به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با وجود شرایط دشوار تأمین خانه توسط اقشار ضعیف و متوسط، بیش از 2.6 میلیون خانه خالی در کشور وجود دارد. بر اساس سرشماری مرکز آمار، خانههای خالی در کشور طی سالهای 1385 الی 1395 حدوداً چهار برابر شده و از 633 هزار در سال 1385 به 2.6 میلیون واحد در سال 1395 افزایش یافته است.
در صورتیکه با استفاده از ابزار مالیات بر خانه خالی تنها 50 درصد این خانهها در بازار عرضه شوند، بیش از 1.3 میلیون واحد مسکونی وارد بازار خواهند شد. این میزان تقریباً برابر با تأمین نیاز 2 سال کشور به مسکن و 4 برابر تولید فعلی (300 هزار واحد در سال) است.
کنترل خانههای خالی از سکنه در سراسر کشور سهم بسزایی در کاهش قیمت مسکن، اجارهبها و کاهش فاصله عرضه و تقاضا در این بازار خواهد داشت.
به گزارش تسنیم، وضع مالیات بر خانههای خالی اقدامی بازدارنده از سوداگری است که سابقه و تجربهای جهانی دارد. این ابزار سیاستی علاوه بر کاهش سوداگری به عرضه مسکنهای بلااستفاده کنونی کمک میکند و بدون ایجاد مخارج و مشکلات برای ساخت و تخصیص زمین به بازار مسکن کمک ویژه میکند.
برخی ادعا میکنند مالیات گرفتن از خانههای خالی که اخیراً بحث آن در مجلس شورای اسلامی مطرح شده است، پایه علمی ندارد و در دنیا بیسابقه است.
از ایراداتی که به این طرح وارد شده این است که، مالیات بر خانه های خالی منجر به افزایش قیمت مسکن و اجاره خواهد شد؛ احسان خاندوزی نماینده مجلس و یکی از طراحان این طرح می گوید: از بعد واقعی اقتصاد شاهد تأثیر افزایشی بر قیمت ها نخواهیم بود چراکه اگر کسی بعد از تصویب قانون واحد مسکونی را اجاره دهد، مالیاتی نمی پردازد که بخواهد به مستاجر تحمیل کند؛ اگر هم اجاره ندهد مشمول مالیات می شود ولی مستاجری وجود ندارد که افزایش قیمت را منتقل کند.
انتهای پیام/