به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در جهان کنونی مؤلفههای جدیدی به قدرت اضافه شده است که نقش تعیینکننده در بازیگری کشورها دارد. فناوریهای ماهوارهای بهعنوان پدیدهای که از قرن بیستم وارد زندگی بشر شده، همواره جزو سیستمهای پیچیدهِ جهانی بوده و پیشرفت در آن بسیار محدود و زمانبر است، بر این اساس مجله تحلیلی «پروفیل»، مقالهای را بهقلم نویسنده روسی بهنام سرگئی سوخاچف، کارشناس مسائل علمی و فناوری منتشر کرده است. سوخاچف در این مقاله سیر زمانی پیشرفت سامانه ماهوارهای ناوبری جهانی (Global Navigation satellite system) متعلق به چین را بررسی میکند و سپس به مقایسه آن با نمونههای موجود میپردازد.
وی در این مقاله مینویسد: در تاریخ 23 ژوئن، ماهوارهبر مداری چین بهنام چانشن از پایگاه فضایی «سیچان» با موفقیت پرتاب شد و توانست ماهواره ناوبری بهوزن 4600 کیلوگرم را وارد مدار زمینآهنگ (ژئوسینکرون) کند، بدین ترتیب جمهوری خلق چین ساخت و استقرار گروهی از سیستم ناوبری ماهوارهای جهانی بهنام «بِیدوئو» را به اتمام رسانده است که در صورت فلکی اکنون 35 فضاپیما وجود دارد. بِیدوئو از سال 2003 به بهرهبرداری رسیده است و از لحاظ فنی پرتاب شماره 55 آن انجام شده است.
کارشناس روس معتقد است که با وجود شرایط پیچیده ناشی از ویروس کرونا، در چین همه چیز طبق برنامه پیش میرود. دفتر امور فضایی سازمان ملل متحد با تبریک به چینیها، آنچه را اتفاق افتاد یک نقطه عطف و گامی رو به جلو در یک مسیر طولانی و دشوار عنوان کرد که دستیابی به موقعیتیابی دقیق برای جهان را آسان میکند.
سوخاچف درباره سیستمهای ماهوارهای ناوبری دیگر در جهان، بیان میکند: تنها 4 سامانه ماهوارهای ناوبری بینالمللی در جهان وجود دارد؛ اولین سامانه «جیپیاِس» آمریکایی بود که این سیستم موقعیتیاب جهانی در سال 1973 ابداع شد. بهدنبال آن اولین برنامه جیپیاس در 22 فوریه 1978 میلادی راهاندازی شد. اتحاد جماهیر شوروی از این عرصه کمی عقب بود. برنامه این کار در سال 1976 راهاندازی شد و اولین ماهواره در سال 1982 پرتاب شد. اما در اواخر دهه 80 میلادی و اجرای پرسترویکا یا بازسازی اقتصادی، هدفگذاریها را تغییر کرد، با این حال بهصورت آزمایشی سیستم «گلوناس» مورد تأیید قرار گرفت. چینیها در سال 1983 وارد بازی شدند و ابتدا ماهوارههای زمینمحور توئینست (Twinsat)، پس از آن فاز اول بِیدوئو و در نهایت در سال 2000 دو ماهواره ناوبری را راهاندازی کردند.
بهنظر نویسنده استفاده از چندین سامانه ماهوارهای ناوبری جهانی معمول است و ممکن است هر یک از مناطق جهان از یک نوعِ آن استفاده کنند، چراکه هیچ سیستم ناوبریای پوشش کاملی از زمین را فراهم نمیکند، بنابراین در نیمکره شمالی، بهویژه در استانهای دورافتاده، سیستم گلوناس عملکرد بهتری نسبت به سایر سامانهها دارد، به همین دلیل در اروپای شمالی از این سیستم بیشتر استفاده میشود. از سوی دیگر هر سامانه ویژگی خاص خود را دارد و اشتراکگذاری این خصوصیات باعث افزایش کیفیت اطلاعات دریافتی میشود.
در این گزارش آمده است: سیستم چینی بیدوئو طی 20 سال گذشته با پشتسر گذاشتن سه مرحله پیشرفت به یک بازیگر پیشرو در این عرصه تبدیل شد. پس از راهاندازی اولیه، طی سالهای 2004 تا 2009، این سیستم افزون بر ارائه زمان هماهنگسازی، تعیین موقعیت و سرعت، پیام کوتاه نیز ارسال میکرد که بهلحاظ جغرافیایی کل منطقه آسیا و اقیانوسیه در پوشش آن قرار گرفت. در مرحله سوم یعنی تا سال 2018، این سرویسها در سرزمینهای مربوط به پروژه یک کمربند ــ یک جاده و همچنین مناطق همسایه آن در دسترس همه کاربران قرار گرفت.
کارشناس روس در ادامه، اضافه میکند: در ژوئن سال گذشته وزارت صنعت چین، صدور مجوز برای استفاده تجاری از فناوری 5جی را آغاز کرد. همانطور که ژان چنتسی، سخنگوی شرکت بیِدوئو تأکید کرد، ادغام شرکت با 5جی فرصتها و مدلهای تجاری جدیدی را ایجاد خواهد کرد که نقش بسزایی در آینده دارند، چیزهایی مانند شهرها و مزارع هوشمند از قبیل آن هستند.
ترکیبی از موقعیتیابی ماهوارهای جهانی با فناوری 5G ممکن است یکی از مؤلفههای اصلی موفقیت در سالهای آینده باشد. اکنون چینیها دارای یک سامانه ماهوارهای ناوبری جهانیِ کامل و مستقل هستند، از سوی دیگر در این کشور ظرفیت و زمینههای بسیار خوبی برای فناوریهای نسل پنجم ارتباطی و تولید تجهیزات ارتباطی وجود دارد. چینیها همچنین پیشرفت و تجربه خوبی در تجارت و راهحلهای کاربردی دارند که همه این موارد به آنها نقش رهبری فناوری را میدهد.
انتهای پیام/+