به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، گروههای مسلح وابسته به کوچیها در ولایتهای وردک و غزنی همه ساله بطور گروهی به مردم محلی حمله میکنند و سبب کشته و زخمی شدن شماری از این مردم میشوند.
مردم این مناطق شیعه و از قوم هزاره هستند و همواره به دلیل چراگاههای سرسبز مورد تهاجم و حملات کوچیها قرار میگیرند.
هرسال علاوه بر تلفات برخاسته از حملات کوچیها، خانوادههای زیادی نیز به دلیل ناآرامیها مجبور به ترک خانههای خود میشوند بطوری که براساس گزارش رسانهها در سال گذشته بیش از یکهزار خانوار در پی درگیریها آواره شدند.
پیش از این هر ساله نیروهای امنیتی در فصل بهار در خط فاصل بین مناطق «بهسود» و «دشت گوله» به عنوان حائل امنیتی مستقر میشدند تا از هجوم اقوام کوچی به مردم این منطقه جلوگیری کنند اما گفته میشود که دولت در سالهای اخیر از اعزام نیروهای امنیتی به این منطقه خودداری کرده است.
کوچیها و مردم محلی در ولایتهای وردک و غزنی از دیرباز بر سر چراگاهها باهم اختلاف دارند اما دولت افغانستان باوجود تاکید قانون اساسی برای اسکان کوچیها برای حل این معضل برنامهریزی نکرده است.
«اطلاعات روز» نوشت که در نزدیک به دو دهه گذشته سیاست دولت مرکزی در این باره بیتفاوتی، سکوت و سرپوشگذاشتن بر این جنایت بوده است. از اینرو، این غائله بهدلیل نبود جدیت و قاطعیت حکومت برای حل آن مانند «آتش زیر خاکستر» باقی مانده است.
گزارش میافزاید که یکی از وعدههای انتخاباتی «اشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان در انتخابات 2014 حل بنیادی و دائمی مناقشه کوچیها و مردم محلی از طریق ثبت زمینهای مورد منازعه دوطرف بود اما در عمل کاری صورت نگرفته است.
مردم محلی میگویند که کوچیها با انواع سلاحهای جنگی مسلح هستند و کارشناسان بر این باورند که از نام کوچیها اهداف دیگری مثل منافع سیاسی و امتیازگیری دنبال میشود و سیاستمداران از این مناقشهها به عنوان «حربه سیاسی» استفاده میکنند، در غیر اینصورت دلیل دیگری برای این همه اهمال و بیتوجهی نیست.
انتهای پیام/.