به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ در میان خانواده از پدر و مادرها بپرسیم: دختر یعنی؟ پدرها خواهند گفت: عزیز دل بابا، عشق بابا، دوست داشتم خدا هزار تا دختر بده بهم، برای درد دلام سنگ صبوره و...
جواب مادرها نیز با پاسخ پدرها آنچنان تفاوتی نمیکند؛ اغلب خواهند گفت: دوست و همصحبت مادر، گل مادر یعنی یه روز نبینمشا اون روز برام روز نمیشه، الان هم که رفته خونه بخت ولی هنوز دلم براش تنگ میشه، دختر برکت خونه است به خدا وقتی نیست، آدم بیشتر قدرشو میدونه و ...
فضای غالب در بطن جامعه ایران آن است که ایرانیان دختردوست هستند و دختر در فرهنگ این کشور عزیز و محترم است.
امّا متأسفانه در روزهای اخیر پیرامون دختران شاهد رخ دادن حوادث ناگواری در کشور بودهایم که خاطر مردم را آزار داده است و طبیعی است که هر انسان مسئول و دارای وجدانی با شنیدن چنین اخبار ناگواری در مورد دختران این مرز و بوم به هم بریزد و ناراحت شود امّا باید منطقی بود و به آن میزانی که موضوع واقعیت دارد، به آن پرداخت و متناسب با واقعیت باید موضوع را تحلیل کرد؛ نه کمتر نه بیشتر!
بلافاصله پس از رسانهای شدن دخترانی که در برخی نقاط کشور مورد ظلم واقع شدند، میان رخداد و انعکاس خبر در شبکههای اجتماعی تناسبی وجود نداشت یعنی برخی رسانهها خواسته و ناخواسته موضوع را فراتر از آن چیزی که وجود داشت، به مردم نشان دادند.
متأسفانه برخی نیز دچار سیاهنمایی شدند و آنچنانی وقایع را بازتاب میدادند که انگار همه دختران کشور مورد ظلماند و خلاصه فتیلیه بحث را تا آنجا بالا کشیدند که مدعی شدند دختر در ایران همواره توسری خور بوده و دختر مال خودش نیست!
این جماعت حتّی به فرهنگ ایرانی ــ اسلامی حمله کردند و تا توانستند خواستند شخصیت دختر ایرانی را خُرد کنند.
کاملاً بدیهی است که چنین رویهای، منطبق با منافع کشور نیست.؛رسالت رسانه آن است که به دور از احساسات و حواشی و با منطق درست به بهبود وضعیت کشور کمک کند، نه اینکه سرمایهها و نقاط قوت جامعه را نادیده بگیرد و استثنائات بد و ناخوشایند را ضریب بدهد و مدام در طبل آن اتفاق ناگوار بدمد. این نقد رواست که در جامعه اسلامی وجود یک مورد ظلم به دختر نیز غی قابل پذیرش است اما آیا چنین مواردی در کشورهای دیگر پیدا نمیشود؟ مسلماً زیاد است و فراگیر ولی رسانههای آن کشورها با وجود آنکه دختر در آن جوامع آسیب اساسی دیده است، دست به تحقیر خود و دخترشان نمیزنند بلکه به دنبال یافتن راهکار منطقی برای حلّ مشکلات جامعهی خود هستند.
امّا در جامعه ما هدف برخی رسانهها با فاجعه نشان دادن وضعیت دختران ایرانی چیست؟ واقعاً هدف اصلاح است؟ کدام کشور با سرخورده کردن و تحقیر جایگاه دختران جامعه خود، میتواند اوضاع را سامان دهد؟
سؤالی که ذهن را درگیر میکند این است: چرا در مورد زنان و دختران و حتی کودکان، برخی رسانهها بیش از حد حسّاس هستند؟ چرا ماجرا برای آنها ناموسی میشود؟!
واقعیت آن است که برای صاحبان آن رسانهها دختر، زن و حتی کودک برای نیل به یک هدف بزرگتری مسیر بسیار خوبی است؛ نرمالیزاسیون، گلوبالیزیشن یا جهانیسازی آن هدفی است که در ایران به جد در حال پیگیری است و سوء استفاده از جنس زن و خاصّه دختر در این راه برای آنها ضروری است، همان مسیری که در خیلی از کشورهای جهان طی شده است و متأسفانه بعضاً نیز نتیجه گرفته است؛ زیرا اگر دقت کرده باشیم بعد از وقوع اتفاق ناگواری مثل قتل رومینای 13 ساله، گفته میشود که برای اصلاح ( بخوانید تغییر و دگرگونی) جامعه نیاز است فلان شیوههای تمدن غرب را پیاده کنیم و حتی به طور گسترده و خاص گفته میشود که روابط آزاد دختران را به رسمیت بشناسیم، این حقّ آنهاست!
همین رسانهها بعد از انتشار خبر ازدواج دختری در سنّ پایین با پسر جوانی فریاد میزنند که چرا دختران در سنّ پایین ازدواج میکنند و این نقض حقوق آنهاست! و شروع به اعمال فشار میکنند که سنّ ازدواج در ایران باید افزایش یابد و افراد زیر 18 سال نباید ازدواج کنند! امّا روابط آزاد مانعی نیست!
یک لحظه چشمهای خود را ببندیم، فکر کنیم و به وجدان خود رجوع کنیم که آیا اتخاذ چنین شیوهای به نفع مملکت من است یا خیر؟ افکار عمومی را شخم میزنیم به چه قیمتی؟ به قیمت اینکه ما نیز یکی بشویم مثل آنها؟ ته آمال این است که استانداردهای غرب را میخواهیم در کشور پیاده کنیم؟ خب از فردا شدیم یک مثل آنها! بعد از آن چه کنیم؟ اندک مشکلات ما حل خواهد شد؟
میدانیم غرب در مسئله دختر امتحان خود را پس داده است که چنین راه حلی را پیشنهاد میدهیم؟ این موضوع را میدانیم و آگاهانه به دختران خود در کشور به دروغ میگوییم که دختر در غرب فلان جایگاه عالی را دارد و بهمان شخصیت ممتاز را؟
اگر آن رسانهها مایل باشند بیایند در مورد خودکشیهای گسترده دختران در غرب برای مردم صحبت کنند؛ اگر اشتیاق داشته باشند از تجاوزات به دختران در کشورهای غربی برای دختران کشورمان بگویند.
بیایید صادق باشیم، منطقی باشیم، برای هر هدفی قلم نچرخانیم؛ آیندگان از ما بازخواست خواهند کرد!
دختران جوان امروز، فردای روزگار از ما نمیپرسند چرا به ما خیانت شد؟ چرا راهی که توسط غرب طی شده بود و امتحان خود را پس داده بودند را برای ما آزین بستید و زیبا جلوه دادید؟ نمیپرسند که چرا ما را تحقیر کردید؟ نمیپرسند چرا شخصیت ما را کشتید؟
بیایید صادق باشیم. منطقی باشیم. برای هر هدفی قلم نچرخانیم. آیندگان از ما خواهند پرسید!
انتهای پیام/