به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در این نوشتار آمده است: «اگرچه دادوستدهای تجاری متقابل مبتنی بر تبادل کالا امروزه در جهان امری عادی به شمار می آید اما زمانی که این تجارت میان دو کشوری که هر دو سالهاست با هدف نابودی از سوی ایالات متحده آمریکا تحت فشار قرار گرفته اند انجام شود تبدیل به حرکتی نمادین برای مقاومت در برابر سیستم امپریالیستی میشود»
این مقاله در تشریح شرایط ایران و ونزوئلا با توجه به تحریمهای آمریکا خاطر نشان میکند: «ایران با کمرشکن ترین تحریم های مالی و اقتصادی دست و پنجه نرم میکند و این اقدامات آمریکا را نقض آشکار حقوق بین الملل، تمامی قواعد نظم جهانی و نمودی آشکار از تروریسم اقتصادی و دولتی از سوی آمریکا تلقی میکند، ونزوئلا نیز سالهاست که با تحریم ها و تحریک های آمریکا دست به گریبان است. آمریکا بارها با استفاده از فشارهای اقصادی و ناآرامی های داخلی برآمده از جناح های سیاسی متمایل به واشنگتن تلاش کرده تا کاراکاس را از شمار کشورهای ضدامپریالستی خارج کند.»
این سایت سپس اضافه کرده است: «در چنین شرایطی در حالی که آمریکا معتقد به ناتوانی ونزوئلا در تامین سوخت مورد نیاز کشور و ناتوانی ایران در تامین نقدینگی لازم برای اداره امور کشور بود، تهران و کاراکاس در یک توافق مهم تصمیم ارسال سوخت به ونزوئلا کردند. این اقدام از آن رو مهم بود که تحقیر و نادیده گرفتن آمریکا در خلیج فارس و دریای کارائیب را همزمان به همراه داشت. ایران 5 نفتکش خود را با استفاده از حق طبیعی استفاده از آبراهه های بین المللی عازم ونزوئلا کرده و بدون توجه به تهدید های آمریکا در مورد امکان بروز مشلات مختلف برای این نفتکش ها مسئولیت هرگونه مشکل و عواقب آن را متوجه آمریکا دانسته و ونزوئلا نیز با استفاده از نیروی دریایی و هوایی خود اقدام به اسکورت کشتی های ایرانی کردند در حالی که نیروهای آمریکایی در دریای کارائیب حضور داشتند.
به دنبال انتقال محمولههای سوخت ایران برای ونزوئلا دولت کاراکاس توانست توزیع سوخت به سراسر این کشور را با سیستم جدیدی آغاز کند و از سوی دیگر ایران نیز هزینه این انتقال سوخت را به صورت نقد دریافت کرد. این اقدام از یک طرف چالش علیه سلطه گری امپریالیسم آمریکا و همپیمانانشان بود، و از طرف دیگر اقدامی عادلانه برای اعمال حاکمیت قانونی دولت های کشورهای ضدامپریالیستی برای بی اثر کردن تحریم های آمریکایی و نیز استفاده ای هوشمندانه از حقوق بینالملل عمومی و مقررات تجارت بینالملل به نفع این کشورها بود.
یونایتد ورلد در ادامه نوشته است: «این اقدام از سوی دیگر نشان از یک تغییر مسیر و موضع قابل توجه در دولت مستقر در تهران دارد. دولت روحانی در حالی در آخرین سال قدرتش به سوی آمریکای جنوبی و کشورهای اوراسیایی توجه کرده است که 7 سال پیش تقریبا تمام فعالیت های دولت احمدی نژاد در آمریکای جنوبی و منطقه اوراسیا را به حالت نمیه تعطیل درآورده و تمام توان دیپلماتیک کشور را برای برقراری روابط با آمریکا و اروپا بسیج کرد. اما آمریکا با زیر پا گذاشتن توافقات قابل توجهی که بین ایران و کشورهای1+5 انجام شده بود سخت ترین تحریم های اقتصادی آغاز کرد که چیزی جز یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه یک کشور بود. اقدام دولت روحانی برای بی اثر کردن فعالیت های خصمانه آمریکا در قبال ایران پس از آن صورت میگیرد که برجام و راه هایی که اروپایی ها تحت عنوان سازوکار مالی برای کم اثر کردن تحریمهای آمریکایی در نظر داشتند و تهران تمام تخم مرغهای خود را در سبد آنها چیده بود ناکام ماند. به نظر میرسد دولت روحانی در یک سال پایانی عمر خود و هر دولتی که پس از او به قدرت برسد بار دیگر رویکرد استراتژیک به آمریکا جنوبی و رویکردهای اوراسیایی در قالب همکاری های عادلانه مبتنی بر احترام متقابل با هدف بی اثر کردن اقدامات زورگویانه آمریکا را در صدر سیاست های خود قرار داده و با تشکیک بیشتری به همکاری با اروپا و روی خوش نشان دادن به آمریکا را حرکت خواهد کرد.»
انتهای پیام/