به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هوشنگ کامکار از مهمترین آهنگسازان معاصر ایران است. در کارنامهی او آثار ارزشمندی هست که هر کدامشان حرفهای بسیاری برای گفتن دارد. هوشنگ کامکار فرزندِ ارشدِ خانواده کامکارها است و مدیریتِ این گروه خانوادگی را برعهده دارد.
کامکار در سال 1354 مدرک لیسانس آهنگسازی را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران اخذ کرد. او در کنسرواتوار سانتاچی چیلییای رم به تحصیل کنترپوان و فوگ پرداخت و درجه کارشناسی موسیقی را در ایالات متحده آمریکا از دانشکده سانفرانسیسکو دریافت کرده است.
هوشنگ کامکار سالهای زیادی در دانشگاهها مشغول تدریس بوده تا دانش و تجربههایش را به نسل جوان منتقل کند.
در روزهای گذشته این آهنگساز در صفحه شخصیاش ماجرایی را روایت کرد که نکات جالبی در آن وجود دارد. این ماجرا نشان میدهد که ارگانهای دولتی در کشورمان، چقدر سهلانگارانه از کنارِ استادانِ باتجربه گذر کردهاند و چقدر راحت هنرمندانِ با دانش را کنار میگذارند.
در ادامه ماجرای نقل شده در صفحه شخصیِ هوشنگ کامکار را میخوانید:
با خروجم از دانشگاه فارابی، با خودم عهد کردم که هیچگاه دیگر کار دولتی انجام ندهم. فراموش نمیکنم روزی را که با جناب روشنروان، جناب ناصر آقایی و سایرین که از دانشجویان بورسیه بودیم، ما را از دانشگاه فارابی بیرون کردند، به مسئولان دانشگاه گفتیم، این کار را نکنید، مملکت کلی هزینه تحصیل و تربیت ما را داده، آن وقت شما ما را بیرون میکنید؛ بگذارید به خدمت ادامه دهیم.
اما پاسخ این بود که ما موسیقی نمیخواهیم. خلاصه پس از مدتی در یک شرکت خصوصی مشغول به کار شدم. چون زبان انگلیسی میدانستم و آن شرکت با آلمان در ارتباط بود، من را به عنوان مسئول مکاتبات بینالملل استخدام کردند. واقعیتش را بگویم من «در گلستانه» (عنوانِ یکی از آثارِ ارزشمندِ هوشنگ کامکار است) را در همان دفتر و در حین کار نوشتم. پارتیتورهایم را در کشو میزم قایم میکردم. تا رییس نبیند و تمام روز در زیر میز نُت مینوشتم.
«در گلستانه» سهراب سپهری که سراسر تصویر دشتهای فراخ و کوههای بلند است را در کوچهای تنگ، در خیابان سعدی جنوبی تهران، در اتاقی که تنها پنجرهای رو به دیواری سیمانی داشت، نوشتم. سهراب باعث شد که من هر روز در آن روزهای سخت، در زمان گذر از آن کوچه احساس کنم: «من چه سبزم امروز.»
در کارنامهی هنریِ هوشنگ کامکار، آهنگسازیِ آثاری مانند دور تا نزدیک، پوئم سمفونی خرمشهر و حلبچه، منظومه سمفونیک مولانا، خورشید مستان، سروکی دل، محاق، در گلستانه، بهاران آبیدر، بر تارک سپیده، به یاد حافظ، سماع مجلسیان، سماع ضربیها، بالهٔ شهرزاد و پوئم سمفونیک کردی وجود دارد.
برخی از آثاری که هوشنگ کامکار ترجمه و تألیف کرده است، عبارتند از:
اصول ارکستراسیون. اثر ریمسکی کورساکوف. ناشر: انتشارات چنگ. سال انتشار 1362. تهران.
فوگ و انوانسیون. فنون اصلی آهنگسازی در تئوری و عمل. اثر جان ورال. ناشر: انتشارات پارت. سال انتشار 1370. تهران.
هارمونی قرن بیستم. اثر وینسنت پرسی کتی. ناشر: انتشارات دانشگاه هنر. سال انتشار 1375. تهران.
کنترپوان مدال (براساس شیوهٔ موسیقی قرن شانزدهم) اثر دیوید بویدن. ناشر:انتشارات دانشگاه هنر. سال انتشار 1377. تهران.
موسیقی کلاسیک و رمانتیک. ناشر: انتشارات دانشگاه هنر. سال انتشار 1380. تهران.
ارکستراسیون. اثر کنت کنان. ناشر: نشر افکار. سال انتشار 1382. تهران.
انتهای پیام/