به گزارش خبرگزاری تسنیم، توجه به تولید داخل یکی از اصول اقتصاد مقاومتی است. اقتصادی که می تواند باعث بیمه شدن کشور در برابر تحریم های خارجی شود و این نیازمند توجه هر چه بیشتر مسئولین به تولید و تسهیل موانع برای ترغیب هر چه بیشتر تولیدکنندگان داخلی است.
در این میان صنایع دستی هر کشوری می تواند به علت گستردگی محصولات، همواره یکی از جذاب ترین بازارهای فروش را داشته باشد و می توان با صادراتش ارزآوری بسیاری را برای کشور به ارمغان آورد.
معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی میزان صادرات صنایع دستی در 9 ماهه سال 1397 را بیش از 190 میلیون دلار دانست و بیان کرد: در حوزه اشتغال روستایی اگر رتبه نخست را مربوط به دام و محصولات دامی بدانیم، دومین حوزه موفق در زمینه اشتغالزایی، صنایع دستی بوده است که 75 درصد تولید کنندگان صنایع دستی را زنان تشکیل می دهند.حصیر و حصیربافی یکی از همین صنایعی است که گرچه بیشتر در شهرهای جنوبی کشور رواج دارد ولی در دیگر مناطق کشور نیز کم و بیش تولید می شود.
هما حافظیان فرد,فعال کارآفرین درباره فعالیتش توضیح می دهد.
از کار خود بگویید و اینکه از چه سالی و با چه سرمایه ای شروع به فعالیت کردید؟
بنده اصالتا خوزستانی هستم و با حصیر و حصیر بافی از کودکی آشنا بودم. حدود15 سال پیش به دلایلی به استان مرکزی و شهرستان شازند مهاجرت کردم و به فکر تولید این محصول افتادم. به همین علت در سال 86 با دریافت وامی به مبلغ یک میلیون تومان از سازمان میراث فرهنگی کار خود را آغاز کردم و در ادامه برای توسعه فعالیت از تسهیلات اقتصاد مقاومتی بسیج سازندگی استفاده کردم و با تولید محصولات مختلف حصیر که از لیف درخت خرما ساخته می شود، کارم را گسترش دادم. همچنین با حضور در بسیاری از نمایشگاه ها توانستم موفقیت بیشتری در بازاریابی داشته باشم و درآمدم را افزایش دهم.
مشتری این محصول چه دست افرادی هستند؟
با توجه به اینکه حصیر در بسیاری از خانه ها به عنوان جای نان، سبزی، میوه و ... استفاده می شود، می توان گفت مشتری آن بسیاری از مردم هستند. البته در حال حاضر با توجه به فراگیر شدن محصولات پلاستیکی و سایر ظروف، استفاده از محصولات حصیر بسیار کمتر از سال های گذشته شده است ولی باز هم مشتری خاص خود را دارد و در تهران استقبال خوبی از آن می شود.
آیا محصولات حصیر در خارج از کشور هم مشتری دارد و توانستید صادرات هم داشته باشید؟
بله، حصیر همه جای دنیا مشتری خاص خود را دارد. برخی از همکارانم هستند که محصولاتشان را کامیون کامیون به کشورهای عربی حوزه خلیج فارس صادر می کنند. ولی بنده در حال حاضر محصولات را تنها به کشور عراق و شهرهای اربیل و سلیمانیه صادر می کنم. شعبه ای هم در شهر سلیمانیه عراق، نمایندگی محصولاتمان را دارد.
اگر کسی خواهان ورود به این کار باشد، چه توصیه و پیشنهادی به او دارید؟
برای ورود به این کار آموختن نحوه حصیربافی از افراد کاربلد، مهمترین بخش کار است. چرا که حصیربافی نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و مهارت فرد اصلی ترین سرمایه اوست. پس از آموزش مهارت حصیربافی، اصلی ترین دغدغه تهیه مواد اولیه آن است. این روزها مواد اولیه این محصول نیز گران شده و پیدا کردن آن با قیمت مناسب دشوار است. با توجه به اینکه مواد به کار رفته در تولید حصیر از لیف درخت خرماست و جداکردن این قسمت از درخت، به آن آسیب می رساند، لذا برای تهیه آن قیمت ها بالاست و تا کیلویی 40هزارتومان هم می رسد. البته با توجه به اینکه حصیر های تولید شده کار دست است، ارزش افزوده آن نیز بالاست. از آن طرف محصولات حصیر قیمت متعادلی داشته (با توجه به محصول تولید شده از 10هزار تومان تا 1میلیون تومان) و بسیاری از افراد توانایی خرید آن را دارند به طوری که می توان گفت تقریبا محصولات تولید شده روی دست سازنده نمی ماند و به فروش می رسد.
میزان درآمد این کار چقدر است؟ آیا می توان به عنوان شغل به آن نگاه کرد؟
درآمد این کار کاملا به پشتکار افراد وابسته است؛ افراد بسیاری بوده اند که شروع به فعالیت در این حوزه کرده اند ولی با توجه به اینکه پشتکار و جدیت لازم را نداشته اند، به نتیجه دلخواه نرسیدند و کارشان را رها کرده اند. در واقع کسی که می خواهد وارد این فعالیت شود نباید منتظر کسی باشد تا محصولاتش را تبلیغ کند، خودش باید برای عرضه محصولاتش پیش قدم شده و حتی شده با هزینه شخصی به نمایشگاه ها رفته و مشتری پیدا کند. همانطور که بنده بسیاری از اوقات این کار را کرده ام و به نتیجه خوبی هم رسیده ام. البته این روزها فضای مجازی هم محل خوبی برای تبلیغ محصولات شده و می توان از این طریق هم فروش خوبی داشت.
انتهای پیام/