به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، اینجا کربلای یمن است و دختربچهای 5 ـ 6 ساله در خیابانهای یمن؛ همان جایی که متعلق به خاک سرزمین اوست. او بارها در آن مکان مشغول به بازی بود، اما اکنون به اشغال مزدوران سعودی در آمده است. تشنگی امان او را بریده، ظرف آبی میبیند کنار خیابان که گویی به عنوان تله کار گذاشته شده است. احساس وظیفه میکند تا هم خود را از عطش نجات دهد و هم مقداری از آن را برای خانواده ببرد. در آن سوی خیابان و گویی بر فراز یک بلندی، کفتار سعودی همچون حرمله کمین کرده است. این کودک به سمت آب میرود غافل از اینکه تکتیرانداز سعودی به سوی او نشانه رفته است.
زمانی که دختربچه نزدیک ظرف آب میرسد، قبل از اینکه دستش به آن ظرف اصابت کند، آن حرملهصفت تیر را رها میکند و تیر به پشت سر آن دختر مظلوم برخورد و او را نقش بر زمین میکند. حالا ردّ خونی روی زمین دیده میشود و ردّ خونی روی ظرف آب. اما برادر این کودکِ خردسال، طاقت خود را از دست میدهد و بیتوجه به تکتیرانداز سعودی به سمت خواهر میرود و او را با حالتی مبهوت، کشانکشان به سمت منزل حرکت میدهد؛ حالا ردّ خون دیگری روی آسفالتهای خیابان دیده میشود که از کنار خیابان تا منزل آن کودک امتداد پیدا کرده است تا سند ننگ دیگری باشد بر صفحه سیاه تاریخ آلسعود تا زمانی که خداوند انتقام این مظلومان را به شدیدترین وجه از آنها بستاند.
اما ما به عنوان شیعیان حسینی که همواره در صحنههای مختلف سیاسی و اجتماعی حضوری فعال داشتیم، این ایام محرم نباید از شمرها و یزیدیان زمانه غافل باشیم و حداقل یادی از مظلومیت شیعیان یمن و مسلمانان مظلوم عالم کنیم، همانها که در یوق ستم مستبدان عالم و تفالههای آنان قرار دارند؛ و یا در هیئتهای عزاداری رسانهی گویای این مردم مظلوم باشیم و به تعبیر شهید مطهری که فرمود «اگر میخواهیم به عزاداری حسین بن علی ارزش بدهیم، باید فکر کنیم که اگر حسین بن علی امروز بود و خودش میگفت برای من عزاداری کنید، میگفت چه شعاری بدهید؟ آیا میگفت بخوانید: "نوجوان اکبر من " یا میگفت بگویید: "زینب مضطرم الوداع، الوداع "؟» و بعد ادامه داد «شمر امروز را بشناس.»
یادداشت: سعید شیری
انتهایپیام/