به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در این مقاله که در وبسایت این اندیشکده و وبسایت «پراجکت سندیکیت» منتشر شد، «ریچارد هاس» دیپلمات سابق و رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا نوشته است: مرگ و میر ناشی از کووید-19 در جهان بسیار سنگین است و بیش از نیم میلیون نفر جان خود را از دست دادهاند و میلیونها نفر نیز از کار بیکار ماندهاند و تریلیونها دلار از ثروت کشورها نابود شده است. با این حال این بیماری دوره خود را طی نکرده است و صدها هزار نفر دیگر احتمال دارد که بخاطر این بیماری جان خود را از دست بدهند.
هاس نوشت: از این رو تعجبی ندارد که تمایل شدیدی برای یافتن واکسن کرونا وجود دارد و صدها اقدام در سراسر دنیا در این رابطه در جریان است و چندین فقره از این اقدامات و تلاشها در راستای تولید واکسن امیدوارکننده بوده و شاید یک یا دو عدد از این اقدامات به ثمر بنشینند و واکسن کرونا زودتر از روندی که معمولا سالها طول می انجامد، تولید شود.
در ادامه این مقاله آمده است: اما حتی اگر یک یا دو واکسن تولید شوند تا مردم در برابر کووید-19 کمتر آسیبپذیر باشند، مشکل بهداشت عمومی همچنان به قوت خود باقی است. اما همانگونه که بسیاری از متخصصان پزشکی تاکید دارند، واکسنها نوشداروی نهایی نیستند و تنها یکی از ابزارهای موجود در زرادخانه درمانی به شمار میروند.
این کارشناس ارشد حوزه سیاست خارجی نوشت: هیچ واکسنی نخواهد توانست مصونیت پایدار در همه کسانی که آن واکسن را دریافت می کنند ایجاد کند. میلیونها نفر با این که واکسینه شوند مخالفت خواهند کرد و واقعیت این است که هشت میلیارد مرد و زن و کودک در دنیا زندگی میکنند. تولید هشت میلیارد دوز از این واکسن در حالی که بعضی اوقات به چند دوز از آن نیاز خواهد بود و توزیع آن در سراسر دنیا نیازمند گذشت سالها زمان است نه چند ماه. اینها همه مسایل علم، تولید و لجستیک هستند. مطمئنا انجام آن دشوار خواهد بود اما سیاست نیز در این میان چالش برانگیز خواهد بود.
وی درباره چالشهای سیاستی مربوط به واکسن کرونا نوشت: شروع چالش با این سوال خواهد بود که چه کسی برای واکسن باید پول بپردازد. انتظار میرود که شرکتها بتوانند سرمایهگذاری در حوزه تحقیق و توسعه را در کنار هزینههای تولید و توزیع فراهم کنند. اما این امر یعنی صرف هزینه دهها میلیاردی و شاید هم بیشتر آن هم پیش از آن که صحبت از احتمال کسب سود در این میان مطرح باشد.
هاس می افزاید: همچنین این سوال مطرح است که چطور شرکتهایی که واکسن را تولید میکنند بتوانند ما به ازای ارایه گواهینامه تولید دارو به دیگر تولیدکنندگان را دریافت کنند.
وی سختترین مسئله سیاسی در این رابطه را مشخص کردن کسانی دانست که احتمالا به این واکسن دسترسی خواهند داشت و افزود: چه کسانی باید دوزهای اولیه این واکسن را دریافت کنند؟ چه کسانی حق دارند تعیین کنند که چه کسانی در صف دریافت واکسن و به چه ترتیبی قرار گیرند؟ مزیتی که کشور تولید کننده واکسن به دست می آورد چه می تواند باشد؟ کشورهای ثروتمندتر تا چه حدی میتوانند کشورهای فقیرتر را کنار بزنند؟ آیا کشورها با مدنظر قرار دادن ملاحظات ژئوپلتیکی واکسن را با دوستان و همپیمانان خود به اشتراک میگذارند و جمعیتهای آسیبپذیر در کشورهای متخاصم را در آخر صف دریافت قرار میدهند؟
هاس در ادامه توصیه میکند: در سطح ملی، هر دولتی باید به چگونگی توزیع این واکسنهایی که تولید یا دریافت میکند، فکر کند. یکی از روشها این است که این واکسنها در ابتدا در میان کارکنان بخش درمانی، پلیس، اتشنشانها، ارتش، معلمان و دیگر کارکنان بخشهای ضروری تقسیم گردد. دولتها باید بدانند چه اولویتهایی به کسانی بدهند که در معرض خطر بالاتر ابتلا از کووید-19 قرار دارند. افرادی مانند کهنسالان و افراد دارای بیماریهای زمینهای که از قبل داشتهاند. دولتها همچنین باید بدانند که این واکسن بطور مجانی در اختیار عدهای از مردم قرار گیرد یا کل مردم؟
این کارشناس در خصوص رده و سطح بینالمللی، توصیه میکند: در سطح بینالملل، مسائل بسیار پیچیدهتر هستند. باید اطمینان حاصل کرد که تولید در سطح وسیع افزایش پیدا کند و قوانین لازم برای دسترسی دارو به همه حاکم باشد و بودجه و حمایت مالی برای این که بتوان کشورهای فقیرتر را پوشش داد در اختیار باشد. سازمان بهداشت جهانی نیز چارچوب جهانی ارایه کرده است که اولویتها را به افراد در آسیب بیشتر و کارکنان بخش درمانی میدهد.
این دیپلمات سیاست خارجی در عین حال تاکید میکند: اما این رویکردها ممکن است واقعگرایانه نباشد. نه به این خاطر که ائتلاف جهانی تولید واکسن و ائتلاف حمایت از کشورهای فقیر از بودجه کافی برخوردار نیستند یا آمریکا و چین را در عضویت خود ندارند و یا این که از اختیارات برخوردار نباشند بلکه به این خاطر که همه دولتها در همه کشورها به شدت تحت فشار هستند که در ابتدا از شهروندان خودشان حمایت کنند. تقریباً این حتم وجود دارد که ملیگرایی واکسنی بر چندجانبهگرایی واکسنی پیروز شود.
به عقیده این کارشناس، تاریخچه اخیر این بدبینی را تشدید می کند، کووید-19 در چین ظهور کرد و به سرعت به دنیا سرایت کرد. با این حال واکنشها بیشتر در سطح ملی باقی ماندند. برخی کشورها با توجه به نظام سلامت و بهداشت و سیاسی خود خوب عمل کردند و برخی نیز برعکس بودند.
وی ادامه داد: ادامه این رویکرد ملی به واکسن موجبات فاجعه را فراهم خواهد کرد. تنها تعداد اندکی از کشورها توانایی تولید واکسن قابل اعتماد را خواهند داشت. در حالی که باید رویکردی جهانی حاکم باشد. دلیل آن تنها اخلاق و انسانیت نیست بلکه اقتصادی و راهبردی نیز هست. احیای جهانی نیازمند بهبود جمعی و همهجانبه است.
انتهای پیام/