به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در زمان قیام امام حسین علیهالسلام و حرکت ایشان از مکه به سوی عراق کسانی توفیق داشتند حضرت را همراهی کنند که دارای ویژگیهای متمایزی نسبت به سایر افراد جامعه بودند. هر اندازه کاروان به کربلا نزدیک میشد، خصلت زلال اصحاب امام حسین(ع) و تمایز آن با سایرین نمود بیشتری پیدا میکرد. از سوی دیگر شاهدیم کسانی هم از ادامۀ همراهی با امام عالم بازماندند و خداوند إذن همراهی را به آنها نداد.
حجتالاسلام حامد کاشانی استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام در بیانی با اشاره به رفتار یکی از صحابی ثروتمندِ مقدسنما با سیدالشهداء علیهالسلام و در نتیجه عدم همراهی و با امام گفت: «عبدالله بن مطیع» شخصی ثروتمند بود، خیلیها او را از اصحاب میدانند و حتی شاید سن او 20 سالی هم از امام حسین علیهالسلام بیشتر بوده باشد.
وی افزود: روزی وقتی در مسیر حضرت را دید، سلام عرض کرد. عباراتش جالب است ـ برخیها تقدس و دینشان لقلقۀ زبان است ـ و گفت: مولا فدایتان شوم؛ کجا تشریف میبرید؟ حضرت فرمود: الان را اگر میگویی دارم به سمت مکه میروم اما بعدش از خدا طلب خیر میکنم تا ببینم کجا باید بروم.
«عرض کرد: خدا برایت خیر بخواهد؛ اگر به مکه رفتی، همانجا بمان؛ مبادا به سمت کوفه بروی، آنجا شوم است، چراکه برادرت و پدرت را در آنجا کشتند ـ کوفه محل تجمع طرفداران اهلبیت بوده است ـ در حرم بمان، شما سیّد حرم هستی و اهل حجاز تو را میپسندند و راحت حاکم آنجا میشوی. حضرت فرمود: خیلی ممنون از لطف تو، اما باید بروم.»
حجتالاسلام کاشانی خاطرنشان کرد: «عبدالله بن مطیع» گفت: آقاجان این چاه برای من است ـ او درآمد بالایی از این چاه داشت ـ لطفاً بیایید و این چاه را تبرّک کنید؛ حضرت مقداری آب خوردند و باقی آن را در چاه ریختند و آب چاه گواراتر شد. آنها از اهلبیت اینطور استفاده میکردند اما با آنان همراه نمیشدند؛ چون همراهی هزینه دارد، میگفتند آقا دستی به سر ما بکش، اینجا را برای ما تبرّک کن و ...
انتهای پیام/