با کاروان حسینی تا اربعین| به عزای چه‌کس عید کرده‏‌اید؟

اولین کسی که سنگ پَراند، ندانستم کیست، اما گویی شیطان بود که دیگر اهریمنان یاری‏‌اش کردند و کلام سالار شهیدان به وقوع پیوست که گفته بود: بنی‌اسراییل از طلوع فجر تا ظهور شمس، ۷۰ پیامبر را کشتند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، متن پیش‌رو از سلسله متن‌های «قافله‌سالار؛ همراه با کاروان حسینی تا اربعین» نوشتۀ «مجتبی فرآورده» است. او تهیه‌کننده و کارگردان پروژه سینمایی «ثارالله» است که مدت‌ها پیش رهبر معظّم انقلاب بر لزوم تولید این فیلم تأکید کردند. او می‌گوید زمانی که به دیدار رهبر انقلاب رفته بودیم، فرمودند: چرا فیلم امام حسین(ع) را نساختید، عرض کردیم عده‌ای مانع شدند و نگذاشتند این فیلم ساخته شود، اگر بدانیم که رضای قلبی شما در این است که فیلم امام حسین(ع) ساخته شود خودمان را به آب و آتش می‌زنیم این فیلم را بسازیم، ایشان فرمودند: نه تنها خودتان را به آب و آتش بزنید، بلکه بروید از زیر سنگ هم شده این کار را انجام بدهید. بنابراین تصمیم گرفتیم ساخت فیلم را آغاز کنیم.

فیلم «ثارالله» دربارۀ حرکت کاروان امام حسین(ع) از مکه تا کربلا و اتفاقات مسیر راه و استقرار هشت‌ روزه در کربلا تا عصر عاشوراست. فرآورده در این مجموعه یادداشت‌ها که قرار است در خبرگزاری تسنیم از اول محرم تا روز اربعین منتشر ‌شود، روایت‌هایی کوتاه و آزاد از وقایع کاروان امام حسین(ع) را بیان می‌کند.

*****

کاروان به کوفه رسید، اما چه کوفه‌‏ای؟

کوفه غَدّاره‌بندان  حیله‏‌گر،

کوفۀ غرق شادی و رقص و خنده‏‌ها.

سرهای بر نی از دور نمایان شد، مردمان در انتظار، هلهله کردند و دَف کوبیدند،

سیدالساجدین، در غُل و زنجیر، زنان و کودکان دست بسته، پیاده، پا برهنه.

کاروان در حصر سپاه به کوفه رسید،

پیراهن خونین سالار شهیدان، دست به دست چرخید و رقصندگان با شمشیر، به لودگی جان گرفتند.

سیدالساجدین به خُروش سوز دل بیرون داد.

گفت: ای اُمت بدکردار، از مصیبت ما آگاهید، ولی دَف می‏‌زنید و به شادی هلهله سر می‌‏دهید؟

بر خانه‏‌هاتان باران نبارد که حُرمت جدّ ما را درباره‏ ما مراعات نکردید.

کسانی را در شهر می‌‏گردانید که پایه و اساس دین را در میان شما محکم کردند.

مگر جدّ ما نبود که شما را از گمراهی نجات داد و به راه راست هدایت کرد؟

در قیامت چه پاسخی برای رسول خدا دارید؟

و دیگر سکوت کرد.

اولین کسی که سنگ پَراند، ندانستم کیست،

اما گویی شیطان بود که دیگر اهریمنان یاری‏‌اش کردند.

و کلام سالار شهیدان به وقوع پیوست،

که گفته بود: بنی‌اسراییل از طلوع فجر تا ظهور شمس، هفتاد پیامبر را کشتند،

 و چنان در بازارهایشان سرگرم داد و ستد شدند که گویی هیچ نکرده‌‏اند.

سنگباران اهریمنان، بر تن و جانِ خسته‏ اسیران کاروان ‏نشست.

زینب پَر کشید و سیدالساجدین را در بر گرفت و بر آنان شورید.

گفت: به عزای چه‌کس عید کرده‏‌اید؟!

وامحمدا! این سر حسین توست که به نی کرده از این سو به آن سو می‌‏برند.

این پیراهن دُردانه توست که از پیکرش به غارت برده‌‏اند.

اینان دختران تو هستند که به اسیری گرفته‏‌اند.

یا رسول‌‏الله به تو شکایت می‌‏کنم، به تو شکایت می‌‏کنم.

در و دیوار خاموش و خَمود شهر، محزون شد و شرمگین،

و اهریمنان، دَف کوبیدند و به شادی هلهله کردند.

یکباره از فراز نی، سر سالار شهیدان همچو خورشید درخشید.

سیمای پُر فروغ‏ش جلوه‏ای کرد و باد، موی و محاسن خونین را بازی داد،

و سالار شهیدان، بر سر نیزه به سخن آمد.

گفت: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَبًا. (1)

«آیا پنداشتید که اصحاب کهف و رقیم از آیات شگفت ما بوده است‏؟!»

دف زنان واماندند و نگاه‌ها مات،

دست‌ها ناتوان شد.

مردمان در بُهت و حیرت جملگی خاموش.

زید بن ارقم به خود لرزید و فریاد کرد.

گفت: یابن رسول‌‏الله! به خدا قسم آیه‌‏ای عجیب تر از لب گشودن سر تو بر نی نیست!

و سوز دل را به ناله آواز کرد.

مردمانِ حیله و نیرنگ منقلب شدند، نوحه سر دادند و گریستند.

زینب گفت: ناله‏‌هاتان آرام نگیرد و چشمانتان تا ابد پُر از اشک باد!

ای کوفیان! جز ثروت‏‌های آلوده و زور بازو و گناهان انباشته چه فضیلتی دارید؟

نه پیمان‏تان را بهایی است و نه سوگندتان را اعتباری.

جز لاف، جز خودستایی، جز دشمنی و دروغ، جز در عیان مانند کنیزکان تملق گویی و در نهان با دشمنان ساختن چه دارید؟

آنقدر گفت، تا همه به فغان شدند.

زینب ادامه داد: گریه کنید که سزاوار گریستنید.

بیش بگریید و کم بخندید.

با چنین ننگی که برای خود خریدید چرا نگریید؟

کدامین ننگ، ننگین‏‌تر از کشتن فرزند پیامبر و سید جوانان بهشت؟

کسی را کُشتید که چراغ راهتان بود و یاور روزهای تیره‌‏تان.

کسی که در جنگ پناه‌‏تان بود و در صلح مایه‏ آرامش و التیام‏تان.

سر خجلت فرو افکنید که گذشته خود را بر باد دادید و آینده‌‏تان را تباه کردید.

تعجب نکنید اگر از آسمان خون ببارد.

شما مردمان پاره‏ی تن رسول‌‏الله را به دم هزاران تیغ دادید،

جنایتی مرتکب شدید که نزدیک است آسمان بر زمین فرو افتد و زمین بشکافد و کوه‌ها درهم بریزند.

کار ناپسندی مرتکب شدید که زشتی آن سراسر دنیا را پُر می‏‌کند. ایمن نباشید از کیفر این گناه،

 پروردگار ما در کیفر گناهان شتاب نمی‌‏کند، اما خون مظلومان را بی‌کیفر نمی‌‏گذارد.

دامن‏‌های پُر از سنگ از دستان رها شد، و کوفیان نادم شرمنده شدند.

زنی گفت: حکمرانان ما اینچنین می‌‏خواستند، نه ما!

فاطمه! دُخت حسین او را نهیب زد.

گفت: سکوت و همراهی شما، حاکمان‏تان را به گستاخی در این جنایت کشاند.

این ننگ از دامان‏تان پاک نمی‏‌شود.

مگر نه آنکه مردان تان فخر می‌‏کنند، این ما بودیم که علی مرتضی و پسرانش را کشتیم و زنانِ‏شان را درهم شکستیم؟

در اثر کینه‌‏های سال‌های دور و شکم‏‌های انباشته از حرام،

کشتن ما را حلال شمردید و اموال ما را به یغما بردید.

خداوند ما اهل بیت را به وسیله شما امتحان کرد و شما به وسیله ما آزموده شدید.

امتحان ما نیک بود و نام نیک بر جای می‏‌گذارد، اما امتحان شما، ای وای بر شما.

ای اهالی نیرنگ و بی‌وفایی و خودخواهی،

با کدامین دست بر ما ستم کردید؟

با کدامین هیئت، به ریختن خون ما راضی شدید؟

با کدامین پا به ستیز با ما برخاستید؟

جز آنکه شیطان، این فرمانروای دروغ و حیله و نیرنگ، حکمران‏تان بود و آنچه او می‌‏خواست همان کردید؟

زشتی‌های‏تان را برای‏تان جلوه داد و به آرزوهای پوچ و بی اساس امید،

ما را دروغ گو خواندید و درباره ما ناسپاسی کردید.

ای آنانی که دریای وجودتان خشکیده است و قطره آبی در کفِ آن برای زندگی کِرمی باقی نمانده است، دل‌هاتان چون سنگ خارا سخت و جگرهایتان پُر از خشم و آلودگی است.

به همین سبب جاهلانه فخر می‌‏فروشید که ما بودیم حسین بن علی را کشتیم.

و این تازگی ندارد،

دیروز علی مرتضی را کُشتید، و امروز پدرم را.

کجاست عمویم عباس؟ علی‌‏اکبر کجاست؟ عبدالله کجایی؟

فاطمه اختیار از کف بداد و به شدت گریست.

زنی فریاد کرد: بس کن ای دختر پاکان. دل‌هایمان را پاره پاره کردی. بس کن!

---------------------------------------------------------

1 ـ سوره کهف. آیه 9

انتهای پیام/

واژه های کاربردی مرتبط
واژه های کاربردی مرتبط