به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، چهل سال است که میپرسند چرا رفتند؟ چرا جنگیدند؟ چرا؟ چهل سال است که پاسخ میشنوند؛ پاسخهای متنوع از منظرهای مختلف، چهل سال است که هنوز نفهمیدهایم که میخواهند بفهمند یا میخواهند انکار کنند، چهل سال است که از عزّت بهره میبرند، از امنیت سود میکنند، نان را به نرخ روز میل میکنند و دم از صلح و دنیای بدون جنگ و نه به مرگ میزنند.
چهل سال است با تظاهری از سر جبر؛ جبر خودساخته به تحسینی نخنما و نمادین آن هم از سر جهل به تسخیر ویترینهای رسانهای میپردازند تا در بهترین فرصت در برابر چشمان خیره شده دوست و دشمن، فریاد وا اسفا سر دهند و قاتل را مظلوم و عادل را ظالم معرفی کنند و دوستانشان هم راست قامت بدون هیچ پرسشی با تمام وجود برایش کف بزنند و تحسینش کنند.
چهل سال است که از انسانوارههای پوشالی و بادکنکی خود، اسطوره میسازند و رسیدن به علم و هنر و تخصص آنها را محال میشمرند و آنگاه با نگاهی عاقل اندر سفیه با روایتکنندگان نور که به سختی میتوانند قطرهای از دریای بیکران رشادتها، فداکاریها، عشقورزیها و هنرنمایی شهدا، جانبازان و آزادگان را بیان کنند و به تصویر بکشند، میگویند: لطفاً آنها را دستنیافتنی معرفی نکنید، اسطورهسازی و بزرگنمایی نکنید، شعاری سخن نگویید ...
چهل است که خدا و ملائکه خدا و خوبان عالم برایشان از سیزده سالههایش گرفته تا نود سالههایش سلام میفرستند، «السَّلامُ عَلَى أَهْلِ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ» سلام بر حسین فهمیده، بهنام محمدی، مهرداد عزیزالهی، سعید طوقانی و همه سیزه سالههای دفاع مقدس، و سلام بر حسین همدانی، ابومهدی المهندس، حاج قاسم سلیمانی و همه کسانی که چهل سال در پی شهادت دویدند و ثابت کردند شهادت آنقدر ارزش دارد که آدم چهل سال بیوقفه به دنبالش بدود و به دستش آورد.
سلام به همه آنانی که رفتند و جنگیدند تا هرگز نمیرند و برای همیشه زنده بمانند تا دوباره برگردند تا امامشان را یاری کنند؛ همانگونه که نائب امامشان را یاری کردند.
* حجتالاسلام احمد صادقی استاد حوزه علمیه
انتهای پیام/