به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، آب زنید راه را هین که نگار میرسد، مژده دهید باغ را بوی بهار میرسد، بوی بهاری که خزان ندارد به قدمش و جهان را گلستان کرده از حضورش.
و این شهر همیشهبهار است به قدمش، بهاری که گل هزار پرش معصومه(س) است و باغش حرمش، میعادگاه عاشقانی که میآیند تا ناز و دلبری جهان را ببیند و از گرمای خورشید خواهریاش، سرمای بیوفایی دنیای قیل قال پرست را فراموش کنند.
امروز باید در قم آرامتر قدم برداشت که فوج فوج فرشته بال گشودهاند به قدم حضرتش و باید دائم الوضو بود که درهای رحمت الهی باز است و نعمت بیحسابش امروز تعبیر میشود.
امروز خورشید نه از شرق که از مرکز قم طلوع کرده و نورش خانه اهلدل را روشن کرده و باید به شادباش حضورش بر سر همه دختران شهر تاج گل بگذاریم که لذت بردن نامش در روزی که به نامش رقم خورده وصفناپذیر است.
اینجا قطعهای از بهشت است، جایی که حرم و گنبدش آسمان و زمین را به هم رسانده و آتش شیطان اجازه ورود به آن را ندارد و سیل عاشقانش در طواف حرمش در حال بیعت هستند.
امروز خانهنشینی عذاب الیم است اگر همسایه معصومه (س) باشی و بوی حرمش را استشمام نکنی، امروز باید با پای پیاده بروی و حتی از چند متری حضورش را رو به امام رضا (ع) تحیت بگی و خوشا به حالش بگی برای خواهریاش و خوشا به حال ما که همسایهاش شدهایم.
به سمتش که میروم کمر خمشده از روزگارش نفسم را بند میآورد و وقتی میگوید 60 سال است روز تولد خانم اینجا بوده و به پهنای صورتش اشک میریزد که اجازه ندارد دست به دامن ضریحش شود، دلم را آتش میزند و ارادتش شرمنده میکند هر چه را که در دنیا نام عشق بر آن گذاشتهایم.
عاشقانش میآیند، زن و مرد ندارد، کوچک و بزرگ ندارد، پیر و جوان ندارد، همه میایند اگرچه باید از دور تا کمر خم شوند اما میایند تا این تعظیم عاشقی را نثارش کنند و دستبهسینه قسمش بدهند به موسی بن جعفر(ع) و رضا(ع) و جوادش(ع).
مگر میشود سه ولیالله پا به رکاب باشند و معصومه (س) نبود، مگر میشود سه ولیالله را در پس سلامت بیاوری و بابالحوائج نبود، مگر میشود با پای ارادت وارد بارگاهش شد و بهشت واجب نشد، مگر میشود معصومه (س) بود و بوی فاطمه (س) نداد.
تاریخ شرمنده قم است که این دوری را به عاشقانی تحمیل کرده که اذن نفس کشیدنشان را نیز با امضا بیبی میگیرند و دلخوشاند به رضایی که حوالهاش را خواهر مهر کرده و اذان کودکانشان را به اذن ورود حرم بانو اقامه میکنند و وداع بعد تلقینشان را با سلام بر حضرتش خاتمه میدهند.
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ وَلِیِّ اللهِ
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا أُخْتَ وَلِیِّ اللهِ
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا عَمَّهَ وَلِیِّ اللهِ
السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکَاتُهُ
السَّلامُ عَلَیْکِ عَرَّفَ اللهِ بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ فِی الْجَنَّهِ
انتهای پیام/456/ ع