به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، عباسعلی در سال 1361 برای اعزام به جبهه همراه با دو نفر از دوستانش ثبتنام کرد و بهخاطر سن کم با مخالفتها و مشکلات زیادی روبهرو بود و با دستکاری در شناسنامه موفق به ثبتنام برای اعزام شد و به گفته خانواده وی، موثرترین افراد روی گزینش مسیر زندگی شهید جاننثاری مادر، دایی و افراد هم سن و سال فامیل بودند.
وی بهدلیل جثه کوچک و سن کم برای انجام کارهای دژبانی و تدارکاتی به امیدیه اهواز منتقل شد و به گفته خود شهید در خاطراتش، پس از پایان عملیات "بیتالمقدس" برای شرکت در عملیات "رمضان" دو باره به جبهه عازم شده و به این دلیل که در اعزام اول خود به عنوان بیسیمچی و تکتیرانداز گردان فعالیت میکرد، دوباره خود را بیسیمچی معرفی کرده تا به یکی از گردانهای پیاده فرستاده شود و در هنگام سازماندهی نیروها با "شهید حسن غازی" که مسئولیت گزینش نیروها بود آشنا شده و توسط او به توپخانه 130 میلیمتری لشکر "امام حسین(ع)" اعزام میشود و با گذشت زمان به فعالیت در توپخانه علاقهمند میشود.
در ماههای آخر سال 1362 فرماندهان و مسئولان توپخانه از جمله شهید غازی برای تقویت توپخانه در سپاه و راهاندازی سازمانهای جدید تصمیم گرفتند دو آتشبار 130 میلیمتری از توپخانه لشکر امام حسین(ع) جدا کرده و در قالب سازماندهی به نام توپخانه سپاه بهکار گیرند که شهید جاننثاری و برخی افراد دیگر در این تصمیم جدا شده و گردانی با نام "حضرت جوادالائمه(ع)" که بعد به توپخانه 15 خرداد تغییر یافت سازماندهی شد و شهید مدتی به عنوان جانشین آتشبار خدمت کرد.
وی در سال63 در دورههای آموزشی فرماندهی آتشبار توپخانه شرکت کرده و در پشتیبانی آتش از عملیات خیبر با وجود شهادت تعدادی از یارانش بسیار خوش درخشید؛ شهید جاننثاری در زمان جنگ در عملیاتهای بیتالمقدس، رمضان، محرم، خیبر، بدر، والفجر3 و 8، والفجر مقدماتی، کربلای 3 و 4 و 5، بیتالمقدس7 و دفاع متحرک عراق در پایان جنگ شرکت کرد.
عباسعلی جاننثاری در سال1380 مسئول عملیات توپخانه نیروی زمینی سپاه شده و چند ماه بعد به سمت جانشینی فرماندهی گروه توپخانه 15 خرداد منصوب شد؛ در سال 1385 نیز ازطرف فرمانده نیروی زمینی سپاه به سمت فرمانده گروه توپخانه موشکی منصوب شده و در سال 1388 با تصویب فرمانده کل قوا و بهدست فرمانده کل سپاه به درجه سرداری نائل آمد.
مرید اهلبیت(ع) و معتقد به نماز اول وقت
همسر شهید در گفتوگو با خبرنگار تسنیم گفت: علاقه زیادی به شرکت در روضه و مراسمهای معنوی مثل مراسم شبهای قدر داشته و به بچهها هم توصیه میکرد که در شبهای قدر و ایام ماه مبارک رمضان از این لحظات معنوی و شورانگیز استفاده کنند؛ مدتی در دهه فاطمیه در منزل مادرشان روضه برپا میشد و شهید از این موضوع خیلی استقبال کرده و دوست داشت که در منزل خودشان هم روضهای برپا کنند چرا که ارادت خاصی به حضرت زهرا(س) داشت. با اینکه در ماه محرم بیشتر به ماموریت میرفت ولی هر سالی که در اصفهان حضور داشتند حتما در مراسم سوگواری اباعبدالله(ع) شرکت میکرد.
به گفته همرزمان و خانواده شهید، وی اهمیت خاصی برای نماز اول وقت و اقامه نماز در مسجد و به صورت جماعت قائل بوده و همچنین راز و نیاز با خدا در دل شب و خواندن نماز شب را ترک نمیکرد. از جمله خصوصیتهای بارز او در میان همکاران و خانواده، عبادت و بندگی خالصانه وی با معبود خود بود که به گفته بسیاری از نزدیکان وی همین خصوصیت او باعث رسیدن به آرزوی دیرینهاش شد.
یکی از همرزمان شهید در بیان ویژگیهای او میگوید: تجربه اینکه در دل شب با نجواهای خالصانه همسنگرت بیدار شوی از آرامبخشترین لحظات زندگیات خواهد شد و نهتنها من بلکه دیگر دوستان هم این لحظه را با شهید جاننثاری تجربه کردیم و حتی یک شب هم نماز شبش قطع نمیشد.
دوستدار خانواده و حفظ پاکیزگی روحی و ظاهری
با وجود اینکه کار بسیار سردار وی را از خانواده دور کرده بود ولی برای اعضای خانواده و بهویژه مادر خود احترام و ارزش خاصی قائل بود؛ خواهر شهید در این باره میگوید: عباس با مادرم رابطهای عمیق داشت و سعی میکرد در اکثر سفرها او را همراهی کند و پس از ازدواج نیز چشمه محبت عباس بیشتر و بیشتر جوشید و هیچ اتفاقی مانع از بخشش او به خانواده نبود.
شهید جاننثاری 3 دختر داشت و این موضوع را موهبت الهی میدانست و معتقد بود تمام برکت دنیا و آخرت در وجود همین دختران معصوم است و رعایت آداب اسلامی و شئونات را همواره به دخترانش توصیه میکرد؛ همسر شهید از حضور او در منزل میگوید: کار زیاد باعث میشد از خانواده دور باشد ولی هیچ وقت از کار و سختیهایش چیزی در خانه نمیگفت و هر وقت که در خانه بود سعی میکرد هر طور شده ناراحتی را از دل بچهها بیرون کند، گاهی در کار منزل به کمک من میآمد و برای پاکیزگی لباسهای خود و محیط خانه و محل کار اهمیت بسیار قائل بود.
فرماندهای بیریا و الگوی اخلاقی برای نیروها
به نقل از همکاران و همرزمان شهید، او همواره با وجود جدیت در کار و در نظر گرفتن حقوق بیتالمال ولی با نیروهای خود همواره مانند یک دوست رفتار میکرد و در محیط کار به کارهایی همچون باغبانی میپرداخت؛ با فرا رسیدن عید نوروز در میان سربازان قرار میگرفت و به تمامی آنان عیدی میداد؛ برای تفریح با همرزمان و نیروهای توپخانه خود به بازی و ورزش میپرداخت و تواضع و فروتنی او هنوز زبانزد افراد در محیط کار شهید جاننثاری است.
مسئول دفتر سردار شهید جاننثاری در این باره میگوید: اهمیت او نسبت به نیروهایش کمنظیر بود. تا زمانی که در کنار او خدمت میکردم، هیچگاه اجازه تنها غذا خوردن را به من نداد و اصرار داشت که باید بر سر یک سفره با او باشم.
شهید جاننثاری در هر زمینهای از وقتشناسی گرفته تا انجام کارهایش به بهترین شکل برای دوستان و همکارانش الگوی عملی بود؛ همیشه هر حرفی را که در قالب نصیحت به افراد میگفت، خودش از قبل به نحو احسن آن را انجام داده بود و به گفته نزدیکانش، مرد عمل بود.
سرانجام تحقق آرزوی 30 و چند ساله
سردار جاننثاری پس از حدود سه دهه خدمت به اسلام و کشور و رهبر خود، در تاریخ 13 شهریور سال 1390 پس از عبادت خالصانه خود با معبود در منطقه شمال غربی کشور، در حال انجام ماموریت دفاع دربرابر گروهک تروریستی پژاک در اثر اصابت گلوله مستقیم تکتیرانداز دشمن شدیداً مجروح شده و در بیمارستان ارومیه بستری شد، پس از گذشت 3روز در تاریخ 16 شهریور 1390 به شهادت رسید.
همسر شهید در رابطه با روزهای آخر حضور او در منزل میگوید: وی قبل از رفتن به آخرین ماموریت باز هم مثل همیشه حرف از شهادت و بازنگشتن به خانه زد و من از رفتارها و لحن حرفهایش میفهمیدم که واقعهای بزرگ در پیش است.
به گزارش تسنیم شخصیت گمنام و متواضع شهید جاننثاری و یاران شهید او به همه ما درس ایثار و از خود گذشتگی واقعی و رهایی از تعلقات دنیا میدهد؛ وی افتخار عبادت و بندگی خالصانه معبود حقیقی و در نهایت پیوستن به معشوق را داشت.
انتهای پیام/174/ح