به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشار پُستی از سوی سهراب پورناظری در روزهای گذشته، واکنشهای متفاوتی در پی داشته است.
پورناظری مطلبی در صفحه شخصیاش منتشر کرده و اینچنین نوشته است:
تا توانی پا منه اندر فراق...
«ههر بژی ایران»
من کُردِ کرمانشاه هستم نه «کورد» و به ریشهام افتخار میکنم. ریشه من در خاک شاه بزرگ «خسرو پرویز» ساسانی است و من میراثدار «ایران کهنم» و هر کُردی در هر نقطه از جهان «ایرانیست» چه در عراق و سوریه و ترکیه و چه در سایر نقاط کره خاکی.
من و همریشههای آگاهم تا آخرین نفس از «ایران» و فرهنگش پاسداری خواهیم کرد، به زبان پارسی عشق میورزیم و سپاس میگوییم خدای را که بزرگترین لطفش را به ما ارزانی داشت و ما را در این فرهنگ به دنیا آورد.
به زبان کُردی افتخار میکنم که میراثدار زبان پارسی میانه و پارسی باستان است.
همریشههای غیور کُرد، بیاییم پیشبرندگان سیاستهای جداییطلبانه انگلیس، آمریکا و اسرائیل نباشیم. بهاندازه کافی در این چند صد سال میانمان فاصله افکندند.
ایرانمان را تنها نگذاریم...
این چند جمله از سهراب پورناظری که در حمایت مستقیم از یکپارچگی ایران و در دفاع از فرهنگِ ایرانزمین و البته پاسداشتِ کردستان و کُرد است، گویا مورد قبول برخی قرار نگرفته و هجمههایی در پی داشته است.
پورناظری تلاش کرده است جامعه و بهخصوص کُردها را از خطرِ سیاستهای جداییطلبانه آگاه کند و برحذر دارد.
به هر روی آنچه این آهنگساز و نوازنده موسیقی ایران بر آن تأکید کرده است، اَدایی برای ژستهای روشنفکری نیست؛ بلکه سعی کرده است واقعیتهایی چون آفتاب را مقابل دیدگانِ مردم ایران قرار دهد، در این میان بیشک هستند کسانی که کورکورانه اسیر سیاستهای جداییطلبانه میشوند.
انتشار چنین مطالبی از سوی هنرمندانی آگاه و البته باسوادِ فرهنگیِ بالا، میتواند نوری به نقاط تاریکی بتاباند و روشنگر بسیاری از مسائل باشد.
در روزهای آینده در مطالبی مجزا تلاش میکنیم دیدگاهِ برخی از اهالی موسیقی را که «کُرد» هستند دراینباره جویا شویم.
انتهای پیام/+