به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، امیرحسین قاضیزاده هاشمی نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در خصوص بازگشایی مدارس نامهای خطاب به حجتالاسلام والمسلمین روحانی رئیس جمهور نوشت. متن آن نامه به شرح ذیل است:
حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علکیم؛
همانگونه که مستحضرید، بازگشایی مدارس در شرایطی انجام میگیرد که کشور ما همانند سایر کشورهای جهان در شرایط بحرانی پاندمی کووید -19 میباشد و دانشآموزان با شرایط نوپدیدی برای رویارویی احتمالی با بیماریهای تنفسی مواجه هستند و از طرفی خانوادهها با ابهامات اساسی و اولیای مدرسه با چالشهای جدیدی در زمینه حفظ و مراقبت دانش آموزان و ارائه آموزشهای لازم جهت پیشگیری روبرو هستند. در وضعیت موجود و غیرقابل پیشبینی بودن شرایط آتی اپیدمی بیماری، وزارت آموزش و پرورش هنوز موفق به اجرای راهکارهای مشخص و قابل قبول برای تامین سلامت دانش آموزان در مداس نشده است.
با عنایت به گستردگی جمعیت دانش آموزان که نزدیک به 14 میلیون نفر را شامل میشود و در کنار خانوادهها و اولیای مدارس، این جمعیت به مراتب افزایش مییابد و با اجرایی شدن آموزش حضوری در مدارس میتوان موج جدیدی از گسترش ویروس در سطح جامعه را پیشبینی نمود. با این پیش فرض انتظار میرفت بعد از کسب تجارب قبلی در مقابله با بیماری کرونا، برنامه جامع و کاربردی در زمینه آموزش غیرحضوری دانشآموزان توسط دو وزارت متبوع بهداشت و آموزش و پرورش، تدوین و ارائه گردد که متأسفانه با نگرش غیرعلمی «مدرسه محور» در شرایط فعلی، بدون نهادینه نمودن دیدگاه سلامتباور در سطح دانش آموزی، این امر محقق نگردید و تضمینی جهت اجرای صحیح و مؤثر پروتکلهای بهداشتی از سوی دانش آموزان و خانواده آنها پیشبینی نمیشود و پیامد عدم تحقق این مهم، گریبانگیر کل جامعه خواهد شد.
از مهمترین اصول پیشگیری از طغیان بیماری در جمعیت دانش آموزی، رعایت فاصلههای فیزیکی طبق دستورالعملهای بهداشتی است. در صورتی که اکثر مدارس، فاقد فضای فیزیکی مناسب جهت این امر میباشد و از طرفی با توجه به عدم آگاهی و بینش لازم در بین دانشآموزان مقاطع مختلف نسبت به درک این مفاهیم، نمیتوان انتظار ایجاد رفتار مطلوب و متناسب با الگوهای بهداشتی را داشت.
از دیگر چالشهای پیش روی آموزش حضوری دانش آموزان میتوان به عدم دسترسی به تجهیزات حفاظت فردی با کیفیت مطلوب توسط خانوادهها به صورت عدالت محور اشاره کرد.
کافی نبودن تعداد نیروی انسانی مجرب جهت اجرا و نظارت بر حسن انجام پروتکلهای بهداشتی (مراقب سلامت مدارس و خدمتگزار) و فرسودگی شغلی کارکنان حوزه بهداشت با توجه به افزایش حجم کاری به منظور نظارت بر حسن اجرای دستورالعملهای بهداشتی مشکلات دیگری را ایجاد خواهد نمود.
وقتی نظام آموزش عالی به این نتیجه رسیده که حضور دانشجویان در دانشگاهها و کلاس درس میتواند امنیت سلامت آنان را به مخاطره بیندازد، چگونه در سطح آموزش و پرورش یقین حاصل شده رفتار دانش آموزان که نسبت به دانشجویان سن کمتری دارند، در رعایت دستورالعملهای بهداشتی متضمن سلامت آنان است.
ایجاد نگرانی و اضطراب ناشی از ابتلای دانشآموزان همزمان با بازگشایی مدارس در خانوادهها در کنار موارد فوق الذکر به مصلحت نیست و میتواند موج سوم بیماری را ایجاد کند که خستگی کادر درمان، طولانی شدن مدت بیماری با توجه به کمبود امکانات درمانی و آسیبهای بیشتر اقتصادی را همراه خواهد داشت.
افزایش بروز اپیدمی بیماری، متعاقب بازگشایی مدارس در برخی کشورهای جهان، دلیلی بر این ادعاست. متأسفانه در حوزههای مرتبط با دانش آموزان در کل کشور و برخی سازمانهای مرتبط از جمله سازمان استعدادهای درخشان یا سازمان سما، وحدت رویه مشاهده نمیگردد که خود باعث افزایش نارضایتی خانوادهها و مقایسه های غیراصولی گردیده است.
به نظر میرسد که آموزش غیرحضوری مناسبترین راهکار در شرایط فعلی میباشد. برای بهبود شرایط، تهیه و تدارک همه جانبه زیرساختهای آموزش غیرحضوری با استفاده از ظرفیتهای اثرگذار و مرتبط با این امر از جمله صدا و سیما و بخش خصوصی در جهت تولید محتوای آموزشی، ارتقای کیفیت آموزش و رعایت اصول عدالت محور توصیه میگردد.
همچنین در آموزش مجازی دانش آموزان، برای جلوگیری از آسیب فرهنگی، سلامت فضای مجازی باید مد نظر قرار گرفته و تضمین گردد و جهت برخورداری یکسان تمامی اقشار دانش آموزی از اینترنت در زیرساختهای آموزش غیرحضوری، ارتباط نزدیک وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارتباطات و فناوری می تواند مؤثر واقع گردد.
در صورت ایجاب ضرورت برگزاری کلاسها به صورت حضوری در برخی مناطق و شرایط خاص که آموزش غیرحضوری پاسخگوی نیاز آموزشی دانش آموزان نیست، باید تمهیداتی مانند شیفت بندی کلاسها، کاهش تعداد دانش آموزان، توزیع مناسب وسایل حفاظت فردی با بهکارگیری خلاقیتهای لازم، مشارکت خیرین سلامت و ایجاد تهویه مناسب در کلاس و ... اندیشیده شود .
در شرایط برگزاری کلاسها به صورت حضوری، با توجه به بافت جمعیتی و شرایط اقلیمی، وضعیت اقتصادی و معیشتی، نیاز به تدوین پروتکل های محلی در اسرع وقت می باشد. توانمندسازی والدین بهعنوان افراد حامی در انتقال فرآیند آموزش جهت همراهی معلمان و آموزگاران ضروری می باشد.
به امید اینکه با استعانت از پروردگار متعال و همکاری های مؤثر نهادهای مرتبط با تعلیم و تربیت دانش آموزان این مرز و بوم، شاهد ارتقای دانش آنان در کنار تأمین سلامت جسمی و روحی این قشر و خانواده هایشان و به تبع آن کل جامعه باشیم.
انتهای پیام/