به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صنعت چاپ یکی از صنایع پردرآمد در دنیا به شمار میرود، با این حال در ایران دست اندرکاران صادرات خدمات چاپی برای ارسال تولیدات خود به خارج از کشور با موانعی روبرو هستند که از آن جمله میتوان به کیفیت پایین تولیدات چاپی، استفاده از مواد اولیه نامرغوب، تحریمها و ... اشاره کرد. همچنین وجود تعرفههای نامناسبت گمرکی، نبود حمایتهای دولتی، وجود قوانین دست و پاگیر و ... مزید بر علت شده تا این صنعت نتواند آنچنان که باید و شاید در عرصه صادرات خوش بدرخشد.
با این حال، صنعت چاپ در سالهای اخیر از وابستگی بیش از 80 درصدی به واردات خارج شده و با وجود ناوگان فرسوده، کمبود و گرانی مواد اولیه و نبود تجهیزات پیشرفته توانسته در بسیاری از محصولات نه تنها به خودکفایی در تولید برسد، بلکه به صادرات نیز بپردازد. فرصتهای زیادی در سالهای اخیر برای ایران به جهت صادرات محصولات پیش آمده است و حتی افزایش قیمت ارز که موجب شد بسیاری از صنایع به حالت نیمه خاموش دربیایند، درهای جدیدی برای صادرات پیش روی صنعت چاپ باز کرد و کشورهای همسایه را که مشتریان پر و پا قرص ترکیه بودند، روانه ایران کرد؛ زیرا قیمت تمام شده با توجه به تفاوت نرخ ارز برایشان پایینتر تمام میشد.
مسعود فرشیفرید، کارشناس چاپ، در این زمینه به تسنیم میگوید: در سالهای اخیر در صنعت چاپ این قابلیت به وجود آمد که با توجه به اختلاف قیمت ارز مواد اولیه موجود را به ترکیه صادر کنیم، قیمت ما حتی از چین نیز بسیار پایینتر است، اما هزینههای تولید، کارگر، آب و برق و ... تفاوت چندانی نکرده است.
وی ادامه میدهد: کما اینکه در بسیاری از تولیدات ما وابستگی به مواد وارداتی نداریم، برای نمونه در لیبلهای شیشههای دلستر و ... ما از کاغذ مازندران و پلیمرهای پتروشیمی استفاده میکنیم، تنها در مرکب وابستگی داریم؛ بنابراین تقریباً 90 درصد کار داخلی است. در مورد بستهبندیهای کارتنی 90 درصد مرکب هم در ایران تولید میشود. بنابراین اگر اندکی به مواد اولیه و تولید آن توجه کنیم، تقریباً همه کالاهای چاپی را در داخل از صفر تا 100 تولید خواهیم کرد.
حالا اما چند ماهی است که صادرات صنعت چاپ به دلیلی بسته بودن مرزها تا کمتر از یک ماه پیش متوقف شده است، در این میان بنا به گفته علی مغانی، رئیس اتحادیه چاپخانهداران خراسان رضوی، چاپخانهداران مشهدی که بیشترین داد و ستد را در صادرات محصولات با افغانستان داشتهاند، بیشترین ضرر را متحمل شدهاند.
وی با اشاره به باز شدن مرزها از مدتی پیش میگوید: وضعیت همچنان خوب نیست، البته نسبت به گذشته بهتر شده ولی حجم سفارشات اندک است، از طرف دیگر قیمت کاغذهای برچسبدار، مرکب و الکل نسبت به گذشته بسیار گران شده است و برای ما صرف نمیکند که به انجام سفارشات بپردازیم.
مغانی ادامه میدهد: با توجه به اینکه اغلب مشتریان ما از افغانستان هستند و صادرات چمدانی داریم، معاملات با ریال انجام میشود نه دلار؛ بنابراین سود چندانی نیز برای ما ندارد. اما برای طرف مقابل با توجه به قیمت دلار سود بسیار دارد، آنها نیز حاضر نیستند به دلار وجه معامله را تسویه کنند.
برخلاف علی مغانی بابک عابدینی رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنعت چاپ معتقد است که پس از باز شدن مرزها وضعیت صادرات بسیار بهتر شده است، به ویژه در حوزه چاپ بستهبندیهای انعطافپذیر و جعبههای مقوایی سفارشهای بسیاری از کشورهای منطقه و عراق داشتهایم که میتواند ارزآوری نیز برای کشور داشته باشد.
وی ادامه می دهد: هر چند حجم مالی صادرات محصولات چاپی ما نسبت به سالهای گذشته افزایش داشته است، اما به هیچ عنوان شایسته و راضیکننده نیست. حمایت از تولیدکننده داخلی، با ارائه تسهیلات به منظور سرمایه در گردش، کاهش تعرفه وارداتی محصولات مود اولیه صنعت چاپ به منظور حمایت از تولید داخلی و ...می تواند موانع موجود بر سر راه صادرات را از میان بردارد.
عابدین نیز با انتقاد از گرانی مواد اولیه و تعرفههای گمرکی میگوید: در شرایط تحریم خودمان دست خودمان برای پیشرفت را بستهایم.
به نظر میرسد سرمایهگذاری با هدف توسعه واحدهای صنعت چاپ با توجه به ویژگی جغرافیایی، انرژی ارزان، نیروی متخصص و مسائل فنی در کشور توجیه اقتصادی دارد. اما باید توجه داشت که صادرات به فاکتورهایی چون ارتباط منطقی سیاسی و اقتصادی دو کشور بصورت کلان، تخصص و تجهیزات، تولید اقلام با کیفیت، بستهبندی مناسب و ... نیز بستگی دارد، برای توسعه صادرات در تمامی زمینه ها به ویژه صنعت چاپ و بستهبندی به تخصص و تجهیزات مناسب نیاز است.
انتهای پیام/