به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمد دیندار، کارگردان و مستندساز در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری تسنیم گذاشته است، نوشت:
وظیفه ذاتی هر سخنگو ایجاد پلی دوطرفه میان دستگاه مربوطه و افکار عمومی و در رأس آنها رسانههاست. سخنگوی وزارت خارجه نیز طبعاً از این قاعده مستثنی نیست. بهخصوص اینکه چند سالی است که بخشی تحت عنوان مرکز دیپلماسی عمومی و رسانهای نیز به سخنگوی وزارت خارجه سپرده شده که این وظیفه را تشدید میکند.
با این حال به عنوان یک فعال رسانهای و مستندساز متأسفانه در سالهای اخیر چنین تعاملی را از سوی دستگاه رسانهای وزارت خارجه ندیدهام و با وجود اینکه در مستندهای اخیرم در مورد خرمشهر و مباحث لایروبی اروند و نیز مباحث اقتصادی و دیپلماسی اقتصادی، باید وزارت خارجه پاسخگوی برخی پرسشها میبود و با وجود مکاتبات رسمی، اما بعد از چند ماه و بلکه سال، پاسخی دریافت نکردیم. جالب است که هم در دوره تصدی سخنگوی اسبق و هم سابق این مکاتبات بدون پاسخ ماند.
از طرفی بهطور مثال در برخورد و مصاحبههایی که با تعدادی از مدیران استانی و کشوری و نیز فعالان اقتصادی داشتهام، آنها معتقدند که باید وزارت خارجه در فلان بخش مثل دیپلماسی اقتصادی با کشورهای همسایه فعالتر و بهتر عمل میکرد، اما وقتی سراغ وزارت خارجه یا معاونت دیپلماسی اقتصادی برای پاسخگویی میرویم، با دور باطل و روندی طولانی اداری و بینتیجه مواجه میشویم.
به نظر میرسد که در سالهای اخیر پست سخنگویی وزارت خارجه محل گذر برای رسیدن به پست سفارت است و از همین رو شاید سخنگویان خودشان هم این پست را مانا و جدی محسوب نمیکنند.
در صورتی که اگر شاهد ثبات در این بخش از وزارت خارجه بودیم شاید سخنگویان وزارت خارجه و مرکز دیپلماسی عمومی و رسانهای آن کار خود را جدیتر گرفته و تعامل سازندهای با رسانهها برقرار میکردند. از طرفی این نشانگر ضعف وزارتخانهای است که در دولت و در زمان تصدی یکوزیر خارجه چندین بار سخنگوی آن تغییر کند.
من به طور جدی از جناب موسوی سخنگوی سابق وزارت خارجه میپرسم شما که پای ثابت افتتاحیه یا اختتامیه برخی جشنوارههای سینمایی آن هم در ردیف اول بودید، چرا جایی که باید پاسخگوی مستندسازان و رسانهها باشید، حاضر نشدید.
به هر حال امیدوارم سخنگوی جدید وزارت خارجه که سابقه پژوهشی دارد، بتواند ارتباط بهتری با رسانهها و مستندسازان برقرار کند و در جهت منافع ملی هم این بخش و هم سایر بخشهای وزارت خارجه را در پاسخگویی فعالتر سازد.
وزارت خارجه و بهخصوص سخنگوی آن باید بدانند که مستندسازان و اهالی رسانه و هنر که به منافع ملی میاندیشند میتوانند در دیپلماسی عمومی در خدمت کشور باشند،گاهی ممکن است دولت یا وزارت خارجه نتواند به لحاظ معذوریت یا تعارفات دیپلماتیک در حوزه منطقهای و جهانی حرفی را به صراحت مطرح کند، اما هنرمند و رسانه میتواند همان حرفها را با زبان هنر و رسانه مطرح ساخته و منافع ملی را طلب کند، در چنینشرایطی وزارت خارجه باید از این نگاه و روند حمایت کند، نه اینکه با عدمپاسخگویی و عدم همکاری مانع ایجاد کند.
سیستم پاسخگویی وزارت خارجه بهجای تنفس در سیستم پاستوریزه و ایزوله باید در کف میدان افکار عمومی و پاسخگوییحاضر باشد.
کلام آخر اینکه: وقتی میبینم سخنگویان وزارت خارجه بعد از ترک این مسئولیت، طی مراسمی زمانی را به نصب عکس خود بر دیواری در این وزارتخانه اختصاص میدهند و ممکن است خدای ناکرده به خودشیفتگی منجر شود، متحیر میشوم، در حالی که از هر مدیر و مسئولی باید کار و عملکرد مثبت و نیکوی آنها به یادگار بماند، نه عکسشان و ایکاش این مدیران ساعتی را که به نصب عکس خویش در وزارت خارجه مشغولاند به پاسخگویی به افکار عمومی مشغول بودند. نکته ظریف اینکه اینقدر در وزارت خارجه سخنگو عوض شده که دیگر جایی برای نصب عکس سخنگو روی دیوار مربوطه در وزارت خارجه نمانده است و ایننشانهای از تعدد تغییر در این پست است.
انتهای پیام/