به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، اندیشکده اوراسیاییِ روسیه، مقالهای را به قلم آرتیِم سوکولف، کارشناس مسائل آلمان و اتحادیه اروپا منتشر کرده است. در این مقاله نویسنده تلاش کرده تا ضمن بیان ضرورتهای دولت آلمان برای گسترش مناسبات با چین، سیاستهای کنونی و استراتژیهای آتی این کشور درباره پکن را بررسی کند.
سوکولف در مقدمه این مقاله، مینویسد: در نگاه اول، مناسبات کنونی آلمان و چین با پیشرفت گسترده و پویایی بالایی همراه است. روابط اقتصادی دو کشور در حال توسعه است و برای برلین، پکن در زمینه صادرات به عنوان مهمترین شریک تجاری، بازار و هدف سرمایهگذاری در نظر گرفته میشود. در سال 2018 تجارت بین آلمان و چین 200 میلیارد یورو بود. غولهای صنعتی آلمان به صورت فعال در چین و محلِ تولید، نمایندگی میشوند. از سوی دیگر آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان سفرهای متعددی به چین دارد و دیدارهای وی بیانگر سطح بالای اعتماد بین دولتهای پکن و برلین است.
آلمان مسیر ضدچینی واشنگتن را دنبال نمیکند
وی در ادامه با اشاره به اظهارات هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان، اضافه میکند: ماس در بیانیههای خود، چین را قدرت بزرگ آینده و بزرگترین شریک تجاری برلین مینامد که اتحادیه اروپا باید استراتژی مشترک اروپایی درباره آن را تهیه کند. همزمان ماس از مشکلات در روابط برلین و واشنگتن خبر میدهد. این اظهارات نشان میدهد که ایالات متحده آمریکا تلاش میکند تا تحول چین به یک ابرقدرت جهانی را متوقف کند اما به نظر میرسد که سخنان وزیر امور خارجه آلمان نوعی عصیان در برابر سیاستهای ضدچینی ایالات متحده است.
محدودیتهای آلمان علیه چین
کارشناس روس معتقد است: در عین حال تناقضات بسیاری در روابط برلین و پکن وجود دارد که آنها را تنها نمیتوان در قالب انتقاد از نقض حقوق بشر در چین تعریف کرد. مشکلات مهمی در عمگرایی اقتصادی مشاهده میشود و رویکرد برلین نسبت به رشد اقتصادی چین بسیار احتیاطآمیز است. نگرانی اصلی به فعالیت شرکتهای چینی در اتحادیه اروپا و آلمان مربوط میشود که دلیل آن به خرید داراییهای مهم مانند زیرساختهای حساس توسط شرکتهای چینی است و در این زمینه دولت آلمان مجبور شد محدودیتهای قانونی را علیه این شرکتها اعمال کند.
همکاری اقتصادی همزمان با انتقاد سیاسی
سوکولف سیاست آلمان در رابطه با چین را وضعیت همکاری و انتقاد همزمان میداند و ادامه میدهد: در حال حاضر مسائل به اصطلاح حقوق بشری (مدافع حقوق بشری)، لفاظی دستگاه سیاست خارجی آلمان در رابطه با دولت چین است که روز به روز گسترش مییابد و بر خلاف کشورهای دیگر کاملا سازمانیافته به نظر میرسد. برلین پیش از این نسبت به سیاستهای پکن در مورد اویغورها (سینکیانگ در غرب چین) انتقاد کرده بود و در حال حاضر انتقادها را بر وضعیت تایوان و مناطق اطراف آن، متمرکز کرده است.
تعیین استراتژی به جای کاهش روابط با چین
به اعتقاد نویسنده، برلین مجبور است برخی از تحولات مربوط به چین مانند گسترش رقابتهای پکن و واشنگتن، افزایش قدرت سیاسی و اقتصادی چین، بحران درونی اتحاد آتلانتیک و همچنین برخی وضعیتهای سیاسی و اقتصادی در اتحادیه اروپا و خود آلمان را رها کند.
سیاستمداران آلمانی در گزارشهای خود با این وضعیت که جمهوری خلق چین در آینده نزدیک از قدرتهای پیشرو است، موافقند. اروپای متحد که طبق برنامه خود باید به یک بازیگر بینالمللی تمام عیار تبدیل شود، مجبور میشود در مناسبات خود با پکن به دنبال یک استراتژی کابردی و مؤثر برای مشارکت متقابل باشد.
دوگانگی همکاری و رقابت برلین در برابر چین
کارشناس روس معتقد است که روابط آلمان و جمهوری خلق چین نیز همانند روابط پکن و واشنگتن، در قالب دوگانگی همکاری و رقابت گسترش مییابد. برای نمونه مشارکت برلین و پکن در پروژه یک کمربند-یک جاده و عملیات مشترک برای نصب فناوری نسل پنجم در آلمان، همزمان با اعمال محدودیت توسعه اقتصادیِ چین و انتقاد از سیاستهای داخلی این کشور ادامه دارد. به عبارت دیگر با وجود همه اظهارات علیه چین، برلین تلاش میکند تا مرزهای همکاری با این کشور را ترسیم کند و در قالب آن تا جایی که امکانپذیر است، فعالیت کند.
وی ادامه میدهد: در حال حاضر سیاستمداران آلمانی تلاش میکنند تا با در نظر گرفتن واقعیتها، قالبهای جدیدی از مناسبات دو کشور طراحی کنند. در اکتبر 2019، گروهی از سیاستمداران آلمانی سازمان پلِ چینی را تاسیس کردند که برای گسترش ارتباطات بین آلمان و چین در زمینه اقتصاد و جامعه مدنی طراحی شده است.
سولوکف در پایان تاکید میکند: تمایل برای توسعه همکاریها با چین به معنی تقویت مواضع آلمان و اروپا در مواضع جهانی است. اما وقتی اتحادیه اروپا با چین همکاری میکند، این اتحادیه به شکل یک مذاکره کننده قوی ظاهر نمیشود، در واقع هر چند آلمان توانسته با اعمال محدودیتهای اقتصادی برای چین، به کنترل بیشتر بپردازد، اما کشورهای اروپای جنوبی و شرقی در حال فروش داراییهای خود هستند.
انتهای پیام/