به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، امروز بیست و سوم مرداد سالگرد مقاومت 33 روزه حزب الله لبنان در برابر رژیم صهیونیستی به عنوان روز مقاومت اسلامی شناخته میشود.
تابستان سال 2006 میلادی، رژیم صهیونیستی طی حملهای گسترده به لبنان، قصد اشغال این سرزمین را داشت. مردم لبنان و در واقع جبهه حزبالله توانست ارتش اشغالگر صهیونیستی را تار و مار کند و آنها را به خاک مذلت بکشاند تا به این ترتیب جبهه حق مدتها پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بار دیگر معنای حقیقی مقاومت را به جهانیان به ویژه استکبار جهانی تفهیم کند. این مقاومت در حالی به ثمر نشست که مسئولان وقت آمریکا این جنگ را درد زایمان خاورمیانهای نامید که قرار بود خاورمیانهی جدیدی از آن متولد شود؛ خاورمیانهای عاری از هر مسلمانانی که بناست پروژه نیل تا فرات را با سرعت بیشتری رقم بزند که البته با خواست خداوند با شکست مفتضحانهای مواجه شدند.
اما آنچه در ورای این نبرد گزارش شد، تجلی نوعی از امدادهای غیب الهی بود. در این باره گزارشهای متعددی از سربازان لبنانی و صهیونیستی در رسانههای جهان مخابره شد. امدادهایی از زمین و آسمان؛ از لشکرهای سفیدپوش گرفته تا اثرگذاریِ معنویِ بانویی مهربان و بسیار مقدس که با توانهای معنوی خود، سبب سقوط هواپیماهای دشمن میشد. درست همانند آن چیزی که در هشت سال دفاع مقدس از سربازان اسلام بارها شنیده بودیم.
جنگ 33 روزه این پیام را برای جبهه مقاومت به همراه داشت که فراتر از اسباب ظاهری همچون اسلحه و ساز و برگ نظامی و نیز فراتر از تدبیر و کیاست و هوش نظامی، این اسباب معنوی و امدادهای غیبی و یا توانهای الهی است که همواره جبهه اسلام را علیه کفر سرافراز کرده و دشمنان را روز به روز به عمق مذلت کشانده است؛ چرا که تقریباً تمام تحلیلگران سیاسی و نظامی با توجه به امکانات کمی که حزب الله در اختیار داشت، امیدی به پیروزی مقاومت نداشتند، اما خواست خداوند به این تعلق گرفت که امدادهای غیبی بار دیگر وارد میدان شوند و حماسهای دیگر رقم بزنند.
اما این مسئله برای بار اول نبود که رقم میخورد بلکه مسلمانان از صدر اسلام با این نوع امدادها برخورد داشتند، همچنان که خداوند در آیه26 سوره توبه به این حقیقت اشاره کرده و میفرماید «... ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِینَ کَفَرُوا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ الْکَافِرِینَ؛ آنگاه خدا وقار و سکینه خود را (یعنی شکوه و سطوت و جلال ربّانی را) بر رسول خود و بر مؤمنان نازل فرمود و لشکرهایی (از فرشتگان) که شما نمیدیدید (به امداد شما) فرستاد و کافران را (پس از آنکه غالب و قاهر بودند) به عذاب و ذلّت افکند، و این است کیفر کافران.»
شأن نزول این آیه درباره نبرد حُنین است، آن زمان که سپاه اسلام در اطراف سرزمین حُنین پراکنده شده بود و جز گروه کمی با پیامبر صلّی اللّه علیه و آله باقی نمانده بودند. در این شرایط خداوند با نزول امدادهای غیبی کفار را به سزای عملشان رساند و آنها را عذاب کرد.
همچنین در آیه نهم سوره احزاب خداوند از این نوع لشگریان غیبی سخن گفته و میفرماید «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً وَ جُنُوداً لَمْ تَرَوْها وَ کانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیراً؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، نعمت خدا را بر خود به یاد آرید، آنگاه که لشکرهایى به سوى شما [در]آمدند، پس بر سر آنان تندبادى و لشکرهایى که آنها را نمىدیدید فرستادیم و خدا به آنچه مىکنید همواره بیناست.»
این آیه و شانزده آیه پس از آن نیز به جنگ احزاب مربوط است که در سال پنجم هجرى واقع شد. در این جنگ که یهودیان و مشرکان و منافقان قصد کودتا و تصرّف مدینه را داشتند، مسلمانان با پیشنهاد سلمان فارسى و موافقت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، اطراف مدینه را خندق کندند و در برابر دشمن استقامت کردند. در حفر خندق نیز، اولین کلنگ را خود رسول اللّه به زمین زد و هر بار که بر اثر اصابت کلنگ به سنگ برقى مىجهید، پیامبر پیروزى اسلام بر منطقهاى از جهان را بشارت مىداد. خداوند در این نبرد به وسیلهى وزش باد و نزول فرشتگان مسلمانان را یارى کرد.
علاوه بر اینها در طول تاریخ انبیاء شاهد حضور این امدادهای غیبی برای یاری پیامبران بودیم که در کتب مقدس، فراوان از این موارد یاد شده است. بنابراین گاهی آنچه از معنای مقاومت و ملزومات آن میفهمیم، ممکن است با چیزی که خداوند در قرآن و سایر کتب آسمانی ترسیم کرده تفاوت داشته باشد.
انتهایپیام/