدالله خان» بگذارد، این نقش هرگز بدینسان ماندگار و خاطرهانگیز نمیشد و چنین تأثیرات دراماتیک تاریخی و مؤثری را در ذهن بیننده برجای نمیگذاشت.
وی اضافه کرد: بازیگرانی مثل مرحوم کشاورز از آن دست هنرمندانی بودند که میتوان به آنها عنوان «بازیگر مؤلف» را اطلاق کرد؛ بدین معناکه در ارائه و نحوه بیان دیالوگها نیز به فیلمساز کمک میکردند و گاهی با کارگردان وارد چالشهای سازنده میشدند؛ این همافزایی بهواسطه شناخت مناسبی رخ میداد که این نسل از تاریخ، جامعه، فرهنگ و هنر این مرز و بوم داشت؛ ویژگی این نسل این بود که با ایفای یک نقش آن نقش را جاودانه میکرد و بعدها هم اگر بازیگری میخواست نقشی مشابه آن نقش را بازی کند، به نقشها، بازیها، دیالوگها، زبان بدن و حتی نگاههای این هنرمندان رجوع و در آنها دقت میکرد.
شرفالدین یادآور شد: نقل است که فیلم مانند فرش است که نقشهای آن گره به گره بافته میشود و کارگردان کسی است که با پلانها و سکانسهای خود، نقشها و فرازهای فیلم را میبافد؛ نسل بازیگرانی مثل مرحوم کشاورز نیز با ریزترین رفتارها، حرکات، صداها و حتی لهجههایشان نقشی را بازآفرینی میکردند و گاهی اوقات این بازآفرینیها واقعاً جاودانه میشد.
وی در پایان ضمن آرزوی آمرزش و مغفرت الهی برای مرحوم محمدعلی کشاورز، برای آحاد سینماگران پیشکسوتان سینمای ایران آرزوی سلامتی، موفقیت و طول عمر با عزت کرد.
انتهای پیام/