به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، همزمان با انتشار نتایج طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران در بهار 1399 و اعلام کاهش نرخ بیکاری کشور در این فصل، پرسشها و ابهامات زیادی از سوی کارشناسان اقتصادی کشور مطرح شده است.
مهمترین دلایل ابهام پیرامون کاهش نرخ بیکاری در بهار 1399 مواجه بودن اقتصاد ایران با نرخ رشد سرمایه گذاری داخلی منفی، نرخ رشد اقتصادی منفی و تاثیرات غیر قابل انکار بحران کرونا بر محیط کسب و کار و اشتغال کشور در این فصل میباشد.
بررسیها از مقایسه شاخصهای عمده بازار کار ایران در بهار 1399 نسبت به بهار 1398 نشان می دهد احتمالاً پدیده شاغلان غایب موقت بر نرخ بیکاری غیر منتظره بهار 1399 تاثیر گذار بوده است.
یکی از گروه های سه گانه شاغلان طبق تعاریف مرکز آمار ایران، شاغلان غایب موقت هستند. اینها همان کسانی هستند که در هفته مرجع موقتاً در سرکار خود حاضر نبوده اند.
تعداد شاغلان غایب موقت در بهار 1398 معادل 490 هزار نفر بودند (2 درصد کل شاعلان کشور) که در بهار 1399 به یک میلیون 658 هزار نفر (7/2 درصد کل شاغلان کشور) افزایش یافته اند. در واقع یک میلیون و 168 هزار نفر به آنها اضافه شده است (تغییرات 238 درصدی)
عباس علوی راد کارشناس اقتصادی معتقد است، به نظر می رسد قرار دادن یک میلیون و 658 هزار نفر غایب موقت در سرکار در زمره شاغلان کشور (با یک نسبت قابل ملاحظه و کم سابقه از کل شاغلان) در بهار 1399، شاخص های عمده بازار کار همچون نسبت اشتغال و نرخ بیکاری را تحت تاثیر قرار داده است.
انتهای پیام/